Σπύρος Γκουτζάνης
Η φιλοξενία που προσφέρουν απλόχερα τα συστημικά ΜΜΕ σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που το τελευταίο διάστημα, εντός και εκτός κομματικών οργάνων βρέθηκαν απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα, είναι ενδεικτική των σεναρίων που εξυφαίνονται στα πολιτικά-επιχειρηματικά παρασκήνια. Σενάρια που φτάνουν μέχρι και στην δημιουργία νέου κόμματος, που θα είναι πιο φιλικό σε μελλοντική πολιτική συνεργασία με τον βασικό πυλώνα του συστήματος, τη ΝΔ.
Άλλωστε, ο ισχυρός επιχειρηματικός και εκδοτικός παράγοντας που προσφέρει την φιλοξενία στα μέσα ενημέρωσής του, ήταν ένας από τους συνδαιτυμόνες στο γεύμα με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, πριν από λίγες ημέρες. Την συνάντηση κανόνισε ένας άλλος ισχυρός παράγοντας, του τραπεζικού αυτή την φορά συστήματος, ο οποίος όμως είχε την ευφυία και δεν ήταν παρών. Το μενού, πάντως, είχε σαν βασικό πιάτο τον Τσίπρα.
Είναι προφανές ότι ένα τμήμα του βαθέως συστήματος εμφανίζεται απογοητευμένο από την ταχεία αποσύνθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη και απεργάζεται σενάρια για την επόμενη ημέρα, που μπορεί να μην υλοποιηθούν ποτέ, ωστόσο παράγουν αποτελέσματα στο παρόν. Το πρόβλημα ξεκινά από το γεγονός ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι “συνεννοήσιμος” και κυρίως θεωρείται απρόβλεπτος.
Ταυτόχρονα, ο Τσίπρας δεν παρέχει τα εχέγγυα ότι εάν επανέλθει στην εξουσία θα κάνει business as usual. Συνεπώς, θα πρέπει να υπάρχει μία δύναμη πίεσης στο εσωτερικό του κόμματος που θα διαχειρίζεται την απειλή της αποχώρησης, ή εάν τα πράγματα το επιβάλλουν και θα την υλοποιήσει. Εν τω μεταξύ, όμως, θα ασκεί πίεση σε “συναινετική αντιπολίτευση”.
Στο επίκεντρο ο Τσακαλώτος
Στο επίκεντρο βρίσκεται εκ των πραγμάτων ο Τσακαλώτος. Με την συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής επέμεινε στην δική του άποψη για την πορεία της κεντροαριστεράς. Είπε λοιπόν ότι «το αρχηγικό κόμμα είναι στα αζήτητα της Ιστορίας». Ήταν η απάντηση στον Τσίπρα, ο οποίος στην συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ, πριν τον καρατομήσει από τομεάρχη Οικονομικών, του είχε πει ότι «δεν υπάρχει δυαρχία και συν-προεδρία στο κόμμα». Προηγουμένως βέβαια ο Τσακαλώτος και κάποιοι από τους “53”, είχαν δώσει το στίγμα των προθέσεών τους.
Είχαν βάλει πλάτη στην κυβέρνηση Μητσοτάκη στο πιο δύσκολο πρόβλημα που αντιμετωπίζει, την διαχείριση των ελληνοτουρκικών. Απέτρεψαν το “όχι” του ΣΥΡΙΖΑ στην ψήφιση της Συμφωνίας Ελλάδας-Αιγύπτου για την οριοθέτηση ΑΟΖ. Ταυτόχρονα έχουν εμφανιστεί ως επισπεύδοντες σε έναν διάλογο με την Τουρκία, που κατά πάσα πιθανότητα θα καταλήξει σε απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων, δεδομένου ότι στο τραπέζι προς διαπραγμάτευση είναι μόνο τουρκικές διεκδικήσεις επί ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Κάπου ενδιάμεσα ο “Γεωμέτρης”, όπως αποκαλούν οι άσπονδοι φίλοι του τον Τσακαλώτο, φρόντισε να διαχωρίσει την στάση του από τον Τσίπρα όταν ο τελευταίος χαρακτήρισε τον Μητσοτάκη «πολιτικό απατεώνα». Όπως σχολίασε κομματικό στέλεχος με αρκετή δόση υπερβολής, «σωστά με έναν πολιτικό απατεώνα πώς να συνεργαστεί στο μέλλον;».
Οι έτεροι “αμφισβητίες”
Τις φιλόξενες σελίδες τους όμως άνοιξαν και “Τα Νέα” την περασμένη εβδομάδα, για τον έτερο εσωκομματικό αμφισβητία Πάνο Σκουρλέτη, αν και αυτή την φορά ήταν προσεκτικός. Ο πρώην γραμματέας του κόμματος άνοιξε πριν από μερικούς μήνες τον χορό της εσωτερικής αμφισβήτησης, κατηγορώντας το Documento για «νεοαυριανισμό» και συσχετίζοντάς το με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Τα επαναφέρει ο Σκουρλέτης τα περί “νεοαυριανισμού” σε κάθε ευκαιρία, σε κομματικά ακροατήρια.
