Ακροθιγώς
Παναγιώτης Τζανετής
1979: Μεγάλες απεργίες των τραπεζο-υπαλλήλων (ΟΤΟΕ) και στο κέντρο της Αθήνας σημειώνονται μαζικές διαδηλώσεις και απροκάλυπτη βία από τα ΜΑΤ της κυβέρνησης Καραμανλή, που έβλεπε τους τίτλους τέλους να πλησιάζουν. Πρωταγωνιστική στις διαδηλώσεις υπήρξε η συμμετοχή της νεολαίας και ιδιαίτερα της μαθητικής.
Η μαθητική παράταξη του ΠΑΣΟΚ (ΠΑΜΚ), είχε συγκεντρώσει κατά καιρούς πολλές μελλοντικές διασημότητες. Μεταξύ αυτών οι πιο γνωστοί, σήμερα, ήταν οι κκ Βαρουφάκης και Κουφοντίνας. Επίσης, περιλαμβάνονται τουλάχιστον τρεις πασίγνωστοι δημοσιογράφοι της σήμερον, ένας κορυφαίος ηθοποιός, πολλοί άνθρωποι των πανεπιστημίων, της οικολογίας, των συνδικάτων, των επιχειρήσεων. Αρκετοί δεν ζουν πια.
Πολλοί από εκείνους, κατά την ιστορική στιγμή της επερχόμενης αλλαγής, προτίμησαν να κολυμπήσουν κόντρα στο ρεύμα. Παρά την μαχητική τους συμμετοχή, ο Ανδρέας τους ξεφορτώθηκε πρόθυμα, προκειμένου να μην του τρομάξουν την πολυπληθή πλέον μικροαστική πελατεία του. Δεν ήταν εξάλλου και τα καλύτερα παιδιά και σίγουρα δεν ήταν τα πιο υπάκουα.
Ήμουν κι εγώ εκεί, 17χρονος, προκλητικός και αναιδής. Σε ένα από τα εκατοντάδες παρομοίων περιστατικών, στη γωνία Σόλωνος και Ιπποκράτους μια διμοιρία επιτίθετο θορυβωδώς και επέλεξα να διαφύγω τρέχοντας προς την κατηφόρα της Ιπποκράτους. Σύντομα διαπίστωσα ότι με καταδίωκε ένας «γορίλας» με το κλομπ υψωμένο, και πολύ ταχύτερος από εμένα, ο οποίος μάλλον με είχε σταμπάρει από νωρίτερα.
Η αγωνία μου κορυφώθηκε, βλέποντας να πλησιάζει η στιγμή του επικείμενου επαγγελματικού ξυλοδαρμού, όταν πετάχτηκε ανάμεσα μας μια βραχύσωμη νεαρή, γύρω στα τριάντα. Έξαλλη κραύγαζε ότι ήταν βουλευτής, έλεγε διάφορα δικηγορίστικα, ανέφερε και με αυστηρό ύφος επανειλημμένως το λήμμα ΠΑΣΟΚ. Παραδόξως ο «γορίλας» ανέκρουσε πρύμναν!
Η κοπελίτσα με το τσαγανό, ήταν όντως βουλευτής της Β’ Αθηνών και την έλεγαν Ρένα Λαμπράκη. Ήταν νομικός, απόφοιτος της Σχολής που στην ταράτσα της κάποτε παλλόταν η καρδιά της Ελλάδας, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Μόναχο και στην Περούτζια. Δεν έτρεψε πάντως σε φυγή τον «γορίλα» με την ευγλωττία της …
Μια φορά μόνο πρόλαβα να τη «σταυρώσω» κι αυτό με τα χίλια ζόρια, γιατί το ασταύρωτο ψηφοδέλτιο μου φαινόταν πιο επαναστατικό. Ήταν τον Οκτώβρη του 1981, όταν διαγραμμένος ήδη από 7μηνου από το ΠΑΣΟΚ, ψήφιζα για πρώτη φορά. Έχει πλάκα, αλλά τότε πρώτα πήγαινες Παγουρόπουλο (o επικεφαλής του Πειθαρχικού που έριχνε αφειδώς διαγραφές) και μετά αποκτούσες δικαίωμα ψήφου. Δεν πειράζει, γιατί έτσι, τριάντα χρόνια μετά (2011), βρήκα πιο εύκολα τον ίδιο δρόμο.
Η Ρένα Λαμπράκη διετέλεσε αργότερα υφυπουργός Πολιτισμού με υπουργό την Μελίνα. Πώς λέμε σήμερα Λευτέρης Αυγενάκης- Λίνα Μενδώνη, ε, καμία σχέση! Παρότι μια δεκαετία μετά, νεαρός γιατρός πια, χάρη στο βρώμικο 89, επανεντάχθηκα στο ΠΑΣΟΚ δεν την ξανασυνάντησα. Έμαθα τον πρόωρο θάνατο της προ διετίας, από τις εφημερίδες, και λυπήθηκα διπλά, γιατί δεν πρόλαβα να της πω ούτε ένα ευχαριστώ.
