Δημήτρης Αργυρός *
Ένα απο τα στοιχεία που στηρίζουν το δυτικό παράδειγμα μιας ανοικτής δημοκρατικής κοινωνίας, σε αντίθεση με τον αυταρχισμό και τον ολοκληρωτισμό της ανατολής, είναι το πεδίο των δικαιωμάτων, των ατομικών κατα βάση δικαιωμάτων και δευτερευόντος κοινωνικών δικαιωμάτων.
Είναι αυτό το πεδίο, που με ένα θετικό και αρνητικό τρόπο εκδηλώνεται ως δικαιωματισμός, ο οποίος έχει αντικαταστήσει τα μεγάλα κοινωνικά προτάγματα, όπως τον σοσιαλισμό.
Αναφέρομαι σε αυτό το μοντέλο της ηγεμονίας αυτών των μεταεθνικών, παγκόσμιων ατομικών δικαιωμάτων των μειονοτήτων, των γυναικών, των μεταναστών, των προσφύγων, των Λοάτκι, των ΑμεΑ κτλ.
Φυσικά δεν μπορούμε να μιλάμε για το ιδεολόγημα του δικαιωματισμού, αφού σε μια σειρά από χώρες ακόμη και στην δικαιωματική Δύση παραβιάζονται τα δικαιώματα των μειονοτήτων, των γυναικών, των μεταναστών/ προσφύγων, των Λοάτκι, των ΑμεΑ κτλ.
Αλλού είναι το πολιτικό πρόβλημα: Είναι η εικόνα του επιμέρους ή ενός σύμπαντος από τα επιμέρους που επιχειρεί να καλύψει το κενό του μεγάλου, του γενικού, του καθολικού.
Μάταιος κόπος: όταν τα γεγονότα αρχίζουν τα δείχνουν την μεγάλη εικόνα, το επιμέρους πάει περίπατο, όπως το μερικό καίγεται μαχόμενο και σε αυτή την περίπτωση ούτε καν μαχόμενο.
Δεν θα βερμπαλίσω άλλο και θα είμαι πολύ συγκεκριμένος σε σχέση και πάλι με τον πόλεμο στην Ουκρανία: Είναι γνωστό πως ως αντίποινα η διεθνής- δυτική καλύτερα- κοινότητα, οι παγκόσμιοι οργανισμοί απέκλεισαν τους Ρώσους από μια σειρά εκδηλώσεις, με αποκορύφωση τις πολιτιστικές εκδηλώσεις , λες και η Ρωσική κουλτούρα δεν ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά και ανήκει στο ιδεολογικό καμβά του Κρεμλίνου.
Δυστυχώς παρά το αθλητικό, καλύτερα παραολυμπιακό πνεύμα, και ενάντια στα δικαιώματα των Α.με.Α αθλητών η διεθνής παραολυμπιακή επιτροπή απέκλεισε τους Ρώσους και Λευκωρώσους Α.με.Α αθλητές. https://www.kathimerini.gr/athletics/561746098/pekino-2022-olikos-apokleismos-roson-kai-leykoroson-athliton-apo-toys-cheimerinoys-paraolympiakoys/
Με άλλα λόγια, τα δικαιώματα των Α.με.Α πήγαν περίπατο μπροστά στα κρατικά συμφέροντα και η ταυτότητα του ανάπηρου/ ανάπηρης μπήκε σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην εθνική ταυτότητα, το ατομικό δικαίωμα του Α.με.Α μπήκε σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με την εθνική ταυτότητα.
Το ακόμη πιο αξιοπερίεργο είναι η σιωπή όλων αυτών των υπερασπιστών των ατομικών δικαιωμάτων επί του συγκεκριμένου ζητήματος, δικαιώνωντας όσους βλέπουν ότι πίσω από τον -ισμο των δικαιωμάτων, κρύβονται στεγνά κρατικά συμφέροντα της Δύσης.
Όχι δεν είμαι από αυτούς, όπως σημείωσα και πιο πάνω υπάρχει η υλική βάση για την υπεράσπιση των εν λόγω δικαιωμάτων, ανεξάρτητα αν μετατρέπονται σε ιδεολογία .
Ούτε από την άλλη θα δεχτώ μια κριτική, “για τους Α.με.Α που δέχονται τις βόμβες τι λέτε;”
Όπως σημείωσα και αλλού ο πόλεμος δεν επιλύει με δίκαιο τρόπο τα προβλήματα και σαφώς οι ανάπηροι και οι ανάπηρες είναι τα εύκολα θύματα των πολεμοκάπηλων, όπως είναι τα εύκολα θύματα των ρατσιστών και των φασιστών.
Ευελπιστώ πως μια σύγχρονη κοινωνική απελευθερωτική θεώρηση, ένα σύγχρονο ελευθεριακο σοσιαλιστικό πρόταγμα , θα ενσωματώσει την διάσταση των ατομικών δικαιωμάτων, στο κοινωνικό, οικολογικό, ταξικό ορίζοντα, δίνοντας τους ένα κοινωνικό συλλογικό χαρακτήρα , όπως άλλωστε είναι: Λόγου χάρητα δικαιώματα των Α.με.Α είναι συλλογικά δικαιώματα των αναπήρων και όχι μόνο ατομικά δικαιώματα του κάθε ανάπηρου.
* Ο Δημήτρης Αργυρός είναι πρώην Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου των ΑΜΕΑ νομού Ιωαννίνων
