 |
Έκαψαν το εξοχικό του Σημίτη, διαβάζω στα social media. Ok, το να καις την περιουσία κάποιου δεν είναι ωραίο, σκέφτομαι. Όμως, δεν μπορώ να στενοχωρηθώ, συγγνώμη.
Χτες κάηκε το σπίτι της κυρίας Πόπης στη γειτονιά μου και αυτό είναι 10 φορές πιο σημαντικό για μένα. Ένα σεντόνι ακούμπησε στη σόμπα. Και μετά φλόγες. Δεν την ξέρω προσωπικά. Μπορεί να την έχω δει, χωρίς να της έχω δώσει σημασία, κάποια μέρα που περνούσα έξω από την αυλή της, τότε που, γυρνώντας βιαστικά από τη δουλειά, δεν έβλεπα γύρω μου. Η κυρία Πόπη είναι ηλικιωμένη. Δεν θυμάται πια πολλά. Είχε τέσσερα σκυλάκια που τους μιλούσε και τα φρόντιζε σαν παιδιά της. Χτες έχασε το ένα. Μαζί με τα ρούχα της, το κρεβάτι της και ό,τι άλλο μπορεί να είχε για να περάσει το υπόλοιπο της ζωής της. Κανένα δεύτερο ή τρίτο εξοχικό, μόνο μία πρώτη κατοικία, μία στέγη πάνω από κεφάλι της. Τώρα, χωρίς λεφτά και χωρίς κανέναν συγγενή για να νοιαστεί, προσπαθεί να ζεστάνει την ψυχή της. Ευτυχώς σώθηκε.
«Είναι τρελή η κακομοίρα», άκουσα να λένε, κοιτώντας με οίκτο τα αποκαΐδια από το σπίτι της. Τώρα ξαφνικά όλοι τη γνώρισαν. Της πάνε ρούχα και κουβέρτες. Έπρεπε να γίνει αυτό για να της δώσω σημασία κι εγώ. Ντρέπομαι. Κι εσύ μου λες για τον Σημίτη; Λυπάμαι, δεν μου καίγεται καρφί. Υπάρχουν πολλοί σαν την κυρία Πόπη εκεί έξω. Στη γειτονιά σου. Δίπλα σου. Παντού. Άνθρωποι μόνοι ή άστεγοι. Μην περιμένεις κάτι τέτοιο για να τους προσέξεις. Πες τους ένα γεια. Δώσε τους λίγο φαγητό ή ένα σκέπασμα, άμα κρυώνουν. Τα παλιά σου ρούχα μην τα κρατάς για να τα καμαρώνεις στην ντουλάπα σου. Χάρισέ τους τα.
Η πυροσβεστική φυσικά άργησε. Οι πυροσβέστες κωλυσιεργούσαν. Οι μάνικες δεν έβγαζαν όσο νερό έπρεπε. Η αντίστοιχη παρέμβαση για το σπίτι του Σημίτη ήταν άμεση και αποτελεσματική. Ο δήμαρχος στην Καλλιθέα δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα. Μίλησε μαζί του η ίδια. Και γείτονες που ήθελαν να βοηθήσουν. Ζήτησαν να έρθει ένα συνεργείο να καθαρίσει. Τίποτα. Κανένα ενδιαφέρον. Όπως ίσως δεν θα ενδιαφερόταν και κανένας Σημίτης. Για το -όμορφο- εξοχικό του τελευταίου όμως έγινε τόσος χαμός, αντιτρομοκρατικές, άρθρα στα media.
Η φωτιά (απ’ όπου κι αν προέρχεται) δεν κάνει διακρίσεις. Οι άνθρωποι όμως κάνουμε. Όλα γίνονται στάχτη στο τέλος, ακόμη και εμείς. Όμορφα και σιωπηλά. Τουλάχιστον ας καίγεται ό,τι πρέπει να καεί.
