πόρισμα-«χαστούκι» στην τρόικα η Ευρωβουλή ζητεί περισσότερη δημοκρατία,
λιγότερη λιτότητα και αλλαγή πολιτικής για το χρέος. Συγκεκριμένα προτείνει:
Αλλαγή των όρων των μνημονίων, δηλαδή
χαλάρωση της λιτότητας, αφού ληφθούν υπόψιν τόσο η συζήτηση για τους
πολλαπλασιαστές, όσο και τα εμπειρικά παραδείγματα.
• Μεγαλύτερη λογοδοσία για τα μνημόνια σε
εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και συνεχή ενημέρωση του Ευρωκοινοβουλίου
από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την τρόικα.
• Σύσταση Ευρωπαϊκού Νομισματικού
Ταμείου, ώστε να αποχωρήσει σταδιακά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Επίσης,
αμφισβητείται για πρώτη φορά η ανάγκη συμμετοχής στην τρόικα της Ευρωπαϊκής
Κεντρικής Τράπεζας και ζητείται η επαναξιολόγηση του θέματος από το Συμβούλιο
Υπουργών.
• Συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων στην
κατάρτιση και την εφαρμογή των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής.
ΟΛΑ αυτά δεν τα
επισημαίνει, ούτε τα προτείνει κάποιος… λαϊκιστής αντιμνημονιακός
δημοσιογράφος. Τα διαπιστώνει και τα εισηγείται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τι περιμένει λοιπόν η κυβέρνησή μας για να
τα κάνει «σημαία» της και να ξεκινήσει μια μεγάλη, δυναμική εκστρατεία
ενημέρωσης των λαών της Ευρώπης και μια σκληρή και γενναία διαπραγμάτευση με
τους ταγούς τους, για την αλλαγή της μοίρας των Ελλήνων; Τι περιμένει άραγε; Χρειάζεται τις
παραινέσεις… λαϊκιστών δημοσιογράφων;»
To ζήτημα εδώ δεν είναι τι περιμένει η κυβέρνηση των Ολετήρων για να ξεκινήσει αυτή τη σκληρή (sic) και γενναία διαπραγμάτευση για την αλλαγή της μοίρας των Ελλήνων… Είχε και προηγουμένως αφορμές κι ευκαιρίες, από την εποχή της παραδοχής των "λανθασμένων" πολλαπλασιαστών και ένθεν.
Το εξόχως σημαντικό ζήτημα εδώ είναι ότι το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο είναι ένα διακοσμητικό στοιχείο που παρακολουθεί χρόνια τώρα την καταπάτηση και την καταστρατήγηση του ευρωπαϊκού κεκτημένου, ανήμπορο να αντιδράσει…
Κάτι σαν τον παπά που προσεύχεται και ψέλνει το "Κύριε ελέησον" για τη σωτηρία των ψυχών…
Αλλά ως γνωστόν, το πολύ το "Κύριε ελέησον", το βαριέται κι ο παπάς…