 |
Σήμερον κρεμάται επί ξύλου,
ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται,
ο των αγγέλων βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται,
ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.
Ράπισμα κατεδέξατο,
ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.
Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας.
Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου.
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.
Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν
Σήμερον κρεμάται επί ξύλου….
Ψαλμωδία σπαράζουσα
Την απώλεια της ψυχής μας
Τραυματισμένη νεότης
Από βάνδαλο χέρι…
Ράπισμα θλιβερό κατεδέξατο
η αγνότης.
Στέφανον εξ ακανθών περιέθεσε
Στην αγάπη ο άνθρωπος ….
Με καρφιά και με λόγχη
Με βρισιές και φωνές
Περιμένει μεσάνυχτα
Την ΑΓΆΠΗ ο άνθρωπος…
Και δε βλέπει πως άστεγοι
Πένητες, χωλοί και ληστές
ελάχιστοι όλοι του Χριστού
αδελφοί σταυρωμένοι ΜΑΖΊ ΤΟΥ
προσδοκούν την Ανάσταση
που σύντομα θα ρθει
Πετριές του Θανάτου σφυρίζοντας
Επιστρέφουν γυρεύοντας αμετανόητους
Δράστες.
Χρυσούλα Σπυρέλη