Στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜ.ΑΡ τοποθετήθηκε ο Θανάσης Οικονόμου στο δρόμο για το 2ο Συνέδριο στα μέσα Δεκεμβρίου. Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκε η υπόθεση της συγκρότησης της Κεντροαριστεράς και η πορεία του κόμματος το τελευταίο τετράμηνο, καθώς και οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν από εδώ και στο εξής.
Στο μεταξύ, ο Θανάσης Οικονόμου τοποθετήθηκε και με άρθρο του για τα ζητήματα αυτά. Όσον αφορά τους 58 και τη διακήρυξή τους κράτησε επιφυλάξεις σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι το κείμενο σκοντάφτει στην πραγματικότητα. “Όχι μόνο για την κριτική που του έχει ασκηθεί ήδη, αλλά και για έναν ακόμη εξίσου σημαντικό λόγο. Οι 58 απευθυνόμενοι κυρίως στους δύο οργανωμένους πολιτικούς φορείς, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜ.ΑΡ, προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα πολιτικό υποκείμενο που με τα σημερινά δεδομένα δεν μπορεί να υπάρξει. Το ΠΑΣΟΚ ευρισκόμενο στον κυβερνητικό πόλο συμμετέχει στις ασκούμενες πολιτικές. Αν ήθελε να προχωρήσει σε αλλαγές και διεκδικήσεις θα μπορούσε να το κάνει τώρα. Όλο αυτό το διάστημα δεν έλειψαν ούτε οι αντιφάσεις στις εκάστοτε πολιτικές θέσεις, σε μία προσπάθεια να «δούμε τι θα πιάσει στον κόσμο», βλέποντας και κάνοντας δηλαδή, ούτε οι αλαζονικές δηλώσεις εν είδη επικυρίαρχου. Είδαμε πού συγκλίνουν με τη ΝΔ αλλά όχι πού διαφέρουν, δημιουργώντας έτσι βάσιμες αμφιβολίες για το ειλικρινές των προθέσεων.
Το ΠΑΣΟΚ μοιάζει με έναν πολιτικό Ιανό, που από τη μια εγγυάται τις ασκούμενες πολιτικές και από την άλλη ισχυρίζεται ότι θέλει να τις αλλάξει.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα σε λίγες μέρες έσπευσε να συμφωνήσει με το κείμενο των 58 και ταυτόχρονα επικαιροποίησε τη συνεργασία του με τη Νέα Δημοκρατία.
Επιλογές που έκαναν κάποιους να μορφάσουν ειρωνικά, σκεπτόμενοι ότι τελικά το κείμενο των 58 λειτούργησε ως αριστερός φερετζές για να μπορέσει η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ να υπογράψει την προγραμματική συμφωνία με τη ΝΔ.
Την ίδια ώρα, η ΔΗΜ.ΑΡ έχει προχωρήσει σε διαφορετικές στρατηγικές επιλογές. Φεύγοντας από τον κυβερνητικό συνασπισμό επέλεξε ένα δυσκολότερο δρόμο: να συμμετάσχει ενεργά στη δημιουργία ενός άλλου πόλου που θα στοχεύει σ’ ένα εναλλακτικό δρόμο διεξόδου από την κρίση με δύο κύρια χαρακτηριστικά. Πρώτον, στη διαμόρφωση ρεαλιστικών θέσεων που εστιάζουν σε προτάσεις εφαρμοσμένης πολιτικής. Και δεύτερον, στη συγκρότηση ενός πολιτικού πλαισίου για όσες δυνάμεις, προσωπικότητες, ομάδες, επιθυμούν να δουλέψουν για έναν εναλλακτικό δρόμο εξόδου από την κρίση.