Στην πραγματικότητα είχα πολλές ευκαιρίες που δεν τις αξιοποίησα. Σπούδασα στον τόπο καταγωγής της, στα Ιωάννινα, αργότερα συνυπήρξαμε σε πολιτικά όργανα του ύστερου ΠΑΣΟΚ αλλά πάντα με εμπόδιζε μια ανόητη συστολή να της θυμίσω την παλιά μας συνάντηση. Ήταν μια κυρία της γενιάς του Πολυτεχνείου, που εμένα με διέσωσε πιτσιρικά, από έναν γορίλα του Αν. Μπάλκου και του Κ. Λάσκαρη.
***
Ο άνθρωπος που οδηγούσε το χέρι του γορίλα με το κλομπ, ο Αναστάσιος Μπάλκος, έχει πεθάνει πριν 25 χρόνια και προφανώς τίποτε το προσωπικό δεν είχε με έναν ανήλικο μαθητή, Σόλωνος και Ακαδημίας γωνία. Γενικότερα, έμεινε στην ιστορία ως ο χειρότερος Υπουργός Δημοσίας Τάξεως και βοήθησε σε αυτό το «ΠΟΝΤΙΚΙ» που τον περιέπαιζε συνεχώς για κάποιες ατυχείς προσπάθειες του, στο χώρο της κατασκοπευτικής λογοτεχνίας, που τις αντλούσε από την προ-υπηρεσία του στην ΚΥΠ («Δίχτυα στην Τασκένδη» κλπ).
Ωστόσο, είχε υπάρξει ένας ευγενής Ηπειρώτης, διακεκριμένος αξιωματικός, πολεμιστής της Αλβανίας, αντάρτης του Ζέρβα, με αντιδικτατορική δράση (ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ), που διώχθηκε και επανήλθε στο στράτευμα με την μεταπολίτευση. Ήταν κάπως εκτός κλίματος αφού στην κοσμογονία του 1981, εξέφρασε δημοσίως την αγανάκτηση του γιατί αναγκάστηκε να παραδώσει το Υπουργείο του σε έναν πρώην αντάρτη του ΕΛΑΣ, τον Γιάννη Σκουλαρίκη. Αργότερα, τον περίμενε μια πίκρα ακόμη μεγαλύτερη, η μετονομασία των ενδόξων σωμάτων των οποίων ηγήθηκε, σε ΕΛΑΣ με ένα λάμδα.
***
Θα μου πείτε τι δουλειά έχει ο Αναστάσιος Μπάλκος; Μου τον έφερε στο μυαλό ένας άλλος παλιός γνωστός, με μακρά συνεργασία και με μια κάποια φιλία, από αυτές που επιτρέπει η πολιτική. Έτσι κι αυτός δικηγόρος από την επαρχία σαν την Ρένα Λαμπράκη, από τους πλέον ικανούς και οξυδερκείς της γενιάς του στο ΠΑΣΟΚ, βουλευτής Β Αθηνών αλλά τόσο διαφορετικός κατά τα άλλα. Μεγάλη απογοήτευση ότι στην ιστοριούλα μου, υπέχει τον ρόλο του Αναστασίου Μπάλκου που στέλνει γορίλες εναντίον ανηλίκων.
Προφανώς δεν τον απασχολεί η απώλεια εκτίμησης εκ μέρους μου, την στιγμή που απολάβει της δημοτικότητας των βλαχοδιμοιριών του αλλά και πάμπολλων νοικοκυραίων, όπως λένε οι δημοσκοπήσεις.
Εύχομαι στο μέλλον, όταν θα διαβάζουν για αυτόν οι άνθρωποι, να χαμογελάνε με κάποιον που δεν μπόρεσε να σεβαστεί, όσα πέτυχε στη ζωή του. Γιατί, αν του κάτσει να φάνε κανέναν οι ενθουσιώδεις υπάλληλοι του, ανήλικο ή μη, τότε δεν θα χαμογελάει πια κανείς. Η συγκεκριμένη υπουργική θέση και μάλιστα επί μητσοτακικής συγκυρίας (δολοφονία Πέτρουλα το 65), έχει μετατρέψει κι άλλον ήρωα-αξιωματικό όχι απλώς σε περίγελο αλλά σε αιώνιο συνώνυμο του εγκλήματος, με την πάνδημη κραυγή «Τούμπα δολοφόνε!»
Αν είναι τυχερός, λοιπόν, θα αναμετριέται με τον Αναστάσιο Μπάλκο…
