Όταν προκαλείται στύση κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής διέγερσης, μια ουσία που ονομάζεται μονοξείδιο του αζώτου (ΝΟ) απελευθερώνεται στο σπηλαιώδες σώμα του πέους Αγορα Σιαλις Ελλάδα Αθήνα. Αυτή η απελευθέρωση του μονοξειδίου του αζώτου οδηγεί σε αύξηση ενός μεσολαβητή που επιτρέπει τη στύση.
Uncategorized

Με το C-130 για ασθενοφόρο

Στο ζωϊκό βασίλειο ακόμα και το πιο άκακο ζώο αν το στριμώξεις μπορεί να σου επιτεθεί, στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να επιβιώσει. Κάπως έτσι λειτουργεί και ο άνθρωπος. Διαθέτει άπειρες αντοχές αλλά όσο κι αν έχει γίνει ελαστικός, για να προσαρμόζεται στις καταστάσεις, φτάνουν στιγμές που λέει «μέχρι εδώ και μη παρέκει». Βέβαια, από την περίοδο που οι άνθρωποι μαντρώθηκαν στις πόλεις έχασαν μεγάλο μέρος της σοφίας και της φυσικής τους δύναμης αλλά ανέπτυξαν άλλα χαρίσματα και ένστικτα επιβίωσης, όπως ανοχή, ελαστικότητα, τυπική ευγένεια, προσαρμοστικότητα με λίγα λόγια για την επιβίωση στο δύσκολο αστικό περιβάλλον.

Αν δεχτούμε λοιπόν ότι και το πιο άκακο ζώο θα επιτεθεί όταν βρεθεί σε αδιέξοδο, τότε πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε την ανοχή που δείχνουμε χρόνια ολόκληρα στα δικά μας αδιέξοδα; Δύο κατά βάση οι ερμηνείες. Η πρώτη ότι δεν έχουν εξαντληθεί οι αντοχές μας και η δεύτερη ότι η έλλειψη πίστης σε έναν στόχο (ή περισσότερους) μας κάνει μαλθακούς σε σημείο εκνευρισμού. Έτσι που η αντίδραση να εκφράζεται ατομικά όταν το πρόβλημα φτάσει κοντά στον καθένα και όχι συλλογικά, ως διεκδίκηση λύσεων.

Κάπως έτσι πήγαιναν τα πράγματα μέχρι πριν λίγο καιρό και στην κοινωνία της Κω, σε σχέση με την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το νοσοκομείο, το μοναδικό νοσηλευτικό ίδρυμα του νησιού. Η απαξίωση μάλιστα είναι τέτοια που στον τοπικό τύπο και στις παρέες κυκλοφορούν ιστορίες που προκαλούν θλίψη και γέλιο μαζί. Από το τρέξιμο συγγενών και φίλων ασθενών στα φαρμακεία, για προμήθεια στοιχειωδών υλικών που λείπουν στο νοσοκομείο, έως τον αποσπασμένο γιατρό που ξενύχτησε σε παγκάκι μετά από έξωση από το απλήρωτο ξενοδοχείο που διέμενε.

Έτσι, λίγο με θλίψη λίγο με γέλιο, οι κατά καιρούς αποσπασματικές διαμαρτυρίες περασμένων χρόνων παραχώρησαν τη θέση τους στην απογοήτευση και στην αδράνεια. Γιατροί έφευγαν και λιγότεροι έρχονταν, κλινικές έκλειναν, θέρμανση και διατροφή ασθενών γινόταν με μεγάλες δυσκολίες και τα αεροπλάνα να αυξάνουν τις πτήσεις τους συνεχώς.

Τι κι αν έκλεισε πριν πέντε χρόνια η Παιδιατρική κλινική, τι κι αν έφυγε και η τελευταία μόνιμη καρδιολόγος, τι κι αν σε λίγο δεν θα έχουμε παθολόγο, εμείς εδώ, στην πατρίδα του Πατέρα της Ιατρικής Ιπποκράτη, αντέχουμε, ας είναι καλά τα αεροπλάνα και μόνο το αεροδρόμιο να μη κλείσει.

