Ο Παναγιώτης Τζανετής σχολιάζει την επικαιρότητα
Κυβερνητικός εκπρόσωπος: “Ο κ. Τσίπρας συνεχίζει να αναφέρεται στην Ελλάδα ως «μικρή». Υποτιμά την πατρίδα, προσπαθώντας απεγνωσμένα να τη φέρει στα δικά του, μικρά πολιτικά μέτρα…”
Είχε προηγηθεί η δήλωση του κ Τσίπρα για ομοιότητες και διαφορές των δύο ομοϊδεατών, κκ Κούρτς-Μητσοτάκη, σε υποθέσεις χαλκευμένων δημοσκοπήσεων. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο αριστεύσας στα υψηλής αισθητικής λογοπαίγνια της ΔΑΠ και της ΟΝΝΕΔ επι θητείας του, μπέρδεψε τα δύο πόντιουμ και το τι αρμόζει σε κάθε περίπτωση.
Τι σχέση έχει αυτό το μάθημα πατριδογνωσίας με τις χαλκευμένες δημοσκοπήσεις; Θεώρησε καλή την συγκυρία, στον απόηχο της κρίσης πατριδοκαπηλείας που προηγήθηκε επ ευκαιρία των Belh@rra, να επαναφέρει την συζήτηση στο θέμα του ελαττωματικού πατριωτισμού των αριστερών ως μικρομπογδάνος.
Η αγκιτάτσια υπαγορεύει πως ότι και αν συζητάμε (διαφθορά, ΜΜΕ, δημοσκοπήσεις, ευρωπαική ακροδεξιά κοκ) η συζήτηση θα πρέπει τεχνηέντως να παραπέμψει στο επίδικο (είναι άραγε οι αριστεροί πατριώτες;). Ο κ Οικονόμου δεν ενδιαφέρεται για την γαλβάνωση του κοινού του με πολλές ιδέες αλλά με την ευρύτατη διάδοση μιας και μόνης …
Θα μου πείτε πόσο αρμόζει μια τέτοια στάση στον εκπρόσωπο μιας κυβέρνησης που διακηρύττει ότι υπάρχει εθνική απειλή κι επικείμενη σύγκρουση. Τόσο ξέρει, τόσο κάνει ο άνθρωπος, δαπίτικες μπροσούρες έγραφε. Δεν φταίει αυτός αλλά αυτοί που τον έβαλαν.
ΠΟΥ ΤΟΝ ΒΡΗΚΑΝ;
Ο κ Ιωάννης Οικονόμου είναι ο τέταρτος εκπρόσωπος μέσα σε δύο χρόνια. Μετά τον λίσταρχο κ. Πέτσα, τον διάττοντα κ. Ταραντίλη, την άνευ αριστοτελικού μέτρου κα Αριστοτελία, ανέλαβε το κρίσιμο πόστο ο πέμπτος “εξ Οικονόμων” της Νέας Δημοκρατίας. Μετά τον Βασίλη Οικονόμου της Αττικής, πίσω από τον Ελευθέριο της Κατεχάκη, τον Οικονόμου των Οικονομικών και πολύ πίσω από τον Δημήτρη Οικονόμου του ΣΚΑΙ, βρέθηκε στην οδό Ζαλοκώστα, ο Οικονόμου ο Ε’.
Διαθέτει πολιτική πορεία αρίστου αλλά και πιστού, δεδομένου ότι έχει σούρει τα εξ αμάξης στον κ Σαμαρά ως ακόλουθος της Ντόρας στην ΔΗΣΥ (2010-2012). Γι αυτό οι “φίλοι του” τον αποκαλούν νέο Ντοράκη, όπως ήταν το προσωνύμιο του κ. Βουλγαράκη, επίσης στενού φίλου της οικογένειας, που αναδείχθηκε ως Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ.
Ο αξιωματικός λόγος του δημαγωγού εκ Φθιώτιδας (κρατήστε το) υποβάλλει στο εθνικό ακροατήριο την ύπουλη ιδέα του ότι οι Αριστεροί ήθελαν την μικρά Ελλάδα.
