‘ντάξει το ξέρουμε ότι το ξέρετε πως είμαστε τα κόμματα της λαμογιάς και όχι οι απεσταλμένοι του Ιησού Χριστού στην πατρίδα. Όμως τώρα πρέπει να ενωθούμε όλοι, από του Αδώνιδος μέχρι της αριστεράς παθολόγου Φωτεινής του Φώτη, προκειμένου να μην έρθουν οι κομμουνιστές και επαληθευθεί έτσι η προφητεία του Νοστράδαμος για την καταστροφή του έθνους Αυτή δεν είναι άλλωστε η κεντρική ιδέα της μνημονιακής συγκυβέρνησης Σαμαρά, που έχασε πρόσφατα το ένα της δεκανίκι; Να πάμε σε εκλογές αμυνόμενοι στον ατσούμπαλο ΣΥΡΙΖΑ με μια κυριλέ επιχειρηματολογία τύπου ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ!
Όταν ο Βενιζέλος, ο Ελευθέριος βεβαίως – βεβαίως, μυρίστηκε στα 1932 την επερχόμενη ήττα του, απευθύνθηκε στον Παναγή Τσαλδάρη και τον προέτρεψε να ετοιμάζεται, παρά το βαθύ μίσος του διχασμού που τους χώριζε, γιατί αλλιώς υπήρχε ο κίνδυνος έλευσης των κομμουνιστών! Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν σε τόσο ομαλή μετάβαση μεταξύ τους αλλά η σύγκλειση εκείνη γέννησε λίγα χρόνια αργότερα την σχεδόν ομόφωνη υποστήριξη στον Ιωάννη Μεταξά.
Πολύ καθαρότερα επανελήφθη η ίδια σύγκλιση την επόμενη δεκαετία, με τις διαφορές των δύο άλλοτε μονομάχων να εξανεμίζονται πλήρως και έτσι να φθάνουμε λίγα χρόνια αργότερα στον πιο αδελφοκτόνο εμφύλιο.
Κάτι παρόμοιο θα γινόταν και στη δεκαετία του ’60 μπροστά στον διαφαινόμενο κίνδυνο από την ανάδειξη της ΕΔΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης (1958) αλλά χάλασε η συνταγή από την απρόβλεπτη παρουσία του υιού του αρχηγού του κέντρου Γιατί εκείνος ήταν μεν σώφρων άνθρωπος αλλά ο υιός του άφρων … Η δουλειά βέβαια τακτοποιήθηκε με κάτι κλόουν – κολονέλους που είχαμε πρόχειρους για ώρα ανάγκης όμως το κόστος υπήρξε τεράστιο! Χάσαμε το παλάτι, ξεφτιλίστηκε στην Κύπρο ο στρατός, απονευρώθηκε η πολιτική ισχύς της ορθοδοξίας και άλλα πολλά … Κι όλα αυτά γιατί εκείνη την φορά δεν δούλεψε η συνταγή του ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ!
Δικαίως λοιπόν ο Αντωνάκης δείχνει τώρα την αιμοσταγή φάτσα του Τσίπρα προκειμένου να ξεχαστούν τα δικά του. Εξάλλου κάθε βράδυ ο Χρύσανθος του διαβάζει ένα κεφάλαιο ιστορίας προτού να κοιμηθεί… Αν είστε λοιπόν δίκαιοι, αγαπητοί αναγνώστες, με βάση αυτή την στρατηγική επιδίωξη θα πρέπει να κριθούν οι πολιτικές του κινήσεις και όχι με βάση την χροιά της φωνής του Υπουργού Υγείας ή άλλα ευτελή κριτήρια σαν εκείνα του Αποκαύκου του λαικιστή.
Οι δικές μου ανησυχίες λοιπόν αφορούν ακριβώς την διαφαινόμενη αποτυχία του συναγερμικού εγχειρήματος στην τελευταία μάλλον διαθέσιμη πρόβα πριν τις εκλογές Υπάρχουν σήμερα δυνάμεις απολύτως αφοσιωμένες στον άξονα Φραγκφούρτη – Βρυξέλλες που παραμένουν στην απέξω παρά τις κατεπείγουσες ανάγκες του έθνους. Μετρήστε αμέσως – αμέσως:
Α) η αποχώρηση του Φωτίου άφησε χωρίς πολιτική έκφραση φωνές όπως οι Μπίστης, Οικονόμου [όχι ο Θανάσης], Ψαριανός κά και εξέθεσε τον εναπομένοντα χονδροσύμμαχο ως ακροτελεύτια τσόντα του Σαμαρά Έκανε δε το όλο σχήμα δυσειδές στα μάτια μιας σειράς φιλελεύθερων αστών που προτιμούσαν το λαλημένο ύφος του Ρουπακιώτη από την χλαμύδα του Αδώνιδος
Β) το χολωμένο σημιταριό που απέχει επιδεικτικά τέτοιες ώρες. Που είναι οι Αννούλες που είναι οι Λοβέρδοι που είναι έστω ο Χρήστος Αηδόνης;
Γ) που είναι τέλος οι παλιοί συνεργάτες του Σαμαρά που μια κακή στιγμή τους έριξε στην αγκαλιά του βλαμμένου του Καμμένου αλλά έξαφνα αισθάνθηκαν νόστο και τον παράτησαν; Αναγγέλθηκε τότε από αντικειμενικές δημοσκοπήσεις το πολιτικό τέλος του βλαμμένου και ανταυτού εκείνος ετοιμάζεται να κάνει τον Βενιζέλο του Τσίπρα ενώ οι συγκινητικοί παλινοστούντες προς Σαμαρά αγνοούνται στα ανοιχτά του κάβο ντ’ όρο γιατί τάχα δεν θα άντεχε η Εύβοια και τρίτη υπουργάρα …
Και μην βιαστείτε να μου πείτε , αγαπητοί αναγνώστες, σιγά τις προσωπικότητες γιατί κάτι τέτοιες στιγμές ο σοφός λαός λέει μάζευε κι ας είν’ και ρώγες
ΥΓ: τα συλλυπητήρια μου στον αστικό κόσμο της πόλης μας που έχασε με την αποχώρηση της Φωτεινής, για ιδεολογικούς λόγους, την μοναδική ελπιδοφόρο εκπροσώπηση της στο κράτος των Αθηνών
Πάκης ο συστημικός
