Το βιβλίο του Stephen King, που έγινε ταινία (1999) οι θανατοποινίτες κατάδικοι περιμένουν τη μέρα που θα διανύσουν το «Πράσινο Μίλι», δηλαδή το διάδρομο που οδηγεί από τα κελιά τους στην ηλεκτρική καρέκλα. Κακώς στην εξαγγελία Μητσοτάκη για το τελευταίο πράσινο μίλι κάποιοι ανέγνωσαν αισιόδοξο μήνυμα.
Παναγιώτης Τζανετής
Επιχειρησιακό Luna park
Στις 4/11 στην συνέντευξη του στο MEGA ο κ Μητσοτάκης “αποδραματοποιούσε”, όπως είπε, την κατάσταση λέγοντας μην κοιτάτε τα κρούσματα, δέστε τις διασωληνώσεις πόσο απέχουν από τα περσινά εξακοσάρια (ήταν τότε 340). Όμως μόλις 14 ημέρες μετά, ο πήχης της υγειονομικής καταστροφής που έθεσε, απέχει ελάχιστα (είναι ήδη 560). Αυτό δηλώνει αιφνιδιασμό από τις εξελίξεις, όταν κάθε δύο εβδομάδες αναγκάζεται ο Πρωθυπουργός να μεταθέτει την κόκκινη γραμμή.
Το Μέγαρο Μαξίμου είναι το στρατηγείο της μάχης κι ο ίδιος οικειοθελώς ανέλαβε ρόλο αρχιστρατήγου. Η εικόνα του στρατεύματος δεν είναι εικόνα ενός απλού αιφνιδιασμού αλλά είναι σαν ο εχθρός να έχει φθάσει στην Λαμία, όπως έγινε στην μάχη της Μελούνας. Η εικόνα του στρατηγείου του είναι όμως ακόμη χειρότερη, δεδομένου ότι τα ποικιλώνυμα κέντρα του φαίνεται σαν να παίζουν «συγκρουόμενα»! Είναι απελπιστικός ο συνδυασμός της συντριβής των ημετέρων δυνάμεων στο μέτωπο και ενός στρατηγείου Luna Park.
Επικοινωνιακό Damage control
Η επιχείρηση damage control θεωρεί ότι η αλίευση πολιτικών κερδών από την πανδημία είναι μακρινό παρελθόν και πως προέχει ο περιορισμός των ζημιών ακόμη και στο πιο σκληρό ακροατήριο. Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν τους ψήφισε για να αναβαθμίσουν το ΕΣΥ, του οποίου ήταν δηλωμένοι εχθροί. Οι προσβλέποντες στο κράτος Πρόνοιας θεωρούνται πλέον οριστικά χαμένοι.
Οπότε προσπαθούν να διασώσουν ότι σώζεται από τον κόσμο της αγοράς, που τους πίστεψε όταν έταζαν λαγούς με πετραχήλια. Γι αυτό από τα δάκρυα του κ Τσιόδρα για τους ηλικιωμένους περάσαμε στον κυνισμό του κ Γεωργιάδη και του «ΜΗ ΣΩΣΟΥΝΕ» Αντίστοιχη κίνηση που την υπαγόρευσαν κι αυτή οι δημοσκοπήσεις υπήρξε και το «πλεύρισμα» του ακροδεξιού ακροατηρίου. Δεν είναι κάτι πρωτοφανές το να κυριαρχούν οι επικοινωνιολόγοι επί των επιδημιολόγων Για μια φορά ακόμη επιχειρείται η πολιτικοποίηση της πανδημίας και με την τεχνητή πολιτική όξυνση (ύβρεις, προσβολές, συκοφαντίες κλπ) επιδιώκεται η αντισυσπείρωση. Όποιος δεν μπορεί να μαζέψει πια ούτε τους δικούς του, καταφεύγει σε αυτή τη λύση επισείοντας την εικόνα τουεπελαύνοντος εχθρού. Το πρόβλημα όταν λες στους ανθρώπους «αφήστε τον κορωνοιό, εδώ έρχεται ο Τσίπρας!» είναι ότι αριστεροί και δεξιοί εξακολουθούν να πεθαίνουν κατά τον ίδιο απαίσιο τρόπο.
Επιστημονική ασυναρτησία και ηθικός κυνισμός
Η πανδημία ανεμβολίαστων που κορυφώνεται στο μη σώσουνε είναι ανακριβής εννοιολογικά, αφού υιοθετεί ως κριτήριο την αναλογία εμβολιασμένων και μη, διασωληνωμένων, πράγμα που δείχνει την βαρύτητα νόσησης κι όχι την διασπορά. Επί μήνες ο ΕΟΔΥ δεν ανακοινώνει πόσοι από τα νέα κρούσματα ανήκουν στην κατηγορία πλήρως εμβολιασμένοι-νοσήσαντες Είναι επίσης ατελής θεωρητικά αφού παρακάμπτει την κοινή εμπειρική γνώση για την ύπαρξη εκατοντάδων νεκρών πλήρως εμβολιασμένων Εκμηδενίζει την ύπαρξη ανθρώπων μη δυνάμενων να αναπτύξουν ανοσία ή το σοβαρό ποσοστό ανθρώπων που ξέραμε από πριν ότι δεν θα τους πιάσει το εμβόλιο ακόμη και με τις προηγούμενες παραλλαγές ή ακόμη την συνεχιζόμενη ασάφεια για την διάρκεια της ανοσίας που απολείπει. Όλοι αυτοί εξαφανίζονται για τις πολιτικές ανάγκες του μανιχαιστικού διπόλου, ο καλός κι ο κακός.
