Γ. Λακόπουλος
Καθώς πλησιάζει το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αρχίζουν να αναδεικνύονται δύο βασικές αλήθειες απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα.
Στην πραγματικότητα ορίζουν τη σχέση του αφ’ ενός με το εκλογικό σώμα και αφ’ ετέρου με το μπλοκ που δημιουργούν εναντίον της προοπτικής επιστροφής του στην κυβέρνηση, οι δυνάμεις που τον νίκησαν το 2019 για να βάλουν στη θέση του τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η πρώτη αλήθεια -ήδη γνωστή- είναι ότι ο Τσίπρας έχει απέναντι του ένα πανίσχυρο σύστημα, που θα διαθέσει τρομακτικούς πόρους στις επόμενες εκλογές για να τον αποδυναμώσει.
Η δράση αυτού του συστήματος είναι πολύπλοκη και βαθιά, αλλά αποτυπώνεται κυρίαρχα στη συμπεριφορά των μέσων ενημέρωσης. Αρχής γενομένης από την τηλεόραση.
Με τους χειρισμούς του ως υπουργός ο Νίκος Παππάς αφ’ ενός την παρέδωσε σε «όσους είχαν γερό πορτοφόλι» και αφ’ ετέρουσυνέδεσε καταστροφικά το κόμμα του και τον Τσίπρα με τον αναξιόπιστο Καλογρίτσα- γνωστό και μην εξαιρετέο από χρόνια για τον αμοραλισμό του.
Υπο κανονικές συνθήκες ο Τσίπρας, με δεδομένη την αποτυχία Μητσοτακη, θα καταπολεμούσε αυτές τις «δυνάμεις του κακού», με βασικό εργαλείο το κόμμα του. Μόνο που, αν το πιστεύει αυτό, είναι μέγιστη πλάνη, χειρότερη από όσες τον οδήγησαν στην ήττα του.
Η δεύτερη αλήθεια δεν το επιτρέπει. Ως κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν είναι δύναμη αιχμής -ούτε κυβερνώσα δύναμη που εμπνέει για την επιστροφή του. Η ψήφος παρακινείται και απευθύνεται στον Τσίπρα προσωπικά.
Ένας άστοχος διαχωρισμός
Το- μειοψηφικό– κόμμα με τα δραματικά υποπολλαπλάσια ποσοστά μελών επί των ψηφοφόρων- χωρίζεται στα δύο.
Ένα τμήμα του ακολουθεί τον Τσακαλώτο και συσπειρώνει εκτός από κάποια ενδιαφέροντα στελέχη με επίπεδο, και τυχοδιωκτικά στοιχεία, ιδεοληπτικούς και οπισθοδρομικούς.
Οι περισσότεροι έχουν προγράψει τον Τσίπρα ως επικεφαλής. Περιμένουν την ήττα του για να ζητήσουν την απομάκρυνσή του. Όποιος δεν το βλέπει χρειάζεται οφθαλμίατρο.
Το άλλο τμήμα του κομματικού μηχανισμού, οι «προεδρικοί» κάθε άλλο παρά διευκολύνει την πορεία προς τις εκλογές.
Αν εξαιρεθούν κάποια στελέχη με πολιτικό βάρος, και συγκρότηση, στον κύκλο των «προεδρικών» υπάρχουν αρκετοί με επιβαρύνσεις από το παρελθόν, με συμπεριφορές που προκαλούν την κοινωνία, πρόσωπα χωρίς προσόντα και στιγματισμένοι του παλαιού ΠΑΣΟΚ.
Στην πλειοψηφία τους επιβιώνουν, προβαλλόμενοι ως Τσιπρολάτρες , απέναντι σε Τσιπρομάχους– διαχωρισμός εντελώς άστοχος.
Αν στο συνέδριο ο Τσίπρας συνταχθεί μαζί τους και τους επιτρέψει να τον περιστοιχίζουν, θα τους χρεωθεί ως τις εκλογές και θα τον καταστρέψουν. Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του δεν τους θέλει δίπλα του- ειδικά σε κυβέρνηση.
Η διέξοδος για τον Αλέξη Τσίπρα
Στην ουσία οι αντίπαλοι του Τσίπρα στο μιντιακό και οικονομικό σύστημα είναι συμπληρωτικό μέγεθος με τους αντιπάλους του στο κόμμα, που με τη σειρά τους είναι συμπληρωματικό μέγεθος των υποστηρικτών του στο κόμμα.
Ένας απλός παρατηρητής μπορεί να συμπεράνει ότι αν ο πρώην Πρωθυπουργός παραταχθεί στις εκλογές με εμπροσθοφυλακή τις δύο κομματικές ομάδες απέναντι στο σύστημα που στηρίζει τον Μητσοτάκη θα παραμείνει πρώην.
