Ο Πάνος Ευσταθίου, πρώην αντιπρόσωπος οπλικών συστημάτων, κατέθεσε ότι έχει δώσει μίζα σε ένστολους. Η αντίδραση αρκετών, κυρίως από τη συντηρητική παράταξη, ήταν μάλλον «συγκρατημένη»: είπαν ότι αυτά συμβαίνουν σε όλον τον κόσμο. Εντάξει. Και σε ολόκληρο τον κόσμο, οι υπεύθυνοι τιμωρούνται. Η νομοθεσία Καστανίδη δημιουργεί ήδη μια υπερπληθώρα κατηγορουμένων πρόθυμων να «δώσουν» άλλους εμπλεκομένους. Για αυτό τη σχεδίασε ο νομοθέτης. Για να διευκολύνει την πληροφόρηση από το εσωτερικό του κύκλου. Κάποιοι, βέβαια, υποστηρίζουν ότι ένας πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης δεν προκαλούν μεγάλη βλάβη αν λάβουν ένα δωράκι για μια προμήθεια από μια ξένη εταιρεία η μία ξένη δύναμη. Αγνοούν κάτι βασικό. Εκείνος που μοιράζεται ένα σοβαρό, για την ανεξαρτησία του, ιδιωτικό μυστικό με μία ξένη εταιρεία, ή στην περίπτωση μιας διακρατικής συμφωνίας ξένη δύναμη, είναι δεκτικός σε εκβιασμό.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι άγνωστο πόσες από τις καταγγελίες του κ Πάνου Ευσταθίου θα επαληθευτούν από την κίνηση των λογαριασμών, το μόνο πειστήριο σε αυτές τις υποθέσεις. Κάποτε ο καγκελάριος της Γερμανίας, Βίλι Μπραντ αναγκάσθηκε σε παραίτηση από τους ανθρώπους του κόμματός του διότι ένας πράκτορας του Ανατολικού Βερολίνου είχε βρει το κολιέ μιας ερωμένης του στο προσωπικού του κουπέ. Παραιτήθηκε διότι του είπαν ότι στο εξής το Ανατολικό Βερολίνο θα τον κρατούσε στο χέρι. Τριάντα χρόνια αργότερα στρατιωτικοί και πολιτικοί ηγέτες παίρνουν χρήματα από εταιρείες και κρατικές οντότητες ξένων χωρών και υποδύονταν ότι μπορούν να συνεχίσουν να ασκούν τα καθήκοντά τους. Πραγματικά συντηρητικοί στις αξίες άνθρωποι δεν θα έπρεπε να ανέχονται βρώμικες στολές. Για προφανείς λόγους
