 |
ΩΔΗ ΣΤΗ ΧΑΡΑ
Ω φίλοι, όχι μ’αυτούς τους ήχους,
αλλά μαζί ας τραγουδήσουμε πιό ευφρόσυνους,
πιό γεμάτους Χαρά!
Χαρά, απ’τις θεές πιό ωραία,
των Ηλυσίων κόρη,
πυρά πιωμένοι προχωρούμε,
στο καταφύγιό σου, Θεία!
Η μαγεία σου ξαναενώνει,
ό, τι εχώρισε ο συρμός,
όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια,
στο δικό σου το φτερό.
Οποιος ένοιωσε ευλογία,
φίλος του φίλου να γενεί,
και χαρά άς έχει όποιος
σύζυγο αξιώθηκε πιστή!
Οποιοι ψυχή πιστή τους έχουν
ας μπουν στον αίνο μας αυτό!
 |
Κι από τον κύκλο μας ας φύγουν
με κλάμα, οι μοναχοί, πικρό.
Χαρά τα πλάσματα βυζαίνουν,
από της Φύσης τον μαστό.
Ολοι οι καλοί, όλοι οι φαύλοι
ακολουθούν το ρόδο αυτό.
Φιλιά μας έδωσε και φρούτα,
φίλο ως τον θάνατο πιστό,
χαρά γεμάτα τα σκουλήκια,
κι οι άγγελοι μπρος στον Θεό!
Χαρά, όπως στρέφονται οι πλανήτες,
που έσπειρε Αυτός στον ουρανό.
Χαρά, μ’αυτήν εμπρός στην νίκη,
σαν ήρωες, αδέλφια, μπρός!
Ενωθείτε Μυριάδες,
γιά τον κόσμο όλο το φιλί
πάνω απ’τ’αστέρια, αδέλφια,
γλυκός Πατέρας κατοικεί!
Τον προσκυνάτε, Μυριάδες;
Τον Πλάστη σου, γνωρίζεις, Γή;
Ψάξε Τον πάνω από τ’αστέρια,
στους ουρανούς, που κατοικεί.
Σίλερ