Έτσι κι αλλιώς στην Κω, αλλά και σε άλλα μεγάλα νησιά, έχουμε πολύ στενή σχέση με τα αεροπλάνα. Αεροπλάνα περιμένουμε να φέρουν τους τουρίστες, αεροπλάνα περιμένουμε να μεταφέρουν τους ασθενείς.

Η αεροδιακομιδή είναι η νέα λέξη που έχει ενταχθεί στο καθημερινό λεξιλόγιο των ντόπιων τα τελευταία χρόνια. Έφτασαν οι κάτοικοι των νησιών να γίνουν σαν τους αλεξιπτωτιστές των ειδικών δυνάμεων, που τους ενώνει η πτήση με C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας. Ο στρατός στην υπηρεσία του λαού στην πράξη ή η απόλυτη ξεφτίλα για μια Πολιτεία, να μετατρέπει σε ταξί πολύτιμο δυναμικό των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ενώ όλα αυτά ακούγονται σαν παραμύθι, αναρωτιέται ο απλός πολίτης: πώς είναι δυνατόν το πτωχευμένο Κράτος να ξοδεύει μεγάλα ποσά για αεροδιακομιδές και να μη τα δίνει για γιατρούς, νοσηλευτικό και άλλο προσωπικό;

Όταν μόνο από την Κω οι 120 αεροδιακομιδές του 2011 υπολογίζεται, από ανθρώπους που γνωρίζουν την κατάσταση, ότι θα ξεπεράσουν τις 180 το 2014. Εκατομμύρια ευρώ στον αέρα και η κατάσταση να επιδεινώνεται συνεχώς.

Άραγε σε ποια ευνομούμενη ευρωπαϊκή χώρα γίνεται το ίδιο;

Έτσι λοιπόν έχει η κατάσταση και όλοι όσοι δεν έφτασαν προσωπικά κοντά στο πρόβλημα βλέπαμε το σήριαλ να παίζει, αλλά ευτυχώς χωρίς εμάς στους πρωταγωνιστές. Αργά-αργά, σχεδόν βασανιστικά για όσους ζούνε τα πράγματα από μέσα, φτάσαμε στον Ιούλιο. Εν μέσω θερινής ραστώνης ξαφνικά σαν κάτι να άλλαξε και η λανθάνουσα ανασφάλεια όλων βγήκε στην επιφάνεια. Έγινε συγκέντρωση, διαδήλωση, πολιτικό μήνυμα.

Ίσως να είναι που μπήκε το θέμα στην αντιπαράθεση των πρόσφατων αυτοδιοικητικών εκλογών, ίσως πολιτικοί στόχοι και προσωπικές στρατηγικές, ίσως η ξεχειλισμένη αγανάκτηση που βγήκε στο δρόμο, έφτασε μια πρόσκληση των εργαζομένων στο νοσοκομείο και οι δρόμοι της Κω, μαζί με τους χιλιάδες τουρίστες, γέμισαν εκατοντάδες διαμαρτυρόμενους δημότες. Εντυπωσιακό, μέσα στο καλοκαίρι, για τα δεδομένα μιας κατεξοχήν τουριστικής περιοχής όπως η Κως.

Δεν έφτανε μόνο μια μεγάλη διαδήλωση, είχαμε και συνέχεια. Ο δήμος μπαίνει μπροστά, αν και καθυστερημένα για πολλούς, καλεί τους φορείς και βάζει πάγο στους βουλευτές, τουλάχιστον αυτούς της συγκυβέρνησης. Δώστε λύσεις τουλάχιστον στα βασικά προβλήματα μέχρι τις 10 Αυγούστου ή γίνεστε ανεπιθύμητα πρόσωπα, persona non grata, για την Κωακή κοινωνία, το μήνυμα που εστάλη. Αναστάτωση μετά από αυτό, δηλώσεις και αντιδηλώσεις, …φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίνε κι οι άλλοι, όπως τραγούδησε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Η κινητικότητα συνεχίζεται, βουλευτές πάνε κι έρχονται στο γραφείο του υπουργού, οι αεροδιακομιδές καλά κρατούν και η σιωπή απλώνει, ούτε υποσχέσεις δεν δίνονται πια.

Είναι δύσκολο πράγμα η σιωπή μέσα στον Αύγουστο.
protagon.gr

σχετικές αναρτήσεις

1 από 1.162

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *