Α κ ρ ο θ ι γ ώ ς
Σχολιάζει ο Παναγιώτης Τζανετής
Στις 3/9, στη στήλη « Ακροθιγώς », παρατηρούσα: «Ζήσαμε ένα
τρομαγμένο καλοκαίρι, με αρκετή όμως τόλμη και γοητεία. Κυριάρχησαν
Εκείνος κι Εκείνη, ο πρίγκηπας και η «υπέρκομψη», σε αλλεπάλληλες
διακοπές με ελικόπτερα, σκάφη και δείπνα με V.I.P., σε μια επιδεικτική
αντιπαράθεση με τους πολλούς περιδεείς υπηκόους, αλλά μάλλον στην
πρωτοπορία του νεόπλουτου πνεύματος της ιθύνουσας τάξης. Πήγαινε για
θερινό αφήγημα πολύ αριστοκρατικό αλλά βγήκε λίγο βλαχομπαρόκ.»
Μόλις
τότε ξεκινούσαν να φαίνονται τα αποτελέσματα της θερινής αμεριμνησίας
και σχολίαζα τον επιδειξία Πρωθυπουργό, θεωρώντας την στάση του ως
απότοκο επιδημιολογικής παραπλάνησης Θεωρούσα δηλαδή ότι συμπεριφέρεται
έτσι, γιατί δεν αντιλαμβάνεται την θύελλα που πλησιάζει. Ζητώ συγγνώμη
που αντιμετώπισα τόσο ακροθιγώς την στάση εκείνη.
Ήταν
μια πάγια και διαρκής επιλογή η δημιουργία αυτής της αυτοκρατορικής
αχλής. Με παρηγορεί μόνο ότι όταν προεκλογικά ακούστηκε μια ώριμη κυρία
να του φωνάζει «αυθορμήτως»: «Καλέ τι γκόμενος που είσαι;» οι πλείστοι
θεώρησαν ότι πρόκειται για λάθος ή υπερβολή της σκηνοθεσίας. Απατήθηκαν
κι εκείνοι, αδυνατώντας να πιστέψουν ότι το μήνυμα ήταν πράγματι αυτό.
Όμως φάνηκε καθαρά, όσο τα πράγματα χειροτέρευαν με την πανδημία στο
τέλος του Φθινοπώρου, με την επίταση τέτοιων εκδηλώσεων του εκλεγμένου
άνακτος. Αυτές αρχικά αποδόθηκαν σε έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης
Στην επανάληψη τους έγινε σαφές ότι ήταν πολιτική και επικοινωνιακή
επιλογή κι όχι ατυχήματα Για αυτό πολλαπλασιαζόταν ευθέως ανάλογα της
καταστροφής αντί να μειώνονται. Αποστασιοποίηση και ψυχραιμία ή μήπως
αναλγησία έδειχναν οι συμπεριφορές αυτές ενώ οι πολλοί βυθιζόταν στην
απελπισία;
ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟΦΙΛΗ «ΚΟΥΜΠΑΡΟ» ΣΤΗΝ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ
Συγκρίνοντας
την στάση του κ Μητσοτάκη με τους προηγούμενους πρωθυπουργούς της ΝΔ
εύκολα παρατηρεί κανείς τις διαφορές Προφανώς, ο Κώστας Καραμανλής της
Ραφήνας, του Καζαντζίδη και των σουβλατζίδικων, απέχει παρασάγγας. Γόνος
κι αυτός και πολύ πιο ταλαντούχος, προσωποποιούσε όμως όσο κανείς το
profile του ηγέτη της λαϊκής δεξιάς. Λιγότερο πειστικός αλλά πάντως στην
ίδια γραμμή ήταν και ο κ Αντ Σαμαράς, της γενεάς των Μπενάκηδων.
Η
‘δουλεία’ της λαϊκής δεξιάς στο να φαίνεται οικεία, συμπαθής,
αξιαγάπητη θεωρείται από πολλούς ως αποτέλεσμα της αριστερής ιδεολογικής
κυριαρχίας Ο ένας έμαθε γράμματα στην Νομική της μεταπολίτευσης
κοπιάροντας αριστερούς ινστρούχτορες κι ο άλλος κρεμόταν από το στόμα
ενός τέως γραμματέα κομμουνιστικής νεολαίας. Ανατριχιαστικό ….
Και
οι αληθείς βασιλείς είχαν εξάλλου τέτοιες διαφοροποιήσεις. Ο
Κωνσταντίνος Α’, ο στρατηλάτης, ήταν ο πρώτος διδάξας της ανάμιξης με
την πλέμπα και της εξοικείωσης μέχρι ταύτισης μαζί της. Έγινε μάλιστα
κουμπάρος του συνόλου των Ενόπλων Δυνάμεων και ως κουμπάρος αγαπήθηκε με
πάθος από τους μισούς Έλληνες. Το έχει αποδώσει χαρακτηριστικά ο θρήνος
του ρεμπέτικου του Ρούκουνα. Η επόμενη γενιά, ο Γεώργιος Β’ και ιδιαίτερα η νύφη του βασίλισσα Φρειδερίκη, επανέφεραν τα πράγματα στην φυσική τους τάξη.
