Του Ανδρέα Πετρουλάκη
Οι Φροϊδιστές θα το ερμήνευαν με τη Θεωρία του Οικείου. Οι διαφημιστές με το «αυτό ξέρετε, αυτό εμπιστεύεστε». Ο παππούς μου θα έλεγε «το μουλάρι από κει που κατέχει δεν σαστίζει». Όλοι με το τρόπο τους περιγράφουν τη δυσκολία να ξεφύγουμε από τον μικρόκοσμό μας.
Αφορά τον Πρωθυπουργό. Μπορεί η τοποθέτηση του Κ. Ζαχαράκη να είναι απόφαση της πλειοψηφίας της Βουλής, αλλά ουδείς πιστεύει ότι η εισήγηση έγινε χωρίς την έγκρισή του. Ο κ. Ζαχαράκης είναι πρώην βουλευτής της Ν.Δ. και είχαμε ξεχάσει την ύπαρξή του, μέχρι που κάποιος με γερή μνήμη θυμήθηκε τον 77άχρονο βετεράνο πολιτικό, όταν χρειάστηκε να καλυφθεί η θέση του επικεφαλής του ΟΠΑΔ, και τον ανέσυρε από την αποθήκη υλικών του κόμματος. Λίγο καιρό πριν είχαν ανακαλέσει από την ίδια δεξαμενή τον άνθρωπο που άφησε φεύγοντας μια στιβαρή και κραταιά οικονομία, τον κατά κοινή ομολογία επιτυχημένο κ. Παπαθανασίου, για πρόεδρο στα ΕΛΠΕ.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, αυτές οι πολύτιμες εφεδρείες αποστράτων ή αποτυχημένων πολιτικών και πολιτευτών είχαν στελεχώσει διοικήσεις ΔΕΚΟ, νοσοκομείων και άλλων φορέων του δημοσίου. Φυσικά, ούτε πέρασε από το μυαλό τους να χρησιμοποιήσουν νέους, τεχνοκράτες, με γνώση των αντικειμένων, άσχετους με την πολιτική. Χρησιμοποιούν αυτούς που ξέρουν και εμπιστεύονται. (Ασφαλώς τα ίδια έκανε και το ΠΑΣΟΚ στις μέρες του, απλώς τώρα οι δικοί του έφεδροι έφυγαν για αλλού).
Δεν νομίζω ότι ο Πρωθυπουργός είχε στο νου του να κάνει άνοιγμα στον Καραμανλή ή στον τέως βασιλιά (ο κ. Ζαχαράκης υπήρξε φιλοβασιλικός) ή σε οποιονδήποτε άλλον. Απλώς δεν ξέρει άλλον τρόπο. Είναι ο τρόπος τους, ο κόσμος τους, η τάξη των πραγμάτων όπως τα έχουν στο μυαλό τους. Είναι η σιγουριά που τους δημιουργεί το γνώριμο και η πεπατημένη. Τα πρόσωπα που είναι σαν τους ίδιους, με παρόμοιες διαδρομές και αξιακά φορτία, ένα κλειστό σύστημα που ο ένας δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας στον άλλον και συνυπάρχουν καταξιώνοντας ο ένας τον άλλον.
Για τον ίδιο λόγο ο κ. Σαμαράς πρότεινε βουλευτές του και κομματικά στελέχη για δημάρχους και περιφερειάρχες. Δεν φαντάζεται ότι θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Δεν περιλαμβάνεται στους ορίζοντές του η εκδοχή να στηρίξει επιτυχημένους δημάρχους άλλων χώρων ή να μη στηρίξει καθόλου. Οι άλλοι είναι ξένοι. Η δική του πατρίδα είναι η Ν.Δ. και ιδιαίτερη πατρίδα του η Πολιτική ΄Ανοιξη.
Και σε αυτό τον κλειστό βιότοπο, η μονοκαλλιέργεια έχει έναν μόνο τρόπο να επιβιώνει. Πρώτα γίνεσαι γόνος, μετά Παπαμίκος, μετά υπουργός, μετά πρώην και μετά Πρόεδρος στα ΕΛΠΕ. Το κόστος που καταβάλλεις η αναμονή της επετηρίδας. Το κέρδος η διαιώνιση του είδους σου. Ακόμα και όταν ο λαός σε στέλνει σπίτι σου, ο αρχηγός σε κάνει Διοικητή Οργανισμού.
