Αφηγείται ο Τάκος ο Πλαταιεύς
Ο Γιαπωνέζος επενδυτής διέμενε στο Σύνταγμα. Το ήξερε πια πως η οικονομία σε αυτή την χώρα δεν ήταν παρά η αφορμή. Διαπίστωσε πως μετά τις μούντζες των ‘αγανακτισμένων’ της Πλατείας τώρα έβγαλε και η κάλπη τους μια τεράστια μούντζα. Ωστόσο η ελληνική αυτή χειρονομία δεν γίνεται κατανοητή στην Ευρώπη και έτσι το μήνυμα δεν βρίσκει αποδέκτη και επιστρέφει. Μέχρι πότε -αναρωτήθηκε-θα αρκούνται στις μούντζες τους; Η TV στο δωμάτιο του έλεγε πως οι ψηφοφόροι καταδίκασαν μεν το μνημόνιο αλλά δεν έγινε σαφές αν επιλέγουν χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ. Από ποιόν ακριβώς την περιμένανε την σαφήνεια; Αυτός έβλεπε από το μπαλκόνι του κάτω στην Πλατεία μόνο κάτι άτακτα μπουλούκια των τέως πολιτικών πελατών να περιδιαβαίνουν ασκόπως όλο το πεδίο, θρηνώντας που απωλέσθηκε το πελατεικόν του κράτους τους. Η ειρωνεία ήταν που η ισοπεδωτική κριτική τους γινόταν στην μόνη γλώσσα που οι άνθρωποι αυτοί γνώριζαν. Το ‘σύστημα’ καθυβρίζετο σε άψογη αυριανική διάλεκτο ακριβώς την ίδια που το ύμνησε στο παρελθόν Τους έβλεπες με μανία να αναζητούν τον ‘άλλο’ που ευθύνεται και την εύκολη οδό διαφυγής πού σε όλα τα παραμύθια υπάρχει.
Στο roof garden ένας άλλος κόσμος δειπνούσε φαινομενικά ατάραχος Γιόρταζαν που είχαν εκλεγεί ανηψιές και κανακάρηδες ως θριαμβευτές βουλευτές στα κόμματα που αποδοκιμάστηκαν Κάτι παιδάκια μουγκά και έκπληκτα με την αγροίκα συμπεριφορά της πλατείας. Όμως ο χλευασμός των πολιτικών δεν είναι παρά η αρχή, σκέφτηκε, αφού σύντομα θα έρθει η σειρά και των άλλων συνδαιτημόνων. Έκανε νοερά μια λίστα στο μυαλό του και απαρίθμησε τις οικονομικές ελίτ, την διεφθαρμένη κρατική γραφειοκρατία, τους παρακμιακούς καθηγητάδες και κυρίως τα ΜΜΕ Βγαίνοντας από την πύλη της «Grande Bretagne” ένας νέος άνδρας με μαύρο μπλουζάκι και θολό μάτι του φώναξε στα μούτρα «ΕΞΩ ΟΙ ΞΕΝΟΙ – ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ!» και τότε ο γιαπωνέζος επενδυτής έγινε ακόμη πιο κίτρινος γιατί είδε και τον εαυτό του να παίρνει θέση στη λίστα του
