Η ΜΕΓΑΛΗ των ΠΑΣΟΚΩΝ ΣΧΟΛΗ
….στην μπάντα να περάσει η παρέα μας!
Στον
Χολαργό, σε ένα παρκάκι άσημο, θα δείτε να κείτονται έξι απλές
ορθογώνιες επιτάφιες πλάκες. Δεν γράφουν όνομα, ηλικία, ημερομηνία
θανάτου, επάγγελμα ή πολιτική ιδιότητα. Κι όμως πρόκειται για τους
ανθρώπους που οδηγούσαν την μισή Ελλάδα κατά τον καιρό του διχασμού.
Μιλώ για τις πλάκες των εκτελεσθέντων στην δίκη των εξ (1922) που δεν
γράφουν παρά μόνο το επώνυμο. Έτσι ξερά: Γούναρης. Πρωτοπαπαδάκης.
Θεοτόκης. Στράτος. Μπαλτατζής. Χατζανέστης. Κανείς δεν είναι πια μαζί
τους όλοι αντιθέτως ταυτίζονται ολόψυχα με τον εχθρό τους. Είναι όλοι
πια βενιζελικοί….
Προ τριετίας σε μια επετειακή συζήτηση στην
Βουλή μόνο οι χρυσαυγίτες θυμήθηκαν να πουν γι’ αυτούς δυο λόγια
υπερασπιστικά και κατά του κάποτε αναθεματισθέντος «εωσφόρου» από την
Κρήτη. Όλες οι παρατάξεις της αιθούσης, πλην ΚΚΕ, συναγωνίσθηκαν, ποια
ήταν η βενιζελικότερη. Κι όμως δεν είχαν περάσει παρά 80 χρόνια από το
1936, όταν η Δεξιά δεν τον άντεχε ούτε καν νεκρό στο χώμα της Αττικής
και ανάγκαζε το αντιτορπιλικό «Κουντουριώτης» που έφερνε την σωρό του
από το Μπρίντεζι, βγαίνοντας από τη διώρυγα να στρίψει νότια, προς Χανιά.
Με την πάροδο των ετών δικαιώθηκε και υιοθετήθηκε σχεδόν απ’ όλους έστω
κι εκ των υστέρων.
Από τον θάνατο του Ανδρέα, 60 χρόνια
αργότερα, το χρονικό διάστημα δεν είναι επαρκές όμως στην ίδια
κατεύθυνση πάνε τα πράγματα. Πέραν του ΚΙΝΑΛ είναι και οι δύο μεγάλες
παρατάξεις εκατέρωθεν που το μισό τους υπουργικό συμβούλιο, παρόν &
προηγούμενο, συγκροτήθηκε από τ. πασόκους. Είναι οι κ.κ. Γ. Βαρουφάκης,
Φ. Κρανιδιώτης, Κ. Βελόπουλος ακόμη κι ο Δ. Κουφοντίνας! Το ΠαΣοΚ
ρευστό και πτητικό φαίνεται να καταλαμβάνει ταχέως όποιον χώρο το
φιλοξενεί, παίρνοντας το σχήμα του. Προς τι λοιπόν τόσος θόρυβος για
1000 μέσης ηλικίας ανθρώπους που μαζεύτηκαν στο Caravel για να
διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι ομοιότητες & διαφορές με τον ηγέτη
εκείνον που πυρπολούσε τα νιάτα τους;
Αν συνεχίσουν βέβαια έτσι
οι διαμαρτυρόμενοι αρθρογράφοι περισσότερα κι από τους προσελθόντες θα
είναι τα κείμενα καταδίκης, τα απαξιωτικά σχόλια και τα αποκαλυπτικά
ρεπορτάζ περί του ποιος κρυβόταν από πίσω.
Όταν μάλιστα πολλοί εκ των σχολιαστών ξεκίνησαν την σταδιοδρομία τους
στην Εξόρμηση, στον Αγωνιστή, στον Μαθητικό Αγώνα ακόμη και σε
επαρχιακές εφημερίδες του ποικιλώνυμου σοσιαλισμού. Τι τους έκανε λοιπόν
έξαλλους και τι τους οδήγησε σε μάταιες επικλήσεις βοήθειας προς την
κομματική συριζαϊκή ορθοδοξία; Κανείς εκ των πρώην, ό,τι κι αν λέει, δεν
κομίζει παρά μερικές δεκάδες ψήφων, ενώ φυσικά απωθεί και κάμποσους.
Όλοι γνωρίζουν καλώς πως η μετακίνηση προς τον Αλέξη Τσίπρα είναι ένα
φαινόμενο αδιαμεσολάβητο και μη αναστρέψιμο. Το αίμα νερό δεν γίνεται!
Εξάλλου
ποιος ασχολείται με τις συνήθεις παρουσίες, όταν παρατηρούνται τόσες
πολλές ασυνήθεις απουσίες; Μην βιαστείτε να πείτε ότι βαρέθηκε
χειμωνιάτικα η ηγεσία του υπαρκτού ΣΥΡΙΖΑ να συνοδεύσει τον
αδιαφιλονίκητο ηγέτη της, γιατί ο καιρός υπήρξε εξαίρετος. Πιο πιθανό
βρίσκω το να ήταν απασχολημένοι στις διάφορες ταυτόχρονες εκδηλώσεις που
διοργάνωνε το κόμμα στο λεκανοπέδιο. Μα τόσο ανοργάνωτοι είναι πια,
λενινιστές άνθρωποι; Αντισυγκεντρώσεις στον αρχηγό δεν θα έκανε ούτε ο
Σαμαράς στον Μητσοτάκη!
Ήρθαν λοιπόν πολλοί, τσαντίστηκαν
πολλοί, απουσίασαν πολλοί, να υπάρχει άραγε κάτι που τρομάζει εχθρούς
και φίλους; Σίγουρα όχι το υπαρκτό πάθος της συγκέντρωσης ούτε οι
νοσταλγικές πινελιές της σκηνοθεσίας ούτε το ανεπανάληπτο πλήθος. Χίλια
άτομα έχουν στην Κρήτη οι μέτριες βαπτίσεις! Ίσως να είναι η σκιά του
απόντος, δεδομένου ότι η δεξιά φοβόταν και τον ίσκιο του.
Αυτό
που δεν ξέρει κανείς είναι το πόσο μακριά θα το πάει ο Αλέξης Τσίπρας.
Σε αυτό το ραντεβού με το κοινό του, που τον ακολουθεί πιστά εδώ και μια
επταετία, αυτή τη φορά πήγε μόνος. Θα συμπεριφερθεί άραγε ως
ισορροπιστής επικεφαλής μιας ευρείας παράταξης ή θα επιβάλλει την
καινοτόμο βούληση του;
Η δύναμη της αδράνειας των μηχανισμών και
της γραφειοκρατίας ξέρει να καταπίνει αμάσητες διακηρύξεις και
ανοίγματα και δεν απειλείται από μερικές εκατοντάδες μουσαφίρηδες –
προσωπικότητες της ΚΕΑ.
εννοεί, τότε σύντομα θα δει το εκκλησίασμα να εισβάλλει ενθουσιωδώς και
στο ιερό, πράγμα που όλοι το εύχονται πλην του ιερατείου.
πράγμα παραμείνει στις κομματικές αίθουσες και δεν βγει από το ανοικτό
παράθυρο στην αληθινή ζωή τότε όλα αυτά, αφού μασηθούν καλώς κατά την
μακρά προσυνεδριακή περίοδο, στο συνέδριο της άνοιξης κι η μπουκιά αυτή
θα καταποθεί έστω και δύσκολα.