Η -εφικτή- διέξοδος για τον Αλέξη Τσίπρα είναι να αξιοποιήσει την ειδική σχέση του με τη βάση της Δημοκρατικής Παράταξης και το βεληνεκές της δημόσιας παρουσίας του για να διαπεράσει ο ίδιος ως πολιτικός ηγέτης και εν δυνάμει πρωθυπουργός και τα τρία τείχη ταυτόχρονα: το αντίπαλο σύστημα, την εσωκομματική αντιπολίτευση, και την » προεδρική» φρουρά, που τον περιβάλλει.
Με απλά λόγια να απευθυνθεί στο λαό, χωρίς διαμεσολαβητές. Ούτε από το κόμμα, ούτε από τα ΜΜΕ και λοιπούς παράγοντες. Ο ίδιος με τους ψηφοφόρους, όπως κάνουν οι ηγέτες.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει συναίσθηση των δεδομένων. Τουλάχιστον αν κριθεί από την ευφυή και ορθή κίνηση του να αναθέσει τη βάση του κόμματος την ανάδειξη τη ηγεσίας και των κεντρικών οργάνων του.
Όπως είναι προφανές γιατί δεν το θέλουν οι εσωκομματικοί αντίπαλοι, ή γιατί θα προσπαθήσουν να το υπονομεύσουν -και-εξωτερικοί παράγοντες με επιχείρηση ηγετικής του αποδυνάμωσης στο συνέδριο.
Το συνέδριο τομή για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ
Σημασία έχει να μην ανακόψει την πορεία ενίσχυσης της προσωπικής πολιτικής σχέσης του με την κοινωνία, και να βασίσει την προεκλογική παρουσία του σε τρία σημεία:
Το ένα είναι να μην λειτουργεί ως εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο προέρχεται, αλλά ως επικεφαλής της Δημοκρατικης Παράταξης, νοούμενης ως σύγκλισης Αριστεράς- Κεντροαριστεράς. Αυτό σημαίνει να μην πολώνεται, με τις άλλες δυνάμεις της, αλλά να τους απλώνει το χέρι ακόμη και αν τον προκαλούν.
Το δεύτερο είναι να εξαλείψει τη ρητορική στελεχών του που θέτουν ως στόχο την «επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ» και να αναδείξει ως δικό του πολιτικο στόχο την επιστροφή των αντιδεξιών δυνάμεων για την δρομολόγηση της χώρας στο δρόμο της ευημερίας υπό προοδευτική κυβέρνηση, με ριζοσπαστικό πρόγραμμα που θα αποκαταστήσει τη Νεομητσοτακική βλάβη και θα διαμορφώσει όρους ανάπτυξης για όλους.
Το τρίτο, να εμφανίσει στην κοινωνία το μοντέλο διακυβέρνησης που έχει κατά νου, με περιγραφή του ειδους των ανθρώπων που θα αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες. Πιο απλά να πείσει τους πολίτες με ποιους θα κυβερνήσει και κυρίως με ποιους ΔΕΝ θα κυβερνήσει. Και ταυτόχρονα με ποιους θα συμπορευθεί στην Αυτοδιοίκηση, τον Συνδικαλισμό, τις Κοινωνικές οργανώσεις. Και ασφαλώς με ποιες δυνάμεις θα συνταχθεί στην Ευρώπη.
Χωρίς αυτά τα τρία στοιχεία, δεν μπορεί να διαπεράσει το φράγμα που δημιουργήσουν οι αντίπαλοί του, εντός ή εκτός του κόμματος και επιβαρύνσεις που προέχονται από τους εσωκομματικούς υποστηρικτές του, θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά για μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων. Θέλουν να τον εμπιστευτούν, αλλά όχι με όποιον νάναι δίπλα του. Και κυρίως δεν θέλουν ρεβανσιστές, ιδεοληπτικούς και προβληματικούς.
Ως πολιτικός με γνώση και εμπειρία πλέον, αλλά και το ταλέντο να διορθώνει τα λάθη του, έχει τις προϋποθέσεις, να υπερβεί τα εμπόδια και να επικοινωνήσει απευθείας με το εκλογικό σώμα.
Με βάση ρεαλιστικές δεσμεύσεις -δίκην «προσωπικού συμβολαίου» συνέπειας και προοδευτικής πολιτικής για την κοινωνία και τη χώρα- και με αυτοκριτική για το παρελθόν.
Τα υπόλοιπα δεν έχουν σημασία. Γι’ αυτό έχει σημασία να μετατρέψει το συνέδριο σε τομή που θα χωρίζει τον παλιό από τον νέο ΣΥΡΙΖΑ.
