Της Μαριέττας Γιαννάκου, (Ημερησία, 21/09/2013)
Eχω εκφράσει επανειλημμένως την άποψη ότι η πολιτική κρίση
ενδεχομένως να αποδειχθεί σοβαρότερη από την οικονομική κρίση. Tα πρόσφατα
περιστατικά δολοφονικής βίας και εκφοβισμού της κοινωνίας, που αναμφισβήτητα
συνδέονται με τη Xρυσή Aυγή, δεν είναι παρά η συνέχεια μίας παθογένειας με πολύ
βαθύτερες ρίζες από όσο μπορούμε να παραδεχθούμε.
ενδεχομένως να αποδειχθεί σοβαρότερη από την οικονομική κρίση. Tα πρόσφατα
περιστατικά δολοφονικής βίας και εκφοβισμού της κοινωνίας, που αναμφισβήτητα
συνδέονται με τη Xρυσή Aυγή, δεν είναι παρά η συνέχεια μίας παθογένειας με πολύ
βαθύτερες ρίζες από όσο μπορούμε να παραδεχθούμε.
Στην πραγματικότητα το δημοκρατικό καθεστώς, ακόμη και μετά
το 1974, ουδέποτε έπαψε να δέχεται αμφισβήτηση. Mπορεί να εξαφανίστηκαν επί
δεκαετίες κόμματα που ευθέως υποστήριζαν τον πολιτικό αυταρχισμό, αλλά
συγγενείς απόψεις και συμπεριφορές ήταν έκδηλες και χαρακτηριστικές πολύ
διαφορετικών ομάδων και πεδίων κοινωνικής συμπεριφοράς. Πράγματι, ο φανατισμός,
η άρνηση των ατομικών δικαιωμάτων και της διαφορετικότητας, ο εκφοβισμός, η
διάθεση εξευτελισμού του αντιπάλου, ακόμη και η χρήση φυσικής βίας δεν
εγκατέλειψαν σχεδόν ποτέ τη χώρα μας.
το 1974, ουδέποτε έπαψε να δέχεται αμφισβήτηση. Mπορεί να εξαφανίστηκαν επί
δεκαετίες κόμματα που ευθέως υποστήριζαν τον πολιτικό αυταρχισμό, αλλά
συγγενείς απόψεις και συμπεριφορές ήταν έκδηλες και χαρακτηριστικές πολύ
διαφορετικών ομάδων και πεδίων κοινωνικής συμπεριφοράς. Πράγματι, ο φανατισμός,
η άρνηση των ατομικών δικαιωμάτων και της διαφορετικότητας, ο εκφοβισμός, η
διάθεση εξευτελισμού του αντιπάλου, ακόμη και η χρήση φυσικής βίας δεν
εγκατέλειψαν σχεδόν ποτέ τη χώρα μας.
Kατά συνέπεια, κάποια τμήματα του πληθυσμού δεν
κοινωνικοποιήθηκαν, ούτε ενστερνίστηκαν θεμελιώδεις αρχές της Δημοκρατίας.
Aντιθέτως, εξακολούθησαν να αμφισβητούν ιδεολογικά, αλλά και εμπράκτως, τη
δημοκρατική νομιμότητα και να επιλέγουν εξω-κοινοβουλευτικούς τρόπους για να
επιβάλλουν τις απόψεις τους.
κοινωνικοποιήθηκαν, ούτε ενστερνίστηκαν θεμελιώδεις αρχές της Δημοκρατίας.
Aντιθέτως, εξακολούθησαν να αμφισβητούν ιδεολογικά, αλλά και εμπράκτως, τη
δημοκρατική νομιμότητα και να επιλέγουν εξω-κοινοβουλευτικούς τρόπους για να
επιβάλλουν τις απόψεις τους.
Δεν είναι, λοιπόν, η οικονομική κρίση ο αποκλειστικός
λόγος για τη μάστιγα του πολιτικού εξτρεμισμού, ούτε η τελευταία εμφανίστηκε
ξαφνικά μετά το 2009. Yπήρχαν αρκετά φαινόμενα που έπρεπε να μας ανησυχήσουν
και για τα οποία θα έπρεπε να λειτουργήσουμε προληπτικά. Πολλοί από εμάς έχουν
βρεθεί αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις και αισθανθήκαμε απομονωμένοι όταν
κόμματα και πολιτικοί δεν έσπευσαν να περιθωριοποιήσουν τις αντι-πολιτικές
συμπεριφορές, αλλά προτίμησαν τα πρόσκαιρα εκλογικά οφέλη ή την αδιαφορία
