Μάρθα Κίσκιλα
Λίγα χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Βουδαπέστης βρίσκεται το αγροτικό χωριό Ναγκίρεβ, που έχει μείνει γνωστό γα την σκοτεινή του ιστορία. Βρίσκεται κοντά στο Tiszakurt και στις αρχές του περασμένου αιώνα σε αυτά τα δύο απομακρυσμένα μέρη ζούσαν κάποιες γυναίκες που αποκαλούσαν «Αγγέλους». Στην πραγματικότητα ο τίτλος είναι ειρωνικός, καθώς πρόκειται για μια ομάδα γυναικών που δολοφόνησε με δηλητήριο περίπου 300 άτομα από το 1914 μέχρι το 1929.
«Εγκέφαλος» των «Αγγέλων» ήταν η διαβολική μαία Σουζάνα Φαζέκας, γυναίκα του Τζούλιους Φαζέκας. Η ιστορία τους μάλιστα έγινε ντοκιμαντέρ με τίτλο «The Angelmakers», ενώ σε αυτή την υπόθεση αναφέρεται και η ταινία «Hukkle».
Όλα ξεκίνησαν όταν η Σουζάνα Φαζέκας έφτασε στο Ναγκίρεβ το 1911, με τον σύζυγό της να αγνοείται χωρίς να έχουν γίνει γνωστοί οι λόγοι. Μεταξύ του 1911 και 1921 φυλακίστηκε 10 φορές για την εκτέλεση παράνομων αμβλώσεων, αλλά αθωωνόταν από δικαστές που υποστήριζαν την έκτρωση. Έγινε γρήγορα γνωστή ως η ανεπίσημη γιατρός του χωριού, καθώς κανένας άλλος δεν είχε γνώσεις ιατρικής.
Στην ουγγρική κοινωνία εκείνη την εποχή, οι γάμοι πραγματοποιούνταν με συνοικέσια και στην πραγματικότητα η νύφη έπρεπε να δεχτεί την επιλογή των γονιών της. Παράλληλα το διαζύγιο δεν επιτρεπόταν, ακόμα και αν ο σύζυγος ήταν αλκοολικός ή κακοποιούσε την γυναίκα.
Κατά τη διάρκεια του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι άμαχοι άνδρες στάλθηκαν για να πολεμήσουν για την Αυστρο-Ουγγαρία, η αγροτική Ναγκιρέβ έγινε η ιδανική τοποθεσία για τη δημιουργία στρατοπέδων κράτησης αιχμαλώτων του εχθρού. Καθώς όλοι οι άνδρες βρίσκονταν στο μέτωπο, πολλές από τις γυναίκες άρχισαν να έρχονται κοντά και να δημιουργούν ερωτικούς δεσμούς με τους αιχμάλωτους πολέμου που δούλευαν στα χωράφια.
Όταν ο πόλεμος τελείωσε κι οι σύζυγοι επέστρεψαν, οι σχέσεις των γυναικών με τους αιχμαλώτους διακόπηκαν απότομα, ενώ πολλές από τις γυναίκες δεν ήταν διατετιμημένες να αφήσουν τη «νέα τους ζωή». Εκείνη τη χρονική στιγμή ήταν που εμφανίστηκε η Φαζέκας να δώσει τη λύση. Οι «άπιστες» σύζυγοι που δεν μπορούσαν να διαλύσουν τους γάμους τους απευθύνθηκαν στη μαία, που άρχισε κρυφά να πείθει τις γυναίκες να δηλητηριάσουν τους συζύγους τους και τις εφοδίαζε με αρσενικό.
Σταδιακά το δηλητήριο έγινε τόσο δημοφιλές, που άρχισαν να δηλητηριάζουν οποιονδήποτε τις ενοχλούσε. Έπαιρναν εκδίκηση για αλκοολικός συζύγους που τις κακοποιούσαν για χρόνια, αλλά και «ξεφορτώνονταν» κακιές πεθερές, άρρωστους γονείς για να πάρουν την κληρονομιά τους, εραστές, ακόμα και τα ίδια τους τα ασθενικά παιδιά.
Η πρώτη δηλητηρίαση στο Ναγκίρεβ πραγματοποιήθηκε το 1911, αν και δεν είχε ανάμειξη σ’ αυτό η Σουζάνα Φαζέκας και γρήγορα ακολούθησαν οι φόνοι κι άλλων συζύγων, παιδιών και συγγενών.
Η δηλητηρίαση έγινε «μανία» και στα μέσα της δεκαετίας του 1920, το αγροτικό χωριό απέκτησε το προσωνύμιο «πόλη των δολοφόνων». Εκτιμάται ότι μέσα σε 18 χρόνια πάνω από 50 γυναίκες δολοφόνησαν στην περιοχή έως και 300 άτομα με τη βοήθεια της Φαζέκας, που λειτουργούσε και ως «γιατρός» του χωριού.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Μαρί Καρντός, μία απ’ τις γυναίκες του χωριού, που δηλητηρίασε τον σύζυγό της, τον εραστή της και τον 23χρονο γιο της. Στην κατάθεσή της, ανέφερε πως λίγο πριν πεθάνει ο γιος της, του ζήτησε να της τραγουδήσει. Πριν τελειώσει το τραγούδι, είχε ήδη αρχίσει να υποφέρει από τους πόνου του δηλητηρίου.
Ωστόσο, κανείς δεν την υποψιάστηκε ποτέ, καθώς η ξαδέρφη της υπέβαλε όλα τα πιστοποιητικά θανάτου, επιτρέποντας στις δολοφονίες να παραμείνουν ανεξιχνίαστες.
Πως «αποκαλύφθηκαν» οι δολοφονίες;
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με το πως αποκαλύφθηκαν οι «Άγγελοι του Ναγκιρέβ». Μία από αυτές αναφέρει ότι μία από τις γυναίκες αυτές, ονόματι Ζάμπο, πιάστηκε επ’ αυτοφώρω την ώρα που προσπαθούσε να δηλητηριάσει ένα από τα θύματά της. Στην κατάθεση της η Ζάμπο ενέπλεξε μια άλλη γυναίκα, με το όνομα Μπουκενόφκι, η οποία ονόμασε ως «εγκέφαλο» των «Αγγέλων» τη μαία Σουζάνα Φαζέκας, που τους προμήθευε με δηλητήριο.
Ένα άλλο σενάριο, θέλει έναν φοιτητή ιατρικής σε μια γειτονική πόλη να βρίσκει υψηλά επίπεδα αρσενικού σε ένα πτώμα που ξεβράστηκε στην όχθη του ποταμού και έτσι να ξεκινούν οι έρευνες.
Ωστόσο, σύμφωνα με την ουγγρο-αμερικανίδα ιστορικό Μπέλα Μποντό, οι δολοφονίες έγιναν γνωστές τελικά το 1929, από μια ανώνυμη επιστολή που εστάλη σε τοπική εφημερίδα, στην οποία περιγραφόταν η δράση των δολοφόνων.
Οι αρχές διέταξαν την εκταφή δεκάδων σορών από το νεκροταφείο, που υπεβλήθησαν στη συνέχεια σε εξονυχιστικές νεκροψίες. 34 γυναίκες και ένας άνδρας κατηγορήθηκαν, ενώ τελικά καταδικάστηκαν οι 26. Από αυτές οχτώ γυναίκες καταδικάστηκαν σε θάνατο, αλλά μόνο δύο εκτελέστηκαν. Οι υπόλοιπες πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους στη φυλακή. Όσο για την Φαζέκας, αυτοκτόνησε προτού καταδικαστεί.
