Όταν προκαλείται στύση κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής διέγερσης, μια ουσία που ονομάζεται μονοξείδιο του αζώτου (ΝΟ) απελευθερώνεται στο σπηλαιώδες σώμα του πέους Αγορα Σιαλις Ελλάδα Αθήνα. Αυτή η απελευθέρωση του μονοξειδίου του αζώτου οδηγεί σε αύξηση ενός μεσολαβητή που επιτρέπει τη στύση.
Uncategorized

ΣΑΝ ΤΑ ΚΑΠΑΚΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΝΟΜΩΝ

Ενώ μέρος της
παρέας των στρατιωτικών εξοπλισμών κατοικοεδρεύει πλέον στον Κορυδαλλό σίγουρα
όμως οι μεγάλοι επωφεληθέντες από το καθεστώς της χρονίζουσας κρίσης στο Αιγαίο
και των ένθεν κακείθεν εξοπλισμών ξεκοκαλίζουν τα κέρδη τους. Μας εύχονται
μάλιστα καλή ανάρρωση προκειμένου να συνεχίσουμε τις ‘δουλειές’ μαζί τους
απρόσκοπτα.
Εν τω μεταξύ λιγότερα
από 150 ευρώ ήταν το κίνητρο της αποκαθήλωσης της προτομής του σμηναγού Κ
Ηλιάκη, ενός ακόμη θύματος της τριακονταετούς ψυχροπολεμικής κατάστασης στο
Αιγαίο Ένα ορφανό παιδί έμαθε πως ο πατέρας του ‘που έχει πάψει να είναι
θνητός’ υπέστη έναν δεύτερο ηθικό θάνατο και μάλιστα αυτή την φορά όχι στο
οργισμένο Καρπάθιο αλλά μέσα στα αγαπημένα του Χανιά Ο φταίχτης ήταν ένα άλλο
παιδί πεινασμένο μεν, μαλακισμένο δε, που θέλησε να πουλήσει την ορειχάλκινη
προτομή σε χυτήριο θεωρώντας την κάτι σαν τα καπάκια των υπονόμων Φοβήθηκε όμως
τον θόρυβο και …. την πέταξε στα σκουπίδια! ‘Εστω κι έτσι τουλάχιστον αυτή την
φορά κάτι απέμεινε από τον πατέρα του και βρέθηκε από τις αρχές που
κινητοποιήθηκαν, φυσικά με τις σχετικές τυμπανοκρουσίες για τον ήρωα …
Στη μνήμη
εκείνου του αδικοχαμένου Κρητικού που οι ταλαιπωρίες του φαίνεται να
συνεχίζονται και μετά θάνατο ακούστε ένα τραγούδι που τραγουδά ο   Βασίλης Σκουλάς γραμμένο για έναν άλλο Κρητικό
πιλότο αλλά ταιριαστό για όλη αυτή την παρέα των χαμένων Ικάρων

Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.

Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.

Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός.

Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.

Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.

Στίχοι:
Πάρης Μίτσος
Μουσική: Μιχάλης Νικολούδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Σκουλάς
Άλλες ερμηνείες: Νίκος Ξυλούρης
ΥουΤube ΗΛΙΟΣ
ΘΕΟΣ -ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ

Αποκαυκίδιον εκ της Μεγαλονήσου

σχετικές αναρτήσεις

1 από 1.154

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *