Δημήτρης Αργυρός
Κάποτε, ύστερα από το 1989 – 1991, διανοητές του καπιταλιστικού συστήματος είπαν ότι δεν υπάρχει πλέον η διάκριση δεξιάς – αριστεράς, αφού η δημοκρατία είχε νικήσει το κομμουνισμό.
Έχουν περάσει δεκαετίες από τότε και όσο ποτέ άλλοτε παραμένει εμφανής η διάκριση της δεξιάς και της αριστεράς: Η δεξιά πιστεύει στην ελευθερία του επιχειρείν και του θεάματος καθώς και στο έλεγχο όλης της υπόλοιπης κοινωνίας η οποία πρέπει να εξυπηρετεί τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ.
Η αριστερά πιστεύει το ακριβώς αντίθετο, στην ελευθερία και στις ελευθερίες της κοινωνίας και των πλατύτερων λαϊκών στρωμάτων, στην έννοια της συλλογικότητας και όχι της ατομικότητας καθώς και στο έλεγχο των αγορών και των καπιταλιστών.
Η σημερινή κυβέρνηση της χώρας μας, η κυβέρνηση του γνωστού σογιού, από όλες τις πλευρές είναι μια ούλτρα δεξιά κυβέρνηση, ίσως η πιο δεξιά κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Πιο δεξιά κυβέρνηση έζησε αυτός ο τόπος μόνο τα χρόνια ύστερα από το εμφύλιο και φυσικά τη Χούντα.
Αυτή η κυβέρνηση με αφορμή την πανδημία επέβαλε σκληρό έλεγχο στην κοινωνία, ίσως το πλέον σκληρό στην Ευρώπη, για να μπορεί άνετα να διαλύσει το δημόσιο σύστημα υγείας, να βολέψει τους ημετέρους της, να ξεπουλήσει τα πάντα, να γίνει ο πιο πιστός ακόλουθος των ΗΠΑ. Η πανδημία της ήρθε λουκούμι για να εφαρμόσει την πολιτική της σε βάρος της ελευθερίας και των ελευθεριών. Πιο αυταρχική πολιτική εφάρμοσε μόνο η ντεμέκ “κομμουνιστική” και βαθιά καπιταλιστική Κίνα.
Ύστερα από την Πανδημία, με αφορμή τον διαφαινόμενο 3ο παγκόσμιο πόλεμο, κατέφθασε και η οικονομική κρίση και η κυβέρνηση σφίγγει και άλλο τα λουριά για τον λαό και την νεολαία, για αυτό και στέλνει τα ΜΑΤ στα πανεπιστήμια, πυροβολώντας στο ψαχνό τους πολιτικοποιημένους πιτσιρικάδες.
Με αυτό το τρόπο δίνει ένα μήνυμα στην κοινωνία ότι δεν φοβάται να συγκρουστεί με τον οποιοδήποτε ακόμη και αν προκαλέσει θανάτους, επιχειρώντας να τρομάξει το πιο ευαίσθητο τμήμα της κοινωνίας τους νέους. Γνωρίζει πολύ καλά ότι οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις από την νεολαία ξεκίνησαν. Ενώ σε ένα πολιτικό επίπεδο θυμήθηκε την χούντα και θέλει να διαλύσει τους φοιτητικούς συλλόγους και τις συλλογικότητες που αντιστέκονται, τοποθετώντας μπάτσους στα πανεπιστήμια, αντίστοιχα βήματα αυταρχισμού έχουν γίνει και στο εργατικό κίνημα.
Όσο για την περίφημη ανομία στα πανεπιστήμια είναι μια μεγάλη μπαρούφα, ένα μεγάλο τρικ, σαν μια πολιτική σοκ για να περάσει ο αυταρχισμός και η αστυνομοκρατία. Αν υπάρχει ανομία στα πανεπιστήμια είναι κυρίως από τις λαμογιές των καθηγητών με τα διάφορα προγράμματα με την βοήθεια και την κάλυψη της ΔΑΠ, της παράταξης της ΝΔ, όπου χρειάζεται.
Δυστυχώς ο Μητσοτάκης δεν απαντάει με αυτό τον δεξιό αυταρχικό τρόπο, γιατί τα βρίσκει σκούρα από αυτούς που σηκώνουν κεφάλι. Ο Μητσοτάκης εκλέχτηκε για να εφαρμόσει μια στρατηγική η οποία ευελπιστεί ότι α) θα τελειώσει με τον ριζοσπαστισμό της μεταπολίτευσης β) θα βάλει φρένο στο νέο ριζοσπαστισμό, ο οποίος είχε κάνει τα πρώτα βήματα του με το Δεκέμβρη του 08 και το αντιμνημονιακό κίνημα.
