 |
Άλλη μια δολοφονία ανασφάλιστου πολίτη. Το σημερινό δελτίο Τύπου του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού, δεν μπορεί να αφήσει αμφιβολίες.
Την ίδια ώρα που ένας ακόμα συμπολίτης μας ξεψυχούσε αβοήθητος επειδή ήταν ανασφάλιστος και ενδεής κι επειδή κανένας διοικητής δημόσιου νοσοκομείου δεν άνοιγε τις πόρτες του «μαγαζιού» του για να τον δεχθεί, την ίδια πάνω-κάτω ώρα, ο παρανοϊκός τηλε-βιβλιοπώλης που υπουργεύει από τα πλατό της Τηλεδημοκρατίας μας, έπιανε πάλι το στασίδι για να μας πείσει ότι κόπτεται! Όχι μόνον κόπτεται, αλλά επιμένει και… ιδεολογικά! «Όλοι εμείς που θα νοσηλευθούμε μία φορά τη 10ετία θα πληρώσουμε 25 ευρώ για να έχουν χρήματα τα νοσοκομεία, για να αγοράζουν φάρμακα για τους απόρους», τσίριξε άλλη μια φορά ψευδόμενος…
Το μοχθηρό κράτος των ανάλγητων που μας κυβερνούν, συνεχίζει να δολοφονεί.
Άλλο ένα ανώνυμο θύμα ετούτης της κυβέρνησης των Ολετήρων, που εμείς οι ίδιοι, με την εξοργιστική μας την απάθεια και την ανεκδιήγητη μας την απραξία, της επιτρέπουμε να συνεχίζει να μας κυβερνά.
Άλλο ένα ανώνυμο θύμα, αλλά ο πρώτος τη τάξει κρονόληρος δε θα δακρύσει ετούτη τη φορά, έτσι απασχολημένος που είναι να υπογράφει την μία πίσω από την άλλη, τις ληξιαρχικές πράξεις των θανάτων των επόμενων από εμάς∙ όταν δεν κόπτεται για τη διαφθορά του κράτους που έχτισε αυτός και οι όμοιοί του…
Η ανάπηρη κι αλλήθωρη δικαιοσύνη μας, δεν πρόκειται να αναζητήσει πουθενά ευθύνες για αυτόν τον θάνατο, είναι απασχολημένη με σπουδαιότερα, όπως η αντισυνταγματικότητα της μείωσης των αποδοχών ή το ύψος του αφορολόγητου των εισοδημάτων των «λειτουργών» της …
Τα μέσα μαζικής εξαπάτησης δεν θα τον μνημονεύσουν αυτόν τον νεκρό. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε. Δεν ταιριάζουν τέτοιες ειδήσεις ούτε με το εορταστικό κλίμα των ημερών ούτε με το μότο της σουξεδιάρικης ιστορίας που οι ψιττακοί της Τηλεδημοκρατίας μας, μας πλασάρουν δια στόματος του πρωθυπουργεύοντα σφουγγοκωλάριου: «αφήσαμε τα δυσκολότερα πίσω μας… Το πλεόνασμα και η ανάκαμψη δεν είναι γκρίζοι αριθμοί, δεν είναι απλά οικονομικά μεγέθη…».
Μόνο μερικές χιλιάδες ανώνυμοι νεκροί παραπάνω, είναι∙ τι είναι η θυσία μερικών παρακατιανών μπροστά στην θεμελίωση της εθνικής ανεξαρτησίας? Εξάλλου λίγη υπομονή χρειάζεται μόνο, το είπε καθαρά ο θλιβερός μας κυβερνήτης: «το μεγαλύτερο μέρος από το φετινό πλεόνασμα θα το επιστρέψουμε στην κοινωνία. Πότε? Στους επόμενους μήνες!». Λίγη υπομονή ακόμα, ραγιάδες… Λίγη μόνον υπομονή.
Κι εσύ να επιμένεις να ονειρεύεσαι τον ερχομό εκείνης της μαγικής βραδιάς που όλοι μαζί ταυτόχρονα, θα σβήσομε τους δέκτες των τηλεοράσεών μας∙ εκείνης της βραδιάς που θα αποκοτήσομε να σηκωθούμε από τους καναπέδες μας∙ εκείνης της βραδιάς που θα αρπάξομε τις τηλεοράσεις μας και θα τις πετάξομε από τα μπαλκόνια των διαμερισμάτων μας, στους δρόμους, όλοι μαζί ταυτόχρονα.
Μια μαγική βραδιά, λίγο πριν την έναρξη του δελτίου των οκτώ…
Εκείνη τη μαγική βραδιά που θα βγούμε στους δρόμους, όλοι μαζί μονοιασμένοι, όλοι μαζί να διαδηλώσομε την παραδοχή μας ότι πάλι κάναμε λάθος με τη διαχείριση της ψήφου μας. Χωρίς να φωνάζουμε∙ σιωπηλοί, με σεβασμό στη μνήμη όλων αυτών των αδικοχαμένων «ανώνυμων» νεκρών, όλοι μαζί να απαιτήσομε με τη σιωπή μας την αποτίμηση της ελεεινής διαχείρισης του παρελθόντος και του ζοφερού μας παρόντος…
Εν τω μεταξύ, το κράτος των μιζαδόρων καλά κρατεί∙ και θα συνεχίσει να κρατεί. Αλλά αυτό το ξέραμε από παλιά, δεν περιμέναμε να το μάθομε τώρα… Έτσι δεν είναι?
Alexandros Raskolnick
