Δημοσιεύτηκαν χθες στην ΑΥΓΗ στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου οι 6 + 6 θέσεις για μια νέα αρχή, της ομάδος που εκφράζει τις απόψεις των περί τον γραμματέα του κόμματος, κ. Τζανακόπουλο, που είναι ένα στρογγυλεμένο κείμενο με 1800 λέξεις και 100 υπογραφές ( μεταξύ των οποίων και του βουλευτή Πρέβεζας Κώστα Μπάρκα), ενώ οι αληθινές υπογραφές θα μπορούσαν να είναι πέντε με έξι και οι λέξεις καμιά εκατοστή και που θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν ως εξής:
- Η πολιτική συγκυρία επιζητά ένα συνέδριο μάχης κι όχι ψυχανάλυσης (1η)
- Απαιτείται εμβάθυνση της αντιπολίτευσης πέραν της διαχειριστικής ικανότητας (2α)
- Είμαστε κόμμα φιλεργατικό, αν κι ουδόλως εργατικό (3η)
- Πολιτικό πρόγραμμα δεν σημαίνει σχοινοτενήςκατάλογος αιτημάτων (4η)
- Η νεολαία υπήρξε προνομιακό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ (5η)
- Ριζοσπαστισμός που δεν θέτει το θέμα της εξουσίας είναι ευφημισμός (6η)
- Το σημερινό κόμμα είναι μια γραφειοκρατική κατασκευή «εν κενώ» (7η)
- Οργανωτικά ομιλώντας, ό,τι υπάρχει αξίζει να καταστραφεί (8η)
- 9η, ΤΣΙΠΡΑΣ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ
- Η μελλοντική διακυβέρνηση δεν μπορεί να «σχεδιάζεται» παρακάμπτοντας το κόμμα (10η)
- Επιδιώκουμε την πολυφωνία της λαϊκής αγοράς, με κυρώσεις όμως για τις ύβρεις της (11η)
- Οι «τάσεις» δεν συγκινούν ούτε τους συγγενείς πρώτου βαθμού των ιδιοκτητών τους (12η)
Πολλά παραλείπονται στην διακήρυξη 6+6 θέσεων (των wannabe (επιδόξων), ωστόσο τονίζεται με έμφαση η 9η θέση, που λέγεται «Αλέξης Τσίπρας»! Κάποιος θα έλεγε ότι οι ένδεκα υπόλοιπες ίσως γράφτηκαν προκειμένου να συνοδεύσουν αυτήν ακριβώς την μία. Δεν το βρίσκω κακό στο μέτρο που επιδεικνύει κάποια αντανακλαστικά. Διαφοροποιεί κάπως την κομματώδη κατάσταση από την κωματώδη.
ΔΥΝΑΜΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΛΕΙΨΩ …
Παραλείπω ότι όλες οι «φράξιες» είθισται να ονειρεύονται ως κρυφό αρχηγό τους τον κ Τσίπρα. Το έχουμε ξαναδεί και στο ΠΑΣΟΚ των πρώτων δεκαετιών με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Το ευνοούσε εξάλλου κι ο ίδιος.
Παραλείπω ότι η ιστορική σχέση ΣΥΡΙΖΑ-νεολαίας δυστυχώς δεν ευδοκίμησε, οπότε δεν μπορεί να υπονοείται ως εσωκομματικός καμβάς η ηλικία (πτέρυξ Κομσομόλων?).
Παραλείπω ότι η «εν κενώ» κομματική γραφειοκρατία έχει και σήμερα όνομα και διεύθυνση.
Παραλείπω ότι η συλλογή υπογραφών κατά της λαϊκούρας τινών εκ των μικροπωλητών αποκρύπτει την εχθροπάθεια και μνησικακία όσων ομιλούν στον πληθυντικό και στην κομματική «καθαρεύουσα».
Παραλείπω ότι ο όψιμος καημός για την κομματική ανασυγκρότηση δεν αποκλείεται να είναι το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της νέας σκληρής μάχης των μεριδιούχων μιας διαφαινόμενης εξουσίας.
Παραλείπω ότι μόνον προσφάτως η αγαπητή μέχρι πρότινος Ομπρέλα (μετά την γνωστή συνέντευξη) από τσακαλωτική κατάντησε τσαλακωτική.
Αυτές τις παραλείψεις και πολλές άλλες τις κάνω εθελουσίως κι όχι λόγω πολιτικής λοβοτομής. Πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί εκ του φιλοθεάμονος κοινού πιθανώς δεν θα τις κάνουν.
ΔΕΝ ΔΥΝΑΜΑΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΛΕΙΨΩ τον ΕΛΕΦΑΝΤΑ στο ΔΩΜΑΤΙΟ …
Παρά την επιθυμία για συγκρότηση κοινωνικών συμμαχιών ως ενιαίου μπλοκ εξουσίας και της αναγνώρισης ξεχωριστού ρόλου του πολιτικού ηγέτη, εξακολουθεί να παραλείπεται η τυρβώδης συμβολή στο πρόσφατο παρελθόν δύο διακριτών πολιτικών παραδόσεων, με ιστορικό σκληρών πολιτικών αναμετρήσεων μεταξύ τους. Εδώ δεν μιλάμε για ανώδυνες συγκλίσεις με οικολόγους ή φεμινίστριες …
Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο στο ΒΡΩΜΙΚΟ 89, όπου εκκρεμεί ο ψυχικός διχασμός τινών, το αν δηλαδή παραμένουν με τον κατήγορο κ Νίκο Κωνσταντόπουλο ή με τον κατηγορηθέντα Ανδρ. Παπανδρέου ή με κανέναν εκ των δυο η και με τους δύο …
Το βασικό πρόβλημα δεν είναι καν ο αλήστου μνήμης κ Καμμένος ή οι υποτροπιάζουσες θεωρήσεις τύπου ΕΑΔΕ, περί μιας ανύπαρκτης κοσμοπολίτικης δεξιάς που έχει τάχα βάλει μυαλό.
Η βασική παράλειψη της διακήρυξης αφορά στο ότι «Η ΕΛΛΑΔΑ στους ΕΛΛΗΝΕΣ –remake» μέσα στις 1800 ωραίες λέξεις δεν υπάρχει πουθενά καθώς και η κυριότερη από την παράδοση της 3ης Σεπτέμβρη, η λέξη Κυρήνεια. Και δυστυχώς σκορδαλιά χωρίς σκόρδο δεν γίνεται.
Υ.Γ.: Το 1989 που απέχει ήδη έτη τριάντα-τρία, μοιάζει στα μάτια των νεότερων να απέχει παρασάγγας. Εκλιπαρώ την κατανόηση τους για την retro προσέγγιση μου! Ας ρίξουν όμως μια ματιά στο πόσο διαφορετικές ήταν οι διαφημίσεις των καταναλωτικών προϊόντων κι ας αναλογιστούν πόσο έχει αλλάξει από τότε το προμοτάρισμα των πολιτικών προϊόντων.
βυζαντινός Τοξότης
