Παναγιώτης Τζανετής
Αναδρομή. Στις 3 Φλεβάρη, στο άρθρο «Κοίτα τι λέει κι όχι ποιος το λέει», είχα υπερασπιστεί την διαφαινόμενη υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού των υγειονομικών. Σε ανάρτηση του γνωστός δημοσιογράφος είχε ζητήσει την θέσπιση υποχρεωτικότητας για τους υγειονομικούς και την απόλυση, με συνοπτικές διαδικασίες, όσων εξ αυτών δεν θα συμμορφωνόταν. Eίχε προκαλέσει τότε θύελλα αποδοκιμασιών, αν και πολλοί από όσους εξανίσταντο έχουν πλέον προσεγγίσει την άποψη του περί αποβολής, αναστολής κοκ.
Η δική μου συνηγορία αφορούσε στο πρώτο σκέλος και διευκρίνιζε τους όρους υπό τους οποίους ήταν αποδεκτή η υποχρεωτικότητα στους υγειονομικούς. Βεβαίως, τα προτεινόμενα περί απολύσεων έμοιαζαν με εκτόξευση αντιαεροπορικού πυραύλου σε επικίνδυνα κουνούπια. Υποστήριξα τότε, ότι η έγκαιρη συζήτηση για υποχρεωτικότητα σε ειδικές περιπτώσεις, θα προστατεύσει από άδικη γενίκευση και από υπερβολές. Ακόμη βέβαια τότε ήταν νωρίς! Τότε, οι αξιωματούχοι κλέβανε στην σειρά των εμβολιασμών και οι σημερινοί μεγασπαθάριοι, ηθικολογούντες πολιτικοί και δημοσιογράφοι, σιωπούσαν αιδημόνως.
2.Ηθικά, η προβληματική στάση ενός υγειονομικού δεν διέφερε και πριν. Ήταν εξίσου ανεύθυνος κι όταν δεν αξιοποιούσε την υφιστάμενη για υγειονομικούς δυνατότητα εμβολιασμού. Η κυβέρνηση όμως δεν τα «έπαιρνε», όσο περίμεναν άλλοι πρόθυμοι για την δόση που αυτοί αρνούντο ούτε όσο ο εμβολιασμός εθεωρείτο ακόμη «θαύμα», από φίλους κι … εχθρούς. Ο κ Γεωργιάδης το λέει καθαρά, το «σκλήρυναν» μόνον όταν χρειάστηκαν οι παταγώδεις αποτυχίες τους ξεκάρφωμα!
3.Η ανοιξιάτικη παραδοχή του Πρωθυπουργού ότι το θέμα της υποχρεωτικότητας θα εξεταζόταν από Σεπτέμβριο (οπότε θα υπήρχε η πλήρης αδειοδότηση) ξεχάστηκε και η συζήτηση άνοιξε μόλις υπήρξε η εφοδιαστική επάρκεια. Όποιος/α του υπενθύμισε την προσωρινή αδειοδότηση, καταγγέλθηκε με κάθε επισημότητα ως μυθομανής. Αλλαγή εν πλω των προβλεπόμενων διαδικασιών και εφαρμογή ταυτοχρόνως εμβολιασμού υπ’ ευθύνη του χρήστη, υποχρεωτικού όμως για λίγους. Ασυναρτησία!
4.Σε κάθε περίπτωση, ο «βιαστικός» δημοσιογράφος των αρχών Φλεβάρη μπορεί πλέον να εγκαλέσει τους κυβερνώντες για πολύμηνη καθυστέρηση, μιας και άλλαξαν στάση για την άδεια χωρίς να δώσουν καμία εξήγηση. Θα πρέπει να εξηγήσουν εκείνου τώρα γιατί δεν εφάρμοσαν την υποχρεωτικότητα από τότε που τους το ζητούσε ! Δολιχοδρομία
5.Παρεμπιπτόντως, αν τυχόν η υποχρεωτικότητα είχε προηγηθεί κατά τι, τι ακριβώς θα είχε συμβεί με το Astra, που γονάτισε τον εμβολιασμό; Όσοι εμβολιάστηκαν με Astra και αισθάνθηκαν εκ των υστέρων κορόιδα, το είχαν κάνει τουλάχιστον με ελεύθερη βούληση. Αν τυχόν το είχαν κάνει υποχρεωτικώς, επειδή μια απλή «ψηφοφορία» στην Βουλή τους είχε εκβιάσει με εξόντωση, πόσο θα ήταν το φρικάρισμα για το ακαταδίωκτο ξεστοκάρισμα! Επικίνδυνη κατάχρηση ισχύος και Άδωνης (Ό,τι θέλουμε κάνουμε …) Βολονταρισμός.
6.Πολλοί υγειονομικοί δεν είναι εμβολιασμένοι για την γρίπη, πράγμα που εγκυμονεί κινδύνους για τους ευάλωτους. Άλλοι υγειονομικοί, ελέγχονται αν κάνουν lege artis την δουλειά τους ή προκαλούν διασπορά ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων. Μήπως είναι μια ακόμη ala Μητσοτάκη πανδημο-ευκαιρία εκκαθαρίσεων; Ολισθηρή γενίκευση.
