 |
Βλέποντας τον Κουβέλη να κάνει δηλώσεις, πριν και μετά τη σύσκεψη, με εκείνο το περισπούδαστο ύφος του πολιτικού που δεν λέει απολύτως τίποτα και απλώς θέλει να κρύψει με ελληνικούρες την αλήθεια, θυμήθηκα τον Δημήτρη Νικολαϊδη στο έργο “Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη”, ο οποίος -ως δήθεν καθηγητής Ιταλικών, από την Τρούμπα- μόλις έβλεπε μπροστά του τον Γαβριηλίδη, τον κοίταζε και έλεγε απαξιωτικά: «Απίθανος»!
Νομίζω πως αυτό ταιριάζει γάντι στον Κουβέλη οπωσδήποτε, αλλά επίσης ταιριάζει και στους άλλους δύο, Βενιζέλο και Σαμαρά: απίθανοι. Φοράνε εκείνο το περισπούδαστο ύφος και κάνουν δηλώσεις πραγματικά απίθανες, του στυλ «σχετικά με το τέλος ακινήτων υλοποιήσαμε την αρχική μας απαίτηση για την κατάργησή του και υιοθετήσαμε όπως προείπαμε τον προοδευτικό ενιαίο φόρο ακινήτων»! Προοδευτικός φόρος, όχι παίξε-γέλασε. Στο μεταξύ, βγάζουν και καμιά ανακοίνωση δια της οποίας κατακεραυνώνουν τον Τσίπρα που έχει πολυγλωσσία και επιπλέον θα μας ξαναγυρίσει στη δραχμή, το οποίον δηλαδή, έτσι όπως πάει η δουλειά, θα είναι εντός ολίγου και δωρεάν διαφήμιση του Τσίπρα, διότι όλοι θα θέλουμε μετά χαράς να πάμε στη δραχμή, εάν συνεχιστούν ακόμη λίγο οι δηλώσεις Κουβέλη.
Είπανε, λοιπόν, πως δεν θα δεχθούν το χαράτσι και μετά επέμεναν, δεν το δεχθήκαμε, ενώ όχι μόνον το δέχθηκαν, αλλά το αύξησαν κιόλας, αφού πλέον θα αφορά και τα χωράφια! Δηλαδή, τέτοιου επιπέδου κοροϊδία, για μικρά παιδιά δηλαδή, ποτέ δεν έχει ματαδεί η Ελλάδα. Ανέκαθεν στα πολιτικά ψέματα υπήρχε μια λογική, μια υπόθεση ερμηνείας, έτσι το βλέπω εγώ, έτσι το βλέπεις εσύ. Υπήρχαν και ψεύτικες υποσχέσεις, θα σας κάνουμε αυτό ή εκείνο και ποτέ δεν τα έκαναν. Πράγματι. Όμως τέτοιες χοντροκομμένες ψευτιές, τέτοιου τύπου απόλυτη προσβολή της νοημοσύνης, δεν έχουμε ξαναδεί. Και μόνον από αυτό το γεγονός, από τον χειρισμό δηλαδή της υπόθεσης χαράτσι, θα έπρεπε κανονικά αυτά τα τρία κόμματα να καταποντιστούν στις επόμενες εκλογές. Είναι δυνατόν να πάει κάποιος και να ψηφίζει ένα κόμμα, ο αρχηγός του οποίου τον θεωρεί προσωπικά ηλίθιο και τον κοροϊδεύει κατάμουτρα;
Η πραγματικά θλιβερή αυτή πολιτική τριάδα, είναι σίγουρο ότι θα περάσει στην Ιστορία ως μακράν η χειρότερη πολιτική διαχείριση, χειρότερη και από τον Γιώργο, ο οποίος ναι μεν πτώχευσε την Ελλάδα, αλλά τουλάχιστον έλεγε δημοσίως αυτό που πίστευε, ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει μια συμμετοχική παρέα εντός των Βαλκανίων. Πάντως, δεν ψεύδονταν κατάμουτρα και επιπλέον δεν τόλμησε να ξεπουλήσει ο ίδιος τη δημόσια περιουσία και αποχώρησε. Επίσης, ο Καραμανλής, παρότι ήταν ισορροπιστής και ουσιαστικά ανενεργός, τουλάχιστον ύψωσε ένα ανάστημα ελληνικό στα Βαλκάνια και επίσης πριν φύγει πρότεινε ευθαρσώς μεταρρυθμίσεις και δημοσιονομική προσαρμογή. Δεν ψεύδονταν ούτε αυτός – στο μέτρο, βεβαίως, που ένας πολιτικός είναι σε θέση να μην ψεύδεται.
Αυτοί οι τρεις δεν έχουν το θάρρος να πουν την απλή αλήθεια, που όλοι την ξέρουμε: παιδιά, μη μας ζαλίζετε άλλο με αιτήματα, δεν είμαστε σε θέση να ικανοποιούμε αιτήματα. Το μόνο που είμαστε σε θέση να κάνουμε είναι να υπογράφουμε επιστολές προς τη Μέρκελ και να υπογράφουμε τα αγγλικώς διατυπωμένα μνημόνια που συντάσσει ο Τόμσεν. Δεν είμαστε κυβέρνηση, είμαστε μεσάζοντες. Παίρνουμε δόσεις, δίνουμε μισθούς.
Αντ’ αυτού, κάνουν συσκέψεις πολύωρες και συζητάνε για να ισορροπήσουν δήθεν μεταξύ τους, ενώ ήδη έχουν λάβει τις σαφείς εντολές έξωθεν. Και λένε συνεχώς ψέματα, με ελληνικούρες. Απίθανοι.