Υπόρρητα η απαξίωση του φαινομένου σε πανδημία «βλαμμένων» υιοθέτει ένα status υπανθρώπου για τους μη εμβολιασμένους και τα πάθη τους. Έτσι νομιμοποιείται η επιδημιολογική αντιμετώπιση του τύπου «ας πρόσεχαν …»
Μεροληπτική αποφασιστικότητα
Ας επιβιώσει μόνο ο πιο προσαρμοσμένος. Από τον κοινωνικό δαρβινισμό που ανέκαθεν το υποστήριζε για επιχειρήσεις και καριέρες, ήρθε η ώρα της εφαρμογής της φυσικής επιλογής κι επί των ζωών (ως αν επρόκειτο για το οποιοδήποτε ζώο κι όχι για τον άνθρωπο). Η πολιτική του ΜΗ ΣΩΣΟΥΝ αυτό υπονοεί είτε για επαρχιώτες χωρις ΜΕΘ είτε για φτωχούς χωρίς ΙΧ είτε για ευάλωτους χωρίς ανοσία είτε για ηλικιωμένους με συννοσηρότητες είτε για αμόρφωτους με προκαταληψεις και για όποιον τέλος πάντων δεν μπορεί να τα καταφέρει από μόνος του στο νέο εθνικό μας σπορ που επιγράφεται «ο σώζων εαυτόν σωθήτω!» Πριν φθάσει κανείς στις ανισοτιμίες του συστήματος περίθαλψης το μαθαίνει καλώς σε λεωφορεία, σχολεία, τόπους εργασίας κοκ
Αυτό είναι το μήνυμα ενός θατσερισμού έκτοπου και ντεμοντέ. Η αποφασιστική χείρα που δεν θυσιάζει την ζωή των απελεύθερων «εμβολιωτών» της χώρας για την διάσωση των … ψεκασμένων της. Ο μύθος της πανδημίας ανεμβολίαστων δεν αποτελεί ένα ακόμη επικοινωνιακό ατόπημα αλλά αποτελεί μια στρατηγική επιλογή και το διαβόητο μη σώσουνε δεν είναι παρά η πρωτείνη – ακίδα αυτής της πολιτικής.
Υποκριτική αντίδραση taboo
Κατά τις γενόμενες αναλύσεις απουσιάζει παραδόξως το θερινό άγος μιας τουριστικής πολιτικής ξέφραγο αμπέλι, που οδήγησε σε άνω των 4,5 χιλιάδων κρουσμάτων τον Αύγουστο και σε ημερήσιες απώλειες άνω των 50 ημερησίως λίγες εβδομάδες μετά. Η αποσιώπηση αυτή τείνει να εξελιχθεί στο εθνικό μας taboo. Γιατί άραγε πέφτουν από τα σύννεφα οι πολιτικοί της συννεφόχωρας που τα πράγματα επιδεινώθηκαν κι άλλο προστιθέμενων των ανοικτών σχολείων, της μετεωρολογικής επιδείνωσης κλπ;
Οι επιλογές κτηνιατρικής ανοσίας αγέλης και συλλογικού τείχους δια της μαζικής νόσησης φάνηκαν καθαρά όταν στις 29 Ιουνίου η παραλλαγή delta έκανε την εμφάνιση της στην χώρα. Χάριν του τουρισμού κάναμε ότι δεν το προσέξαμε. Η έναρξη του παρόντος κύματος ήταν τότε, όταν οι ανακοινώσεις του ΕΟΔΥ ανέφεραν 12.695 απώλειες. Άρα, το παρόν κύμα έχει ήδη προκαλέσει σχεδόν 4,5 χιλιάδες νεκρούς και θα αναδειχθεί με βεβαιότητα ως το πιο φονικό εξ όλων.
Συνεπής στο «Πράσινο Μίλι»
Το βιβλίο του Stephen King, που έγινε ταινία (1999) με τον Τομ Χάνκς, διηγείται πως στις φυλακές του Κολντ Μάουντεν, οι θανατοποινίτες κατάδικοι περιμένουν τη μέρα που θα διανύσουν το «Πράσινο Μίλι», δηλαδή το διάδρομο που οδηγεί από τα κελιά τους στην ηλεκτρική καρέκλα. Κακώς στην εξαγγελία Μητσοτάκη για το τελευταίο πράσινο μίλι κάποιοι ανέγνωσαν αισιόδοξο μήνυμα.
