Τι θέλει να μας πει ο πρωθυπουργός;

«Τώρα, η Ελλάδα θρυμμάτισε τις αλυσίδες της. Οι Έλληνες έσπασαν το κέλυφος. Και η νέα Ελλάδα γεννιέται…».

 Η άμεση εικόνα που μου ήρθε αυθόρμητα, όταν διάβασα μέρος του άρθρου, ήταν ο αναγεννώμενος φοίνιξ της χούντας. Θυμήθηκα πιτσιρίκος την μαυρόασπρη ΕΡΤ. Τα σπιρτόκουτα με το πουλί που αναγεννιέται από την στάχτη του. Το μυστρί του Στυλιανού Παττακού και τις μεγαλειώδεις γιορτές για την επέτειο της 21ης Απριλίου στο Καλλιμάρμαρο, που μας ανάγκαζαν να πηγαίνουμε να παρακολουθήσουμε με το σχολείο. Θυμήθηκα που όλοι οι μαθητές φωνάζαμε δυνατά «Ζήτω» και χειροκροτούσαμε συνεχώς κραυγάζοντας ζωηρά και με ενθουσιασμό όταν έβγαζε λόγο ο Παπαδόπουλος για να του την σπάσουμε. Ήταν ένας τρόπος να εκφραστούμε. Να τον κοροϊδέψουμε. Χρόνια μαθητικά, εφηβικά, ευτυχισμένα -μέσα στα μαύρα βαριά σύννεφα της χούντας, που εγκυμονούσαν βροντές και καταιγίδες.

Έρχεται τώρα ο κ. Σαμαράς να μας πείσει ότι επιτέλους σπάσαμε τις αλυσίδες και ότι είμαστε έτοιμοι ως έθνος να απελευθερωθούμε από τις «αναχρονιστικές νοοτροπίες, στρεβλώσεις και αγκυλώσεις, συντηρώντας μια ψεύτικη ανάπτυξη με δανεικά». 

Τι θέλει να μας πει; Ότι όσοι κέρδιζαν πριν την κρίση και είχαν πελατειακές σχέσεις με πρωθυπουργούς, υπουργούς, βουλευτές, δημόσιους υπαλλήλους και διοικητές οργανισμών, δεν συνεχίζουν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο της οικονομικής ζωής της χώρας;

 Τι εννοεί με την φράση «τώρα, η Ελλάδα θρυμμάτισε τις αλυσίδες της»;. Καλοί οι ghost- writers που βάζουν τα λόγια στο στόμα των πολιτικών, αλλά μήπως ο συγκεκριμένος το παράκανε λιγάκι; Αυτό το «οι Έλληνες έσπασαν το κέλυφος», τι ακριβώς σημαίνει; Ποιό κέλυφος; Και η τελική κορώνα «η νέα Ελλάδα γεννιέται», από πού προκύπτει; 

Από πού γεννιέται η νέα Ελλάδα; Από την ανεργία, τη φτώχεια, το κλείσιμο εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την υπερφορολόγηση της ακίνητης περιουσίας, τη διαπλοκή, την ανταγωνιστικότητα που ευνοεί συγκεκριμένους μεγάλους επενδυτές, και τις λίστες τύπου Λαγκάρντ και Χριστοφοράκου;

Καλά, όλα αυτά τα αισιόδοξα και θετικά, ενώ εκατομμύρια μικρά ψαράκια -οι απλοί πολίτες- λιμοκτονούν, και τα μετρημένα στα δάχτυλα μεγάλα ψάρια κυκλοφορούν χορτάτα αποθηκεύοντας πλούτο. 

Δεν είναι μυστικό ότι οι ίδιοι που κέρδιζαν πριν την κρίση και έφεραν τη χώρα στην καταστροφή τώρα χρησιμοποιούνται από τη συγκυβέρνηση για να τη σώσουν -με το αζημίωτο φυσικά. Εκτός βέβαια από τον κ. Τσοχατζόπουλο, ο οποίος θα παραμείνει στη φυλακή, όχι επειδή τον έπιασαν να κλέβει -όπως τον κ. Τσουκάτο και άλλους πολλούς- αλλά επειδή δεν μοίρασε εκεί που έπρεπε όταν ήταν υπουργός. Ήταν μονοφαγάς και το πολιτικό κατεστημένο που κάνει μπίζνες δεν τον συγχώρεσε που το εξέθεσε. Τον τιμώρησε παραδειγματικά για να περάσει το απλό μήνυμα στους επόμενους. Πως όποιος μοιράζει από την λεία, προστατεύεται από το σύστημα ενώ εκείνος που δεν μοιράζει, τιμωρείται αυστηρά. 

Αυτό είναι και το μόνο ηθικό πεπραγμένο που αντιλαμβάνομαι ότι έσπασε τις αλυσίδες ή το κέλυφος ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσω. Το μόνο που άλλαξε στην πολιτική πυραμίδα που αποφασίζει για την τύχη μας. Οι υπόλοιπες, σκληρές αλλαγές, αφορούν κυρίως εμάς τους πολίτες. Δυστυχώς.
(Αλλά και μας τους ψηφοφόρους -ευτυχώς)