Εκτός από την ιστορική γέφυρα του Παπαστάθη, ένα τετράτοξο γεφύρι που βρίσκεται μεταξύ Δρίσκου και Ανατολικής και γεφυρώνει τον Άραχθο, λίγα χιλιόμετρα παραπάνω σώζονται τα λείψανα ενός άλλου γεφυριού με την ονομασία “η Γέφυρα του Πατριάρχη”, που κατασκευάστηκε το έτος 1588.
Ήταν δημιούργημα του Πατριάρχη Ιωάσαφ του Β’, του επονομαζόμενου και Μεγαλοπρεπούς, ο οποίος γεννήθηκε στην Κράψη Ιωαννίνων τον 16ο αιώνα μ.χ. και κατά την τοπική προφορική παράδοση, έλκυε την καταγωγή του από την οικογένεια «Καραστάθη».
Το τοξοτό αυτό γεφύρι διευκόλυνε πολύ την επικοινωνία όσων από την Βάξια (Δρίσκος) ήθελαν να περάσουν στα απέναντι χωριά της Γότιστας και της Κράψης, γιατί ο Άραχθος ήταν ένα ποτάμι που κατέβαζε πολλά νερά στα οποία πνίγονταν πολλοί που ήθελαν να τον διαβούν.
Να σημειωθεί ότι η γέφυρα του Πατριάρχη καταστράφηκε στα τέλη του 18ου αιώνα από τους κατοίκους της Γότιστας, που αναγκάστηκαν να το κάνουν, προκειμένου να αποφύγουν τις λεηλασίες των Τουρκαλβανών, που με αλλεπάλληλες επιδρομές είχαν ρημάξει το χωριό τους.
Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια εποχή κτίζεται νοτιότερα η γέφυρα του Παπαστάθη, που σώζεται μέχρι σήμερα, γιατί ο Άραχθος ορισμένες εποχές του χρόνου είναι αδιάβατος.
Ο Κραψίτης Πατριάρχης Ιωάσαφ ο Β’ ήταν μια σπουδαία προσωπικότητα.
‘Εμεινε ορφανός από πολυ μικρός και ανέλαβε να τον φροντίσει ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων, που τον οδήγησε στη Νήσο της λίμνης των Ιωαννίνων, όπου πιθανόν παρέμεινε οικότροφος σε εκκλησιαστικό ορφανοτροφείο.
Η παραμονή του Ιωάσαφ στη Νήσο των Ιωαννίνων τον βοήθησε ώστε να λάβει την απαραίτητη μόρφωση από την εκπαίδευση που παρείχε η ομώνυμη σχολή της παρακείμενης Ιεράς Μονής Φιλανθρωπηνών.
Οι σπουδές όμως, του Κραψίτη Πατριάρχη δεν σταμάτησαν εκεί. Μαθήτευσε στο Ναύπλιο κοντά στον μεγάλο διδάσκαλο της εποχής Ιωάννη Ζυγομαλά, ενώ έμαθε τρεις γλώσσες: αραβικά, περσικά και τούρκικα.
Ακολουθώντας τον δρόμο της Ιεροσύνης ο Ιωάσαφ συνθέθηκε με τον Πατριάρχη Ιερεμία Α’, ο οποίος τον χειροτόνησε Μητροπολίτη Ανδριανουπόλεως το έτος 1535, θέση την οποία κατείχε επί είκοσι χρόνια. Μία από τις πράξεις του αυτές ήταν η ίδρυση σχολής της οποίας τη διεύθυνση ανέθεσε στον παλαιό του δάσκαλο Ιωάννη Ζυγομαλά.
Μετά την δολοφονία του Πατριάρχου Διονυσίου Β’ τον Ιούλιο του 1556, ο Ιωάσαφ τον διαδέχτηκε στον Οικουμενικό Θρόνο.
Στην ολιγοετή πατριαρχία του, πέρα από τα πνευματικά του καθήκοντα, ασχολήθηκε με τα οικονομικά της Εκκλησίας, τα οποία και βελτίωσε και μείωσε στο μισό τα χρέη του Πατριαρχείου.
Ανάμεσα στα πολλά κοινωφελή έργα της πατριαρχίας του ήταν και η ανέγερση τριών μνημειωδών κατασκευών στη γενέτειρά του και την ευρύτερη περιοχή.
Το 1563 ιδρύει τον ιστορικό ναό του Αγίου Νικολάου στην Κράψη προς τιμή του πατέρα του Νικολάου, που σώζεται μέχρι σήμερα.
Επίσης ίδρυσε τον ναό της Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αρδομίστας (Λογγάδων), που κατά την παράδοση ήταν το χωριό της μητέρας του Πανάγιως και το 1588 την τοξοτή γέφυρα με την οποία ενώνονται οι όχθες του ποταμού Αράχθου μεταξύ Κράψης και Βάξιας , που έμεινε στην ιστορία ως η “Γέφυρα του Πατριάρχη”
Ο Ιωάσαφ άφησε ανεξίτηλο το πέρασμά του από τον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως και χαρακτηρίζεται ως ένας από τους πιο φωτεινούς και σεμνούς Πατριάρχες της περιόδου της Τουρκοκρατίας, ο οποίος χάρισε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο μια δεκαετία προσπαθειών που του απέδωσαν τον τίτλο «Μεγαλοπρεπής».
