 |
Πάντα όταν μια πράξη, μια δήλωση ή μια τοποθέτηση μοιάζει τρελή, παράταιρη ή εκτός τόπου και χρόνου, το πρώτο που πρέπει να ψάχνει κανείς είναι το ποιος ευνοείται.
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος ξαναχτύπησε με το γνωστό του ύφος και με νεοελληνική μαγκιά ανακοίνωσε στον πλανήτη ότι κάθε πρωί μαζί με το κουλούρι του, απολάμβανε και τις υποκλαπείσες συνομιλίες του Αμερικανού πρέσβη.
“Εγώ θα σας πω και θα σας φανεί παράξενο ότι κάποτε η ΕΥΠ είχε καταφέρει να παρακολουθεί, όχι μόνο τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, αλλά και τον Αμερικανό πρέσβη στην Άγκυρα. Και κάθε φορά που πήγαινα μαζί με τον καφέ μου και το κουλούρι μου, είχα στο γραφείο μου μια στοίβα με χαρτιά που μου έστελναν, όχι όλα, αλλά αυτά που με ενδιέφεραν. Τον καιρό που ήμουν υπουργός (Εξωτερικών)…” είπε ο πρώην υπουργός.
Θα μπορούσε να είναι ένα κακόγουστο αστείο, μια δήλωση από αυτές που μας έχει συνηθίσει ο κ. Πάγκαλος.
Μια μικρή χώρα, παρακολουθεί τον ισχυρό προστάτη της και το αποκαλύπτει ο άνθρωπος, που απολαμβάνει να προκαλεί και έχει αναγάγει τον εαυτό του σε εθνικό προβοκάτορα.
Η χρονική συγκυρία όμως που επέλεξε ο κ. Πάγκαλος για την “ομολογία” του, δεν μπορεί να αγνοηθεί. Την ώρα που οι ΗΠΑ βρίσκονται στα σχοινιά για τις παρακολουθήσεις της NSA, ένας Έλληνας πρώην υπουργός τους δίνει επιχειρήματα.
Μια χώρα της ΕΕ, παρακολουθούσε τις ΗΠΑ. Αν η μικρή Ελλάδα, συνοδεύει τα κουλούρια των υπουργών της με παρακολουθήσεις, τι θα μπορούσε να κάνει η Γαλλία ή η Γερμανία; Αμέσως οι παρακολουθήσεις των ΗΠΑ, μετατρέπονται σε κάτι φυσιολογικό. Ένα αμυντικό όπλο για να προστατευθούν τα συμφέροντα της υπερδύναμης και όχι μια ανήθικη επίδειξη ισχύος.
Τις δηλώσεις Πάγκαλου, μπορεί κανείς να τις πάρει στην πλάκα ή στα σοβαρά και να αναρωτηθεί πρώτον, πώς μπορεί κάποιος να αποκαλύπτει έτσι απερίσκεπτα ένα κρατικό μυστικό και δεύτερον αν οι αρχές μπορούσαν να παρακολουθούν τον Αμερικανό πρέσβη, τι συμβαίνει με τις παρακολουθήσεις πολιτών;
Απόδειξη ότι ο κ. Πάγκαλος προχώρησε εσκεμμένα σε αυτή τη δήλωση για να υπάρξει συμψηφισμός μετά την αποκάλυψη του Spiegel ότι η Αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, ήταν κέντρο υποκλοπών, δεν έχει κανείς.
Ωστόσο το γεγονός παραμένει. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, εξέθεσε τη χώρα του, αποκαλύπτοντας κρατικά μυστικά. Αν ανασκευάσει ή θα πάρει πίσω τα όσα είπε, όπως έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, δεν έχει πια καμία σημασία.
Η ζημιά έγινε και οφείλει να απαντήσει στο ερώτημα “γιατί τώρα”.
Ανεξαρτήτως του πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση, η στάση του πρώην υπουργού Εξωτερικών, είναι μια ακόμα εξήγηση του πώς φτάσαμε ως εδώ.
Αυτή είναι η σοβαρότητα των προσώπων, που υπηρέτησαν σε θέσεις ευθύνης στη Μεταπολίτευση και όχι μόνο στην οικονομία, που η καταστροφή είναι προφανής και ορατή, αλλά σε όλους τους τομείς.