7.Η ηθική υποχρέωση των υγειονομικών να μην διασπείρουν τον ιό είναι όση κι οιουδήποτε άλλου ανθρώπου! Ο πρακτικός κίνδυνος δεν είναι φυσικά ο ίδιος αλλά ούτε καν σε αυτό δεν βοηθούν οι γενόμενες απλοϊκές γενικεύσεις (άλλο είναι ο νοσηλευτής των ΤΕΠ κι άλλο ο διοικητικός, άλλο ο αναισθησιολόγος κι άλλο ο ψυχαναλυτής). Συχνά δε οι ευάλωτοι κινδυνεύουν πολύ περισσότερο από συγγενείς τους και πολλούς άλλους μη υπόχρεους. Πάντως, η υποχρέωση του να μην διασπείρει κανείς τον ιό είναι καθολική όπως καθολική και χωρίς εκπτώσεις είναι και οι απαιτήσεις της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, όλων. Η εξαίρεση στην υποχρεωτικότητα των υγειονομικών δεν θεμελιώνεται λοιπόν στην «αυξημένη» ηθική υποχρέωση τους ή σε μια χάριν επαγγέλματος περιστολή της αξιοπρέπειας. Θεμελιώνεται στην υποχρέωση των ιδρυμάτων να ανακατανείμουν το δυναμικό τους βάσει συνθηκών και με πρόταγμα το συμφέρον των ασθενών, δεδομένου ότι υπάρχει ενδονοσοκομειακή διασπορά. Επαγγελματική εξαίρεση είναι, όπως κι η υποχρέωση επαγγελματικής θετικής εξαίρεσης στα ΒΑΕ. Υπάρχουν όμως εξαιρέσεις και εξαιρέσεις…
8.Η σύμφωνη γνώμη των δημοσκοπήσεων μιας χειραγωγημένης κοινής γνώμης, καταπίνει το παράδοξο ότι υποστηρίζουν την υποχρεωτικότητα των υγειονομικών (κι όχι τις αναστολές) ακόμη και πολλοί εξ όσων δεν είναι εμβολιασμένοι οι ίδιοι. Τραγέλαφος!
9.Σήμερα, η υποχρεωτικότητα επιχειρείται να ταυτιστεί με την αναστολή, εκμηδενίζοντάς όλα τα ηπιότερα υποχρεωτικά μέτρα. Τυχόν προσπάθεια διάκρισης των δύο εννοιών ενοχοποιείται ως διγλωσσία και «κλείσιμο ματιού» στους μη εμβολιασμένους. Πάλι καλά που έχει καταργηθεί πλέον η θανατική ποινή γιατί σε αυτή την πλειοδοσία ίσως οι βασιλικότεροι του Βασιλέως, να έμπαιναν στον πειρασμό. Υπερβάλλων ζήλος!
10.Σαν να μην έφθαναν όλα τα υπόλοιπα, το 45% των Ελλήνων (εν δυνάμει) αντιμετωπίζεται με όρους εξόντωσης και διαπόμπευσης. Το αρχικό ρήγμα εμπιστοσύνης γίνεται χάσμα αγεφύρωτο ενώ το να πειστεί κανείς προσομοιάζει πια με ταπεινωτική δήλωση μετάνοιας. Απάντηση: τα γιούχα στην Μητρόπολη έως και οι μαζικές προσπάθειες παράνομης παράκαμψης του καταναγκασμού, που τείνουν να μετατρέψουν τον εμβολιασμό στο Μεγάλο μας Τσίρκο. Εμβολιοφροσύνης ανδραγαθήματα!
Ανεπαισθήτως…
Ό,τι φαινόταν απαράδεκτο προ επταμήνου, κατέστη ανεπαισθήτως «αυτονόητο». Τόσο, που να εγκαλούνται εξ οικείων οι βουλευτές της Αντιπολίτευσης γιατί πήγαν στην πορεία της ΠΟΕΔΗΝ! Στην Ομοσπονδία αυτή, πρώτη είναι η ΔΑΚΕ και δεύτερη η ΠΑΣΚΕ, δηλαδή τα κόμματα που υπερψήφισαν τον νόμο την απόσυρση του οποίου ζητούσε η πορεία. Κι αντί να διαμαρτύρεται ο Μπογδάνος και ο Λοβέρδος, διαμαρτυρήθηκε η «Εποχή»!
Η Αριστερά αγχωμένη απολογείται στα φληναφήματα ανθρώπων που υποδύονται τον Ντιντερό και τον Ντ’ Αλαμπέρ σε ακροκεντρώα ιστολόγια (τις νέες Encyclopédie), ότι δεν είναι … ψεκασμένη και αντιδιαφωτιστική.
Οι μεν νέοι «φωτοδότες», το παραμυθάκι ότι είναι κεντρώοι που πήγαν με τον Μητσοτάκη από τσαντίλα για τον Καμμένο, ας το πουν στον κ Καρατζαφέρη, που δείχνει και κατανόηση. Ούτε καν στην κα Πελώνη πια, που παραμερίστηκε από τον τέως Πρόεδρο ΟΝΝΕΔ τε και ΔΑΠ, ούτε καν στους ευπειθείς της Αριστοτέλους που δέχθηκαν πλευρικό πλήγμα.
Οι δε αριστεροί αντί να χορηγούν βεβαιώσεις ότι παραμένουν με τον διαφωτισμό, πράγμα αδιαμφισβήτητο, ας αποδείξουν ότι παραμένουν εμπράκτως στο πλευρό των φτωχών, πράγμα συζητήσιμο.
