Α κ ρ ο θ ι γ ώ ς
Σχολιάζει ο Παναγιώτης Τζανετής
Η διαβολική σύμπτωση, με τον τέως γραμματέα της ΚΝΕ να παραδίδει το
υπουργείο Εσωτερικών στον τέως γραμματέα της νεολαίας ΕΠΕΝ (διάδοχο του
Νικολάου Μιχολολιάκου, του βαρυποινίτη), έκλεψε τις εντυπώσεις.
Καθ’
υπερβολή, θεωρήθηκε ότι αυτό προσωποποιεί την επί τα δεξιά στροφή της
κυβέρνησης, ως εάν το φιλοθεάμον κοινό να αγνοούσε ότι πρόκειται για δύο
‘τιποτόφρονες’. Ο μεν κ. Μάκης Βορίδης θα υπηρετούσε με το ίδιο φλέγμα
και τον Κιμ Γιόνγκ Ούν, ο δε κ. Τάκης Θεοδωρικάκος έχει ήδη διαπράξει τα
δέοντα. Πολύ σημαντικότερο βρίσκω το ότι ο κ Βορίδης είναι δικηγόρος
του κ. Κουρτάκη («συγγνώμη, Γιάννη μου», που θάλεγε και ο Αδωνις).
Η
θλιβερή τύχη του sir Takis της κυβερνητικής παράταξης υπήρξε όντως
χειρότερη εκείνης του sir Takis Lemonis του Θρύλου. Ο κ. Τάκης Λεμονής
επίσης διακρίθηκε για την ικανότητα του να ανασταίνει πεθαμένους και να
τους καθιστά νικητές, καθώς κάθε φορά που είχε προπονητικό πρόβλημα ο
Ολυμπιακός τον φώναζαν να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά) Και δεν τον
απέβαλε ποτέ κανείς ως ξένο σώμα, γι’ αυτό απέκτησε δε το παρατσούκλι
αυτό, παρωδώντας τον μόνιμο προπονητή sir Alex Ferguson της Manchester
United (1986-2013).
Το δεύτερο σημείο που συγκέντρωσε την προσοχή των σχολιαστών ήταν η
φυσιογνωμική ομοιότητα του νέου κυβερνητικού εκπροσώπου με κάποιον
τηλεδιασκεδαστή. Αυτή δεν ήταν δα και η καλύτερη υποδοχή για το βαρύ
πυροβολικό! Εδώ, πρόκειται για έναν διανοούμενο που έθεσε την σκευή του
στην υπηρεσία του Μαξίμου, εγκαταλείποντας τα παρασκήνια και εκτιθέμενος
στο φως. Στην διακινδύνευση του αυτή θα έπρεπε να αναγνωριστεί μια
κάποια βαρύτητα. Υπάρχει βέβαια το επιτυχημένο προηγούμενο του κ Βαγγέλη
Βενιζέλου, ως ακαδημαϊκού σε ρόλο εκπροσώπου, ωστόσο το πόστο αυτό
παραμένει μάλλον του λιμανιού παρά του σαλονιού.
Ως τρίτη
σημαντική πτυχή, αναδείχθηκε η θρυλούμενη αποχή του Αρχιεπισκόπου κατά
την ορκωμοσία. Η Εκκλησία φέρεται χολωθείσα, διότι τσουβαλιάστηκε με τις
‘νυχούδες’ και έχει δίκιο, τουλάχιστον όσον αφορά στην απρεπή
συμπεριφορά έναντι του Αρχιεπισκόπου. Ωστόσο, απείλησε ότι θα
εγκαταλείψει την Πολιτεία αφήνοντας την να διαχειρίζεται τις κοσμικές
στέψεις της, μόνη της.
Σαν να μην καταλαβαίνει ότι με την δημόσια επίδειξη της ομνύουσας πίστης των υπουργών, της προσφέρεται υπηρεσία παρά προσφέρει. Προς τι λοιπόν οι απειλές για αντίποινα μάλλον βολικά για έναν πολιτικό ηγέτη που διακαώς επιθυμεί τις επιδείξεις ισχύος; Στο τέλος μάλλον απέμειναν, άλαλα τα χείλη των ευσεβών(υπουργών).
Αφήνω ασχολίαστο, τον πανελλήνιο οίστρο για τις σεξουαλικές προτιμήσεις κάποιου γενικού γραμματέα που ανέλαβε ένα υφυπουργείο ιδιοκατασκευή, ανυπόστατο και αχρείαστο, απλώς και μόνο για να κλείσει ο Κ Μητσοτάκης το μάτι σε μια συγκεκριμένη πολυπληθή ομάδα του εκλογικού σώματος.
Σε μια ακόμη υφυπουργοποίηση, αυτή του κ. Αγγ. Συρίγου, δεν γνωρίζω, αν στα ανταλλάγματα περιλήφθηκε απλώς η αιδήμων σιωπή του για τα κυοφορούμενα στο Αιγαίο ή αν πρόκειται να τον δούμε μελλοντικά και σε ρόλο ενθουσιώδη χειροκροτητή. Είδωμεν.
Στα σοβαρά…
Θα πείτε μόνο σκωπτικές πλευρές διακρίνονται σε μια υπόθεση τόσο σημαντική όσο η διακυβέρνηση της χώρας σε κρίσιμες περιστάσεις; Ο δεύτερος ανασχηματισμός του κ. Μητσοτάκη υπήρξε εξίσου εκτρωματικός με τον πρώτο, εκείνον του καλοκαιριού. Κανείς, ούτε φίλος ούτε αντίπαλος, δεν κατάφερε να διακρίνει σε αυτόν κάτι το άξιο μελέτης και ανάλυσης. Η εκλογική στόχευση του υπήρξε προφανής, ενώ ο ίδιος υπήρξε δέσμιος και ιδιοτελής. Κι ο ανασχηματισμός του αποδείχτηκε της πλάκας.
Η χώρα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι απειλών και η κυβέρνηση έχει προ πολλού απωλέσει την έξωθεν καλή μαρτυρία. Έχει πάψει να προκαλεί ενθουσιασμό ακόμη και στους δικούς της. Άγχεται, μέχρι του σημείου σπαστικότητας των τελευταίων κινήσεων της. Πιέζεται κι από χρόνο, με το αγωνιώδες ερώτημα αν θα προλάβει τελικά να χωρέσει τις πρόωρες μεταλοιμώδεις εκλογές της, σε κάποια χαραμάδα μεταξύ εμβολίου και οικονομικής επιδείνωσης. Εμμέσως, ομολογεί έτσι το πόση βεβαιότητα έχει πως θα χειροτερέψουν σύντομα τα πράγματα, τόσο για τους Έλληνες όσο και για αυτή την ίδια.
Από την άποψη αυτή τα κύρια χαρακτηριστικά του ανασχηματισμού υπήρξαν τα εξής:
α)ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ: Στην πανδημία ανακατεύονται κυρίως δύο υπουργεία (Υγείας και Προστασίας), στα ελληνοτουρκικά επίσης δύο (Εξωτερικών και Αμύνης) και στην Οικονομία άλλα δύο (Οικονομικών και Ανάπτυξης). Σε αυτά τα έξι, δεν άλλαξε ούτε υφυπουργός. Φαίνεται ότι όλα πάνε πρίμα και δεν υπάρχει ανάγκη επισκευών ή βελτιώσεων.
β) ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ: Υπήρξαν διάφορες περιπτώσεις καραμπινάτης ανεπάρκειας, με πιο χαρακτηριστικές τους κκ Αυγενάκη, Μενδώνη, Καραμανλή, Μηταράκη, Θεοχάρη. Είναι άγνωστο ποιες συνέπειες μπορεί να έχει η παράταση της θητείας τους αλλά είναι πασίγνωστο το ποιο ισχυρό πρόσωπο προστατεύει τον καθένα τους. Η αποκατάσταση των κυβερνητικών αρρυθμιών εξαντλήθηκε στην δυσμενή μετάθεση της υφυπουργού κας Ζαχαράκη, η οποία φαίνεται ότι στερείται υψηλής υποστήριξης.
γ) ΦΕΡΤΟΙ: το μοντέλο των φερτών, που εκπροσωπήθηκε προεκλογικά κυρίως από τον κ Θεοδωρικάκο και μετεκλογικά συμπληρώθηκε από τον κ Χρυσοχοίδη, απειλούσε με κλωνοποίηση ωστόσο αντί για νέους κλώνους, απέμεινε μισό. Θα περιοριστεί σε κάτι νέα φυντάνια που υπάκουα θα εκτελούν κελεύσματα του Μαυρουδή και του Αδώνιδος. Τι κρίμα!
δ) ‘ΛΙΜΑ’: Δεδομένου ότι παρακάμφθηκαν, ως μη υπάρχοντες, οι τρεις εθνικοί κίνδυνοι, ετέθη στο στόχαστρο η απλή αναλογική. Μπορεί να είναι θεάρεστος ως στόχος αλλά παραμένει αυστηρώς προσωπικός. Τι καημό έχουν οι υπόλοιποι να συμπάσχουν για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος, του ελαφρώς τυχοδιωκτικού; Πράγματι, αδιαφόρησαν μαζικά οι πολίτες ,εκτός όσων έτυχε κάποιος εκ των δέκα νεοεισερχομένων να ήταν γνωστός τους. Πόσους γνωστούς να έχουν όμως ο κ Στύλιος, ο κ Κατσαφάδος, η κα Βούλτεψη, η κα Ζέττα Μακρή, η κα Συρεγγέλα και ο κ Ταγαράς; Αμφιβάλλω αν όλοι μαζί, φέρνουν όσους διώχνει μόνη της η κα Κεραμέως.
Ο κυνισμός και η πονηρία δεν εξασφαλίζουν και σίγουρα κέρδη. Υπάρχουν πλέον όλοι οι όροι για την πανωλεθρία μιας τέτοιας στάσης, αρκεί να το θελήσει πολύ ο αντίπαλος.
