Ο Διαματάρης και ο μύθος της αριστείας
Όταν ορκίζεσαι στην αξιοκρατία και στην αριστεία και μάλιστα την παρουσιάζεις ως μέτρο διαχωρισμού σου από τους “κατσαπλιάδες”, δεν μπορείς να ανέχεσαι ανακρίβειες στα βιογραφικά υπουργών
Μόνο που με τους μικρούς μαθητές είναι και λίγο χαριτωμένο, ενώ όταν έχουμε να κάνουμε με την περίπτωση υπουργού, το θέαμα είναι λυπηρό.
Ο κ. Διαματάρης αναφέρει στο βιογραφικό του σημείωμα, ότι σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων (M.B.A.) στο πανεπιστήμιο Columbia.
Κάθε καλόπιστος πολίτης θα θεωρούσε ότι αυτό σημαίνει ότι έχει αποκτήσει τον σχετικό τίτλο σπουδών, ειδικά μάλιστα όταν έχει διαφημίσει το επίτευγμά του με συνεντεύξεις του στο παρελθόν.
Αφού αποκαλύφθηκε ότι δεν τον κατείχε, δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι εξαιτίας οικονομικών δυσχερειών δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές του και ότι λυπάται “αν η ως άνω διατύπωση προκάλεσε οποιαδήποτε παρερμηνεία ως προς το ότι είμαι κάτοχος του τίτλου σπουδών, ιδίως μάλιστα όταν είναι γνωστή η επί δεκαετίες προσφορά μου στα ζητήματα του απόδημου Ελληνισμού”.
Το να μην ολοκληρώσει κάποιος τις σπουδές του, λόγω οικονομικών προβλημάτων, είναι απολύτως σεβαστό.
Το να παραπλανεί όμως στο βιογραφικό του, είναι απάτη, ειδικά όταν με αυτό το βιογραφικό συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που έχει κάνει σημαία της την αριστεία. Η αναφορά στην προσφορά του στα ζητήματα του απόδημου Ελληνισμού, καμία σχέση δεν έχει με το θέμα που συζητάμε.
Όταν αποκαλύπτεται ένα τόσο εξόφθαλμο ψέμα, το μόνο που έχει να κάνει μια οποιαδήποτε κυβέρνηση, είναι να απομακρύνει το μέλος της, που πιάστηκε να ψεύδεται ή αλλιώς να φορτωθεί το πολιτικό κόστος της παραμονής του.
Σε όλες τις κυβερνήσεις υπάρχουν στελέχη που είτε “φουσκώνουν” το βιογραφικό τους, είτε έχουν διοριστεί με αμιγώς κομματικά κριτήρια ή λόγω προσωπικών σχέσεων.
Ωστόσο είναι η πρώτη φορά, που τα βιογραφικά, η αριστεία και η κατασκευή της αντίθεσης “άριστοι-κατσαπλιάδες”, χρησιμοποιήθηκαν τόσο πολύ σε μια πολιτική αντιπαράθεση.
Η σημερινή κυβέρνηση είχε ιδεολογικοποιήσει το θέμα της αριστείας και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο κάθε τέτοια υπόθεση, πλήττει βάναυσα το αφήγημά της.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έγινε και μεγάλη προσπάθεια για να μην καταρρεύσει ο μύθος της αριστείας.
Από τον διορισμό στο δημόσιο σχεδόν όλων των δημοσιολογούντων που στήριξαν την τότε αξιωματική αντιπολίτευση, μέχρι τον 80χρονο που διορίστηκε από το παράθυρο και παραιτήθηκε και από το διορισμό σε ευαίσθητες θέσεις προσώπων με κύριο προσόν την πολεμική απέναντι στην προηγούμενη κυβέρνηση, στον υφυπουργό με το ανακριβές βιογραφικό.
Το να ορκίζεσαι στην αριστεία και να διορίζεις με αμιγώς κομματικά κριτήρια, όπως έγινε για παράδειγμα στα νοσοκομεία ή να ανέχεσαι παραπτώματα σαν του κ. Διαματάρη, είναι σαν κάποιος να απαλλάσσεται σε δίκη, λόγω παραγραφής και να πανηγυρίζει υποστηρίζοντας ότι αθωώθηκε.
Και στις δύο περιπτώσεις το ψέμα είναι οφθαλμοφανές και οι πολίτες το καταλαβαίνουν.