Το Μητσοτακέικο αφήγημα περί ολισμού εντάσσεται σε αυτή την στρατηγική, πρόκειται για ένα έξυπνο μεταμοντέρνο τρικ που δεν μοιάζει με δεξιό.
Απεναντίας θα έλεγα: Οι άνθρωποι δεν πρέπει να σκέφτονται το χρήμα και την ύλη αλλά την ολότητά των πραγμάτων και κατά συνέπεια το πνεύμα και την σχέση μας με την γη και το περιβάλλον. Άλλο που ο Μητσοτάκης η φάρα του, η φάρα που κυβερνά, η φάρα που εξουσιάζει ενδιαφέρεται μόνο για την ύλη και για το πώς θα μαζέψουν χρήματα, είναι σαν το Σκρουτζ που κάνει μπάνιο στο χρυσά δολάρια.
Ή σαν τους παπάδες και τους καλόγερους οι οποίοι μιλούν για το πνεύμα και την νηστεία και οι ίδιοι τρώνε μέχρι σκασμού. Σε άλλες εποχές ήταν τόσο χρήσιμοι στα καθεστώτα καθώς με αυτό το τρόπο δικαιολογούσαν την πείνα και την φτώχεια.
Ομοίως και ο Μητσοτάκης το ίδιο πράττει με τις ανοησίες του περί ολισμού. Είναι σαν να μας λέει : Κοιτάξτε εσείς το πνεύμα και την γη και αφήστε σε εμένα, το σόι και τους κολλητούς μου να ασχοληθούμε με το χρήμα , το κάνουμε για να έχετε ήσυχη την συνείδησή σας.
Με αφορμή και την πλήρη υποταγή μας στις ΗΠΑ, είναι πασιφανές το σχέδιο του Μητσοτάκη και της συμμορίας του, να φορτσάρει έτσι ώστε να τρέξει ο αμερικανισμός της Ελληνικής κοινωνίας
‘Όπου αμερικανισμός είναι η διάλυση της συλλογικής πολιτικής κοινότητας, η μετατροπή μας σε εξατομικευμένα δουλάκια των πολυεθνικών. Δουλάκια τα οποία θα νομίζουν ότι είναι ελεύθερα καθώς θα έχουν την ψευδαίσθηση της ιντερνετικής διασύνδεσης, μόνο που αυτή θα είναι η μεγαλύτερη σκλαβιά μας. Θα είμαστε διασυνδεμένοι σε ένα πλήρως και ολοκληρωτικά ελεγχόμενο δίκτυο με στόχο να εργαζόμαστε, να καταναλώνουμε, ακόμη και την πολιτική και τους πολιτικούς. Αν βεβαία δεν τα καταφέρνουμε για να μην πεθάνουμε από την πείνα ή για να μην βγούμε καραούλι και σηκώσουμε μπαντιέρα, θα ζούμε με voucher, με επιταγές φιλανθρωπίας.
Το αμερικανάκι ο Μητσοτάκης γνωρίζει ότι δεν θα το ολοκληρώσει ο ίδιος αυτό το σχέδιο, επιχειρεί όμως στρατηγικές τομές, υπηρετώντας τα στρατηγικά του συμφέροντα ως συνειδητοποιημένος πολιτικός της άρχουσας τάξης.
Για αυτό το λόγο στο όνομα της δημοκρατίας, των ελευθεριών και της ελευθερίας, στο όνομα της πολιτικής κοινωνίας και της έννοιας του ανθρώπου ως πολιτικό ζώο, που σε αυτά τα εδάφη γεννήθηκε θα πρέπει να πάρει πόδι με οποιοδήποτε τρόπο, ακόμη και αν χρειαστεί να χυθεί αίμα.
Άλλωστε με την Αμερικανόδουλη φούρια του Μητσοτάκη, είναι πολύ πιθανόν, αν δεν τον διώξουμε, να μας βάλει να πολεμήσουμε μαζί με τις ΗΠΑ στην περιοχή μας.
Οπότε σε κάθε περίπτωση όπως λέει και το παλαιό πολιτικό τραγούδι : “η γη θα γίνει κόκκινη , είτε κόκκινη από ζωή , είτε κόκκινη από τον θάνατο.”
Ας τρέξουμε να γίνει από ζωή.
