Στέφανος Καραμούτσιος
Σήμερα ανακοινώνονται οι ποινές για όσους κρίθηκαν ένοχοι στη δίκη της Χρυσής Αυγής και παράλληλα με τον ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για το ύψος των ποινών που θα επιβληθούν, κορυφώνεται και η κομματική αντιδικία για το …μέγεθος των ευθυνών αυτών που επέτρεψαν ή συνέβαλαν στην άνοδο του ναζιστικού μορφώματος.
Και επειδή η επικοινωνιακή σπέκουλα για τις ευθύνες έχει πάρει τη μορφή σφοδρής κομματικής αντιδικίας, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να κάνουμε τις εξής παραδοχές:
Η Χρυσή Αυγή για πολλά χρόνια ήταν μια περιθωριακή παρακρατική φασιστική οργάνωση με ανύπαρκτη λαϊκή απήχηση, που με την ανοχή του κράτους στο θερμοκήπιο της Ακροδεξιάς στρατολογούσε μέλη με το όραμα της επιβολής στην Ελλάδα ναζιστικού καθεστώτος.
Υπεύθυνο για την μαζικοποίησή της και την είσοδό της στη βουλή, όπου μάλιστα κάποια στιγμή έγινε το τρίτο κόμμα, ήταν το παλιό πολιτικό σύστημα, που οδήγησε στη χρεοκοπία τη χώρα και στην οικονομική εξαθλίωση μεγάλα τμήματα της κοινωνίας.
Στα πιο καθυστερημένα τμήματα αυτών των κοινωνικών στρωμάτων που επλήγησαν από την κρίση, η Χρυσή Αυγή βρήκε πρόσφορο έδαφος να καλλιεργήσει την ιδεολογία της, τον φανατισμό και την μισαλλοδοξία.
Βέβαια πάντοτε στην Ελλάδα υπήρξε ένα ακροδεξιό ακροατήριο της τάξης του 7-10% αλλά εκτός των εκλογών του 1977, αυτό ψήφιζε πάντα ΝΔ και έτσι το πρόβλημα κουκουλώνονταν.
Η ΝΔ συσπείρωνε εκλογικά βασιλικούς, χουντικούς και λοιπούς ακροδεξιούς και ποτέ δεν αντιπαρατέθηκε ιδεολογικά με αυτούς, αφού αποτελούσαν μια κρίσιμη δεξαμενή ψηφοφόρων.
Παρεμπιπτόντως η ακροδεξιά όπως ομολογούσε σε συνεντεύξεις του ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έδειχνε μια ιδιαίτερη εύνοια σ’ αυτόν και ήταν βέβαιος ότι το ίδιο θα έκανε και με τον Κυριάκο.
Έτσι οι θέσεις της Χρυσής Αυγής δεν αποτελούσαν ποτέ σοβαρό πρόβλημα για το σημερινό κυβερνητικό κόμμα, άλλωστε ένα μεγάλο τμήμα των Νεοδημοκρατών, αν εξαιρέσουμε ένα 10% , έχει παρεμφερείς απόψεις σε μείζονα ζητήματα με αυτές της Χρυσής Αυγής.
Καλύτερη δε απόδειξη για αυτό αποτελούν πολλά από τα πρόσωπα που εκλέχτηκαν με τη ΝΔ στη βουλή τις τελευταίες εκλογές, που εμφορούνται από ρατσιστικές, αντιδημοκρατικές και φασίζουσες αντιλήψεις.
Το μόνο πρόβλημα, που η Χρυσή Αυγή ήταν αγκάθι για τη ΝΔ, ήταν η αφαίμαξη κρίσιμου ποσοστού ψηφοφόρων και αυτό ήταν η αιτία που οδήγησε τον Σαμαρά στο να αναλάβει πρωτοβουλία για τη δίωξή της μετά τη δολοφονία του Φύσσα.
Άλλωστε και ο τρόπος που κινήθηκε ο Σαμαράς εναντίον της δεν ήταν ούτε ο πιο νόμιμος ούτε ο πιο δημοκρατικός και μην πει κανείς ότι τέτοιο ταίριαζε στη Χρυσή Αυγή, γιατί το απόλυτο όπλο για την απομόνωση των κάθε λογής φασιστών και εχθρών του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι η ανάδειξη της υπεροχής της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.
– Όσον αφορά τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί η Χρυσή Αυγή να βρισκόταν στον πολιτικό και ιδεολογικό αντίποδα, όμως στα χρόνια της άνδρωσής της δεν έγινε κάποιος σοβαρός ιδεολογικοπολιτικός αγώνας εναντίον της, πέρα από φραστικές καταδίκες των Χρυσαυγιτών και της δράσης τους.
Απορροφημένος στα κυβερνητικά του καθήκοντα ο ΣΥΡΙΖΑ και με στόχο την παραμονή στην εξουσία δεν έδειξε να ενοχλείται σοβαρά από την ύπαρξη της Χρυσής Αυγής, αφού από την παρουσία της ευνοούνταν εκλογικά, κάτι βέβαια που δεν ομολογήθηκε ποτέ αλλά αποτελεί μια πραγματικότητα.
– Εκείνοι που συγκρούστηκαν και πολέμησαν τους χρυσαυγίτες σε όλα τα επίπεδα στους δρόμους και τις γειτονιές, όπου είχε μεταφέρει τη δράση της η Χρυσή Αυγή δεν ήταν άλλοι παρά οι
εξωκοινοβουλευτικές συλλογικότητες, οι αντιεξουσιαστές ή μεμονωμένα άτομα.
Τώρα, αν επιχειρήσουμε να αξιολογήσουμε και τον ρόλο των ΜΜΕ που σήμερα συναγωνίζονται σε αντιχρυσαυγητικές κορώνες, αυτό που έχουμε να επισημάνουμε είναι ότι στο διάστημα της ανόδου της Χρυσής Αυγής τα ίδια μέσα συναγωνίζονταν για το πώς θα κάνουν πιο οικείους τους πρωταγωνιστές της Χρυσής Αυγής είτε μέσω των δελτίων ειδήσεων είτε μέσω εκπομπών λάιφ στάιλ και αυτό είναι ένα ακόμη σημάδι του θεάτρου υποκρισίας που παίζεται αυτές τις ημέρες με θέμα την νεκρή πια Χρυσή Αυγή και του ποιος έχει τις περισσότερες ευθύνες…
