Αλλά να μη βρεθεί ένας άνδρας!
Το ΠΑΣΟΚ τελείωσε! Το διακήρυξε χθες ο Βενιζέλος. Ο μόνος άνθρωπος που δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι θα έβαζε τέλος σε ένα ιστορικό κόμμα.
Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν με την Ένωση Κέντρου. Όταν στα πανεπιστήμια η φοιτητική παράταξη του ΠΑΣΟΚ, η ΠΑΣΠ, συγκρίνονταν, όχι με την ΚΝΕ και τον Ρήγα Φεραίο, αλλά με τους μαοϊκούς, τους τροτσκιστές και τους μουλούδες σε αριστερισμό και αγωνιστική διάθεση ο Βενιζέλος ήταν με την Ένωση Κέντρου Νέες Δυνάμεις. Ούτε το 1981 πήγε στο ΠΑΣΟΚ ο Βενιζέλος, ενώ το 1985 απο ένα «τυχαίο συμβάν» δεν διέκοψε τη σχέση του με τον όμορο χώρο του ΠΑΣΟΚ, το Κέντρο.
Εμφανίστηκε το 1989 με την ιδιότητα του νομικού για τη δίκη του Ανδρέα στο Ειδικό Δικαστήριο. Έκτοτε έμεινε. Εξελέγη βουλευτής, έγινε υπουργός, ανέβηκε την ιεραρχία, διεκδίκησε ανεπιτυχώς τη αρχηγία το 2007 και την κέρδισε πριν περίπου δύο μήνες. Πριν μία εβδομάδα, με αυτόν επικεφαλής στις εκλογές, το ΠΑΣΟΚ είδε τα ποσοστά του να κατρακυλάνε σε αυτά του 1974. Χαρακτήρισε το 13% ως ένα είδος ιστορικής πρόκλησης για τον ίδιο, αφού όπως είπε από αυτή την αφετηρία ξεκίνησε και ο Ανδρέας Παπανδρέου!!!
Και δεν βρέθηκε ένας, ούτε ένας, από τους λεγόμενους κορυφαίους, τα ιστορικά στελέχη, τους παπανδρεϊκούς να του πει μία κουβέντα. Να αρθρώσει κάποιο λόγο, να ψιθυρίσει κάτι. Για την τιμή των όπλων. Να υπερασπιστεί έστω την παράδοση, τους αγώνες, τη διαδρομή του Κινήματος, τον ιδρυτή του. Την ίδια τους τη ζωή. Γιατί 38 χρόνια είναι μια ολόκληρη ζωή. Ακόμη και στραβά να πήγε, και χαράμι να έγιναν τα όνειρά σου, και να απέτυχες, και να έκανες λάθη, μια κουβέντα τη λες. Δεν μπορείς να μην την πεις.
Ένας άνδρας ρε, όχι ένα στέλεχος, ένας άνδρας δεν υπάρχει στην Ιπποκράτους, στην κοινοβουλευτική ομάδα, στον κομματικό μηχανισμό, καθ’ άπασαν την πράσινη επικράτεια να πει κάτι. Κι ας τον πούνε τρελό κι ας τον λοιδωρήσουν κι ας τον διαγράψουν. Ένας άνδρας ρε. Για το γαμώτο. Όχι από παλληκαριά, από ντροπή. Όχι από ντομπροσύνη, έστω από υποκρισία. Όχι για όσα, πολλά και περισσότερα, τους πρόσφερε, αλλά για την ψυχή τους. Αλλά κι αυτη φαίνεται την πούλησαν στο διάβολο και στο ιμπέριουμ του νέου τους αρχηγού.
Τόση δειλία, τόση ανανδρία, τόση ανεντιμότητα, τόση αδιαφορία, τόση τιποτοφροσύνη. Ούτε ένας ούτε μία κουβέντα!!! Εγώ, που διαγράφτηκα το 1980, που έφυγα πριν προλάβω να μάθω τι είναι το ΠΑΣΟΚ, που για μιά δεκαετία -μέχρι να τελειώσω τις σπουδές μου και να ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία- υπήρξα πολιτικά αντίπαλός του, που δεν πήρα ποτέ, επειδή δεν ήθελα, μία θέση, ένα αξίωμα, μία δραχμή, που μία και μόνη φορά το ψήφισα, που για 32 χρόνια η μόνη σχέση που είχα μαζί του ήταν το ρεπορτάζ και κάποιοι φίλοι, εγώ, λυπήθηκα που είδα ένα κραταιό κίνημα να γονατίζει, να ευτελίζεται, να διασύρεται. Και σεις ούτε μία κουβέντα. Δεν σας ζητήσανε ρε ένα δάκρυ. Έναν ψίθυρο διαφωνίας, μια έστω γκριμάτσα ενόχλησης, ένα νεύμα αποδοκιμασίας. Τόσο η εξουσία σας έχει χαλάσει, που το πρόσωπό σας είναι πλέον το απεχθές σιδηρούν προσωπείο της εξουσίας που φοράτε για δεκαετίες!!!
Το ΠΑΣΟΚ τυπικά τελείωσε εκείνο το βράδυ και όχι χθες. Ουσιαστικά είχε τελείωσει πολύ πριν. Και ορθώς, ορθότατα έπραξε ο Βενιζέλος που το διακήρυξε και επισήμως. Βεβαίως ουδεμία αναγέννηση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου μπορεί ο ίδιος να εγγυηθεί. Ούτε επικεφαλής της πορείας ανασύνταξης και ανασύνθεσης της κεντροαριστεράς μπορεί να είναι. Ανήκει κι αυτός και οι υπόλοιποι αξιωματούχοι της Ιπποκράτους στο παρελθόν. Στον κόσμο που έρχεται δεν υπάρχει χώρος ούτε για κυβερνητικά ζόμπι ούτε για διεφθαρμένους αξιωματούχους ούτε για πολιτικά απέθαντους. Η ιστορία έχει τους δικούς της νόμους και μόνο πρόσκαιρα την εμποδίζουν προσωπικές ιδιοτέλειες και παγιωμένα συμφέροντα.
Δεν ξέρω ποιοι θα αρχίσουν να γράφουν πρώτοι στη νέα σελίδα της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας. Ξέρω σίγουρα ότι δεν μπορεί να είναι αυτοί που για 30 και πλέον χρόνια υπέγραφαν με τα μοντμπλάν της κυβερνητικής εξουσίας της και όσοι την διέσυραν, την διέφθειραν, την εξευτέλισαν, την απομύζησαν και την μετάλλαξαν σε ένα απεχθές και αντιλαϊκό μόρφωμα.
Το Κέντρο πέθανε, ζήτω η Νέα Αριστερά και η Νέα Δεξιά απο την άλλη όχθη του ποταμού. Το κακό είναι ότι μαζί με την ανάδυση των νέων δυνάμεων στην κοινωνία κινδυνεύει να πεθάνει και η χώρα. Ο κίνδυνος, εκτός συγκλονιστικών αλλαγών και εξελίξεων, να βρεθεί στο περιθώριο της Ευρώπης αποτελεί πλέον ισχυρή πιθανότητα. Θα ήταν ευτύχημα η λύση στο αυξημένης δυσκολίας πολιτικό sudoku να ήταν άμεσα συμβατή και με τη λύση στο κυβερνητικό αδιέξοδο που έχει προκύψει απο τις κάλπες της 6ης Μαΐου.
Νίκος Φελέκης Matrix24.gr