Κατά
την άποψη αυτή, η έλλειψη απόστασης από την πλέμπα φέρνει σύγχυση.
Χρειάζεται να γίνεται σαφές ότι ο ηγέτης είναι κάτι ολότελα διαφορετικό,
μια εξαιρετική εξαίρεση. Και για την δική της ψυχολογία, της πλέμπας,
είναι καλύτερο το να μην υπάρχει οικειότητα με αυτό το μυστήριο, που
έχει ειδικές προδιαγραφές και δυνατότητες.
Δεδομένες, θρυλικές,
αδιαμφισβήτητες και σχεδόν μαγικές, τέτοιες που οι αδύναμοι μπορούν και
θέλουν να εμπιστευτούν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να παριστάνει ο ηγέτης
τον ίσο με το λαό, κάθε άλλο!
ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΚΤΟΡΙΚΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ
Υπάρχουν
επαναλαμβανόμενα περιστατικά που δείχνουν ότι αυτό το πνεύμα της
επίδειξης και της εξαίρεσης των εξαιρετικών, διαχύθηκε σε πολλούς οιωνεί
αρίστους. Δεν κατανοήθηκε ότι αυτό αποτελεί προνομία του Ενός. Πλάκα θα
έχει να νομίζουν όλοι αυτοί ότι θα μοιραστεί τον «θρόνο» μαζί τους! Ας
περιοριστούμε σε τέσσερα κραυγαλέα παραδείγματα του φαινομένου:
διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, αντιμετωπίζοντας εαυτόν ως κάτι
το εξαιρετικό και προφανώς ως opinion makers, επέδραμαν στα εμβόλια και
έτσι γέλασε ο κάθε πικραμένος με μόνο επιχείρημα ότι αυτοί είναι αλλιώς …
τα δελτία ειδήσεων παρουσίασαν την απειλή εισόδου στα οικογενειακά
τραπέζια με εισαγγελέα, ως γραμμή Μαζινό εναντίον του ιού. Μετά το τέλος
των δελτίων παρουσίασαν τα εορταστικά τους σόου με τον ένα πάνω στον
άλλο, σε στιγμές συνωστισμού με ψόφια σκηνοθετημένα κέφια. Δεν
σημειώθηκε, λέει, καμία παρανομία γιατί κάνουν test. Τότε γιατί δεν
γίνονται και στην Θεσσαλονίκη, στα νοσοκομεία, στα γηροκομεία, στα
εργοστάσια αφού είναι τόσο απλό; Ε, στα ΜΜΕ είναι αλλιώς …
διάφοροι ξεπεσμένοι και δευτεράτζες έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση τους
Ηρακλειδείς κκ Χρυσοχοίδη- Χαρδαλιά κοινοποιώντας πόσο καλά πέρασαν στο
Ντουμπάι στέλνοντας τους SMS στα αραβικά. Δεν εδάρησαν, δεν
συνελήφθησαν, δεν καταλογίστηκε πρόστιμο αλλά αυτοί δεν είναι τίποτε
Κνίτες. Είναι celebrities κι είναι αλλιώς…- Το Πανεπιστημιακό
Νοσοκομείο Λάρισας έβγαλε απόφαση να προηγηθούν των υπολοίπων
υγειονομικών οι καθηγητές Α βαθμίδας, οι λεγόμενοι τακτικοί. Προφανώς το
κριτήριο δεν είναι ηλικιακό ούτε ανάλογο της έκθεσης σε κίνδυνο αλλά
ευθέως αξιολογικό. Οι νεκροί εξάλλου είναι τραυματιοφορείς,
καθαρίστριες, νοσηλεύτριες, ιατροί του ΕΣΥ κι όχι τακτικοί καθηγητές.
Οι εν λόγω, αποτελούν μια ακόμη εξαιρετική εξαίρεση και θα ήταν κρίμα
να τους στερηθεί το έθνος τώρα που γιορτάζει και τα 200 χρόνια του. Αλλά
αν αρχίσουμε τις αξιολογικές κρίσεις τότε κάποιος άλλος μπορεί να
εισηγηθεί να εξαιρεθούν εντελώς του εμβολιασμού των υγειονομικών μήπως
επιτέλους εκλείψουν ως στρώμα.
Εν ολίγοις, όπως θα έλεγε και η παροιμία: Μάθαν πως εξαιρούμαστε, πλακώσανε και οι γύφτοι.
