Καθώς η Άνγκελα Μέρκελ θα καταφθάνει στην Αθήνα σήμερα, θα βρει μια Ελλάδα στην
πέμπτη συνεχόμενη χρονιά ύφεσης. Το 2008 και το 2009 η εξέλιξη αυτή ήταν ένα
παράπλευρο αποτέλεσμα της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης. Από τότε όμως η
περαιτέρω ύφεση είναι αποτέλεσμα της πολιτικής λιτότητας που επιβάλλεται από
την Τρόικα των ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ και τις διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις.
Η πολιτική αυτή καταστρέφει τον ελληνικό λαό, ειδικά τους μισθωτούς
εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, τη
νεολαία. Η ελληνική οικονομία μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα έχει συρρικνωθεί
τουλάχιστον κατά 22%, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι έχουν απωλέσει το 32%
του εισοδήματός τους και η ανεργία αγγίζει για πρώτη φορά το 24% με την ανεργία
των νέων στο 55%. Η πολιτική λιτότητας έχει επιβάλει περικοπές σε επιδόματα,
την πλήρη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και έχει οδηγήσει στην περαιτέρω
κατάρρευση του περιορισμένου κοινωνικού κράτους που είχε απομείνει μετά τη
νεοφιλελεύθερη επίθεση των τελευταίων δεκαετιών.
Σύμφωνα με το επιχείρημα της κυβέρνησης η πολιτική λιτότητας είναι η μοναδική
που εγγυάται την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους. Φυσικά ισχύει
το αντίθετο. Είναι ακριβώς αυτή η πολιτική που εμποδίζει την ελληνική οικονομία
να επανέλθει σε τροχια ανάπτυξης. Η λιτότητα δημιουργεί ένα καθοδικό σπιράλ
ύφεσης και αύξησης του χρέους που οδηγεί τόσο την Ελλάδα όσο και τους δανειστές
της στην καταστροφή.
Όλα αυτά είναι απολύτως γνωστά τόσο στην ελληνική όσο και στις ευρωπαϊκές πολιτικές
και οικονομικές ελίτ, συμπεριλαμβανομένης της κας Μέρκελ, οι οποίες, παρόλα
αυτά, επιμένουν στην επιβολή παρόμοιων προγραμμάτων σε όλες τις χώρες που
αντιμετώπιζουν προβλήματα που σχετίζονται με το δημόσιο χρέος, όπως η Ισπανία,
η Πορτογαλία και η Ιταλία. Γιατί όμως επιμένουν δογματικά σε αυτην την
καταστροφική οικονομική και πολιτική συνταγή; Εμείς θεωρούμε ότι ο στόχος τους
δεν είναι η επίλυση της κρίσης χρέους, αλλά η δημιουργία ενός νέου ρυθμιστικού
κοινωνικού πλαισίου σε όλη την Ευρώπη που βασίζεται στην φθηνή εργασία, την
απορύθμιση της αγοράς εργασίας, τις χαμηλές δημόσιες δαπάνες και τις
φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο. Και για να επιτύχει αυτή η στρατηγική
χρησιμοποιεί μια μορφή πολιτικού και οικονομικού εκβιασμού, που στοχεύει να
πείσει ή να εξαναγκάσει τους Ευρωπαίους να αποδεχτούν τα πακέτα λιτότητας χωρίς
αντίσταση. Η πολιτική του φόβου και του εκβιασμού που ακολουθείται στην
περίπτωση της Ελλάδας εικονογραφεί σαφώς αυτή τη στρατηγική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ σέβεται τον μέσο Ευρωπαίο φορολογούμενο από τον οποίο ζητείται
να σηκώσει στην πλάτη του δάνεια σε χώρες που βρίσκονται σε κρίση,
συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Οι Ευρωπαίοι πολίτες πρέπει όμως πρέπει να
γνωρίζουν ότι τα χρήματα από τα δάνεια αυτά, τουλάχιστον σε ότι αφορά την
Ελλάδα, μεταφέρονται απευθείας σε έναν δεσμευμένο λογαριασμό για την αποπληρωμή
των δανείων, ενώ τα υπόλοιπα χρησιμοποιούνται για την ανακεφαλαιοποίηση των
σχεδόν χρεοκοπημένων ιδιωτικών τραπεζών. Τα χρήματα αυτά δεν μπορούν να
χρησιμοποιηθούν για μισθούς και συντάξεις, για την αγορα φαρμάκων και την
χρηματοδότηση της εκπαίδευσης. Και φυσικά η προϋπόθεση για την εκταμίευση των
δόσεων των δανείων είναι η επιβολή περαιτέρω μέτρων λιτότητας που παραλύει την
ελληνική οικονομία και αυξάνει την πιθανότητα της χρεοκοπίας. Αν υπάρχει
κίνδυνος για τους Ευρωπαίους να χάσουν τα χρήματά τους, αυτός δημιουργείται από
τη λιτότητα.
Η πολιτική αυτή πρέπει να σταματήσει τώρα. Η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο σχέδιο
που θα βαθύνει την ολοκλήρωσή της. Το σχέδιο αυτό όμως πρέπει να αμφισβητήσει
το νεοφιλελευθερισμό, οδηγώντας τις Ευρωπαϊκές οικονομίες στην ανάκαμψη,
βάζοντας σε προτεραιότητα τις ανάγκες των εργαζόμενων, των συνταξιούχων και των
ανέργων και όχι τα συμφέροντα των πολυεθνικών επιχειρήσεων και των
χρεοκοπημένων τραπεζιτών. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι αφοσιωμένος σε αυτήν ακριβώς τη
στρατηγική. Γνωρίζουμε ότι είναι ένας δύσκολος δρόμος, αλλά είναι και ο
μοναδικός που μπορεί να αναστήσει το Ευρωπαϊκό όραμα της κοινωνικής
δικαιοσύνης, της ειρήνης και της αλληλεγγύης.
Αυτό το σχέδιο μπορεί να επιτύχει μόνο αν οι λαϊκοί αγώνες αλλάξουν ριζικά τον
συσχετισμό δύναμης. Και αυτοί οι αγώνες έχουν ξεκινήσει ήδη, οδηγούν στην
ενίσχυση της Αριστεράς και των κινημάτων αντίστασης σε όλη την Ευρώπη και
κρατούν ζωντανές τη δημοκρατία, την ισότητα, την ελευθερία και την αλληλεγγύη,
τις πιο σημαντικές αξίες της ευρωπαϊκής πολιτικής παράδοσης. Είναι αυτές οι
αξίες που πρέπει να υπερισχύσουν. Διαφορετικά η Ευρώπη θα επιστρέψει σε ένα
σκοτεινό παρελθόν που πιστεύαμε ότι είχαμε αφήσει πίσω μας για πάντα.
Αλέξης Τσίπρας