Ας το ελέγξουμε:
ΜΙΚΡΑ ΕΛΛΑΣ
Η “μικρά αλλά έντιμος Ελλάς” δήλωνε την αυτοτέλεια του Κωνσταντινικού κράτους των Αθηνών έναντι των ξένων, δηλαδή της Αντάντ. Την ίδια περίοδο που ο αποκλεισμός των Αγγλογάλλων οδήγησε στο σύνθημα: “Ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά!” Ο Γ. Βλάχος στην Καθημερινη (12/10/1920) λίγο πρό των εκλογών της ήττας Βενιζέλου, γράφει καλωσορίζοντας την χήρα του Γεωργίου Α, βασίλισσα Όλγα: “η Ελλάς του 1868 που εγνώρισες, γωνία μόνο του μεγάλου υπόδουλου Ελληνισμού έγινε “η Ελλάς του 1920” η οποία λούεται στα νερά του Βοσπόρου και περνά της Μικράς Ασίας τα παράλια …
Όπως αναλύει ο κ Μαυρογορδάτος τα εισαγωγικά του Βλάχου είναι της ειρωνείας και της αμφισβήτησης δεδομένου ότι γι αυτόν η “Ελλάς του 1920” δεν είναι Ελλάδα, ενώ ο Βενιζέλος κι οι οπαδοί του δεν είναι αυθεντικοί Έλληνες αλλά ξενόδουλοι , όργανα των ξένων. Και συνεχίζει ο ιδεολόγος του αντιβενιζελισμού “…θα ησθάνθης κάποτε την βλάσφημον ευχήν της μικράς αλλ’ εντίμου Ελλάδος! Θα νοστάλγησες ίσως, όπως ημείς, την καλήν εποχήν όπου τα σύνορα μας ήταν στενά αλλ’ απέραντος η αγάπη των Ελλήνων προς την Ελλάδα …”
Η ιστορία πάει πιο πίσω όπως δείχνουν και τα πρακτικά της συζήτησης στην Βουλή (21/10/1915) όπου ο Βενιζέλος διαμαρτύρεται στον Ράλλη για τη ακατανόητο στάση τους να τον μέμφονται που συμμάχησε το 1912 με Σέρβους και Βούλγαρους παρά τον διπλασιασμό που επιτεύχθηκεντότε: “Κατά βάθος θα ενομίζατε ότι καλύτερα θα ήμεθα αν ήμεθα στα παλιά σύνορα μας, τα προ του 1912” και “έχετε πολιτική μκροελλαδικήν, ας την ονομάσω ούτω”.
Στις ίδιες εκλογές του 1920 ο αντιβενιζελικος Κουμουνδούρος σχίζει τον χάρτη της Μεγάλης Ελλάδος στο προεκλογικό μπαλκόνι του, προκαλώντας ενθουσιασμό στους Μεσσήνιους οπαδούς του. Λίγο αργότερα η Πηνελόπη Δέλτα σημειώνει αγανακτισμένη στο ημερολόγιο της (11-12-1920) ότι το πλήθος στην Αθήνα φώναζε ρυθμικά για την Θράκη και την Σμύρνη “δεν-τα-θέλομε!” και σημειώνει: “Με τι δικαίωμα η άμορφη αυτή αγέλη ρίχνει στην σκλαβιά εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες; Με τι δικαίωμα παραιτείται από ελληνικά μέρη; “Δε-τα-θέλομε!” Ποιός σας ρώτησε, αν τους θέλετε; και με τι δικαίωμα, Πλακιώτες στενόψυχοι, αποφασίζετε πως δεν θέλετε την ένωση της φυλής;
Στο ίδιο η Πηνελόπη Δέλτα αναφέρει ότι οι δύο πολιτικοί αντίπαλοι πολύ αόριστα εμφορούνται από τον ίδιο εθνικισμό. “Είναι δυο ιδεολογίες διαφορετικές. Ο βενιζελισμός είναι προπάντος αλυτρωτισμός, δηλαδή εθνικισμός που επιδιώκει την απελευθέρωση των αλύτρωτων ομοεθνών από ξένο ζυγό και την ενσωμάτωση τους στο εθνικό κράτος.” Ενώ ο Κωνσταντινισμός εκφράζει τον εσωστρεφή πατριωτισμό της Παλαιάς Ελλάδας.
ΒΕΝΙΖΕΛΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑ ΤΗΣ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ;
Ίσως σκεφτεί κανείς ότι ο κ Οικονόμου, κάνει διασταλτικές ερμηνείες κι εμπλέκει την Αριστερά με ένα απαράδεκτο σύνθημα απο τον σκληρό πυρήνα της δεξιάς. Ακόμη κι έτσι να το δει κανείς είναι αξιοσημείωτο ότι ο εκπρόσωπος της δεξιάς της Φθιώτιδας εμφανίζεται βενιζελικότερος των βενιζελικών, παρότι η περιοχή του αποτέλεσε την σκληρότερη αντιβενιζελικη περιοχή, όπου μάλιστα ο βενιζελισμός επέδειξε κι εγκληματικές συμπεριφορες.
Αναφέρομαι στην καταστολή της στάσης του 2ου συντάγματος Πεζικού στην Λαμία (19/1/1918) κατά την επιστράτευση κι εν όψει της αποστολής του στο μέτωπο της Μακεδονίας. Ακολούθησε δεκαήμερος τοπικός εμφύλιος, στρατοδικεία, καταδίκες σε θάνατο ακόμη και γυναικών και το 9ο σύνταγμα Κρητών έδειξε πρωτοφανή σκληρότητα. Οι 25 εκτελέσεις, οι πολύ περισσότερες καταδίκες κι οι καθαιρέσεις υπογραμμίζονται απο την απάνθρωπη εντολή να συγκροτείται το εκτελεστικό απόσπασμα από φαντάρους της ίδιας μονάδας με τον μελλοθάνατο. Δεκάδες εκτελέσεις έγιναν επίσης στην Κοζάνη και στον Βόλο στις τάξεις των λιποτακτών των ρουμελιώτικων συνταγμάτων στα Σέρβια (Ιούνιος), περιλαμβανομένου ακόμη και του συντ/χη διοικητή του 12ου ΣΠ.
Ούτε τότε, ούτε ποτέ οι Έλληνες δεν χωριζόταν σε καλούς και κακούς, σε πατριώτες και μιάσματα. Οπότε τα μαθήματα πατριωτισμού και δη περί μικράς Ελλάδας, ας τα κάνει ο κ Οικονομου στον καθρέφτη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ο κ Μητσοτάκης προβάλλεται και στα εθνικά ως ο μόνος εχέφρων (ΤΙΝΑ: there is no alternative), οι άλλοι είναι ψεκασμένοι! Οπότε είναι αναγκαίος για όλους κι όχι μόνο για τους δεξιούς.
Αυτά λέει ο κυρ εκπρόσωπος προς τους τρομαγμένους, απο το επίσημο βήμα του κράτους και πάνω στην κορύφωση της εθνικής συγκίνησης. Τυπικός αγκιτάτορας που κάνει και τον Θεοδωρικάκο να ερυθριά από ντροπή κι όχι πλέον εκ πεποιθήσεως.
Ελπίζει ότι η πρόκληση δυσφορίας για τους εκτός τόπου και χρόνου αριστερούς, θα μετατραπεί σε πολιτική δυσαρέσκεια για τους “Λακεδαιμόνιους”, θα γίνει αγανάκτηση για τους εθνικώς απόντες και θα αξιοποιηθεί πλήρως όταν με το καλό μετασχηματιστεί σε οργή. Τότε, θα είναι η ώρα για μολότοφ στα σπίτια των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ (Πρέσπες) και για κανένα βρωμόξυλο σε κεντρώους δημάρχους (Μπουτάρη), που τους ψήφισαν κιόλας.
Κι αν ο κ. Μπογδάνος όλα αυτά τα κάνει με τρόπο που προκαλεί το γέλιο, διατίθενται κι άλλα στελέχη που οδηγουν σε κλαυσίγελο.