Τα πυρά που συμπλήρωσαν τις τοποθετήσεις Τσακαλώτου για την πορεία και τον χαρακτήρα που πρέπει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, ήλθαν από ένα άλλο μέλος της ίδιας εσωκομματικής ομάδας, το Νίκο Φίλη που δήλωσε στην ιστοσελίδα iefimerida ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να επανασυστηθεί στην κοινωνία, αποφεύγοντας την εύκολη αντιπολίτευση του καταγγελτισμού».
Φυσικά στην δική του συνέντευξη ο Τσακαλώτος δήλωσε την πίστη του στον Τσίπρα, ενώ ο Φίλης, μιλώντας αυτή την φορά στον ΣΚΑΙ, κάλυψε τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, λέγοντας: «μα και τον Αλέξη Τσίπρα να ρωτήσετε θα συμφωνήσει, στα περί αρχηγικού κόμματος». Έτερος, που εσωκομματικά θεωρείται ότι συμπληρώνει την ίδια ομάδα, είναι ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, οπαδός επίσης της συναινετικής αντιπολίτευσης και των ήρεμων πολιτικών νερών.
Φυσικά κανείς από τους συγκεκριμένους δεν φιλοδοξεί να διαδεχθεί τον Αλέξη Τσίπρα. Κανείς δεν έχει ηγετικό προφίλ. Ωστόσο, θα ήθελαν να υπαγορεύσουν πολιτική στον σημερινό πρόεδρο ή στον διάδοχό του, τον οποίο εκείνοι θα υποδείξουν στο κομματικό σώμα και θα αναδείξουν. Λέγεται ότι η Έφη Αχτσιόγλου ήταν υπόδειξη του Τσακαλώτου για να τον διαδεχθεί στην θέση του τομεάρχη Οικονομικών. Βέβαια την Αχτσιόγλου την περιέβαλε με την εμπιστοσύνη του και ο Τσίπρας. Όσοι την ξέρουν λένε ότι «φυσικά και είναι φιλόδοξη, αλλά όποιος νομίζει ότι θα παίξει το παιχνίδι κάποιου άλλου είναι μακριά νυχτωμένος».
“Κακώς πήραμε την κυβέρνηση”!
Όσοι πρωταγωνιστούν στην επικαιρότητα και στα εσωκομματικά παιχνίδια, δεν ταυτίζονται σε όλα. Για παράδειγμα, ο Φίλης φέρεται να διαχώρισε την στάση του από τα σενάρια διαδοχής του Τσίπρα. Ούτε όμως και η αμφισβήτηση περιορίζεται σε όσους φαίνονται. Είναι αρκετοί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ που ικανοποιούνται από την θέση του δεύτερου κόμματος, αρκεί να προβλέπονται οι ποσοστώσεις σε θέσεις και οφίκια. Άλλωστε, οι τάσεις μπορεί να καταργήθηκαν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ως κόμμα δεν έχει ομογενοποιηθεί.
Υπάρχουν πάντα και οι αφελείς που ασκούν κριτική στην ηγεσία από θέση ιδεολογικών αρχών, ακόμη και για το τη δήλωση τον Δεκαπενταύγουστο, παίζοντας τον ρόλο του χρήσιμου ηλιθίου. Είναι δεδομένο, όμως, ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ευθέως τον Τσίπρα. Το ευφάνταστο σενάριο προβλέπει ότι σε κάθε περίπτωση ο Τσίπρας θα οδηγήσει το κόμμα στις εκλογές. Εάν, όμως, δεν κερδίσει και κυρίως αν πάρει μικρότερο ποσοστό από τις εκλογές του 2019, τότε θα έχει ανοίξει ο δρόμος για τον επόμενο.
Μέχρι τότε η αμφισβήτηση, η πολυφωνία και η αίσθηση αδυναμίας του αρχηγού θα έχουν κάνει την δουλειά τους. Θα λειτουργήσουν σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία και θα βοηθήσουν να μην πάρει τα απαραίτητα ποσοστά. Άλλωστε, μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και τώρα πολλοί είναι εκείνοι που εξακολουθούν να θεωρούν ότι δεν ήταν ανάγκη να πάρουν την κυβέρνηση το 2015. Μπορεί κάλλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι ο μόνιμος δεύτερος πυλώνας του συστήματος. Οι μισθοί να πέφτουν…
Διαβάστε σχετικά: Τι επιδιώκει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με τις συνεχείς διαφοροποιήσεις;
