Είπαμε. Ο Γερμανός είναι προβλέψιμος. Τόσο προβλέψιμος, που τελικά μπορεί να πετύχει και το απρόβλεπτο. Μια απόλυτη πλειοψηφία για την Άνγκελα Μέρκελ. Ο θρίαμβος της «μητερούλας» Μέρκελ ήταν τόσο προδιαγεγραμμένος, όσο και οι προετοιμασίες των δύο πρώτων κομμάτων έτσι ώστε να έχουν έτοιμο το σύμφωνο της συμβίωσής τους για την επόμενη τετραετία. Ο μεγάλος συνασπισμός έμοιαζε εδώ και μήνες ως η μοναδική λύση στο αδιέξοδο, που είχε δημιουργήσει ο αυτοκαταστροφικός μικρομεγαλισμός των φιλελευθέρων, που από κόμμα της ευρωπαϊκής ιδέας μετατράπηκαν σε λαϊκιστική ταβερνοπαρέα που καταριέται τους ακαμάτηδες του Νότου. Αλλά όταν η τσάκιση του παντελονιού σου και τα χρυσά μανικετόκουμπα έχουν στο μυαλό σου μεγαλύτερη πολιτική σημασία από οτιδήποτε άλλο, είναι λογικό οι άλλες παρέες στην ταβέρνα να σε απομονώνουν στο δωμάτιο για εδικές εκδηλώσεις για να μην ακούν τη φασαρία σου. Οχι ότι η Μέρκελ στεναχωρήθηκε ιδιαίτερα, που θα απαλλαγεί από τους κομψευόμενους και κακότροπους εταίρους, που ειδικά την τελευταία διετία ανέχτηκε με σφιγμένα τα δόντια.
Το αντίθετο μάλιστα. Το να τους αφήσει εκτός Βουλής έμοιαζε λες ο δεύτερος βασικός της εκλογικός στόχος, μετά τη σίγουρη πρωτιά. Η επιλογή της ανταμείφθηκε, φέρνοντάς την στο κατώφλι της απόλυτης πλειοψηφίας, κάτι που πάγωσε τα αρχικά χαμόγελα των σοσιαλδημοκρατών που στις πρώτες τους δηλώσεις δήλωσαν έτοιμοι να κυβερνήσουν και πάλι.
Η επιτυχία της «Εναλλακτικής για την Ευρώπη» που είχε σαν αποκλειστικό μήνυμα την εκδίωξη των «Νοτίων» από το ευρώ, δείχνει ποιο είναι το κλίμα στη Γερμανία. Δεν είναι βεβαίως πλειοψηφία αυτοί που το λένε αυτό, αλλά είναι σίγουρα πολύ περισσότεροι από τους πέντε στους εκατό ψηφοφόρους, που τόλμησαν να ψηφίσουν ένα κόμμα σε βρεφική ηλικία.
Μια αριστερή πλειοψηφία Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων-Αριστεράς, που έτσι κι αλλιώς κανείς από τους τρεις δεν έδειξε διάθεση να την τολμήσει, δεν προέκυψε. Τα τρία κόμματα μαζί έχουν σχεδόν τις ίδιες ψήφους με τη Χριστιανοδημοκρατία μόνη της. Με άλλα λόγια, η Γερμανία δείχνει ότι σηκώθηκε το πρωί της 22ας Σεπτεμβρίου, πήγε στην κάλπη και γύρισε για να καθίσει ακόμα λίγο πιο δεξιά στον καναπέ της. Και αυτό θα έχει προφανώς επιπτώσεις και στην από δω και πέρα πολιτική της καγκελαρίου, που δεν μπορεί να είναι άλλη από τη Μέρκελ. Όποιος ονειρεύεται ότι η Angie θα εγκαταλείψει τώρα μια πολιτική, που της έδωσε 8,5% περισσότερο σε σχέση με τέσσερα χρόνια πριν, είναι σαν να ποντάρει ότι η Μπάγερν θα κατεβάσει τα τσικό της στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.
Αυτή τη στιγμή είναι ασαφές αν τελικά η Μέρκελ θα έχει την οριακή απόλυτη πλειοψηφία και αν θα επιλέξει να κυβερνήσει μόνη της με αυτή παίρνοντας το ρίσκο που κάτι τέτοιο συνεπάγεται ή θα υποχρεωθεί ή επιδιώξει μια ευρεία πλειοψηφία μέσα από ένα μεγάλο συνασπισμό.
Η συμμετοχή των Σοσιαλδημοκρατών στην επόμενη κυβέρνηση θα μπορούσε να δώσει μια ώθηση για μια χαλάρωση της ασφυκτικής λογικής της λιτότητας. Αλλά όταν είσαι 16 μονάδες πίσω από τον αντίπαλό σου δεν μπορείς μάλλον να επιβάλεις πολλά. Στις πρώτες τους δηλώσεις οι Σοσιαλδημοκράτες πολιτικοί έδειξαν να το κατανοούν αυτό, φροντίζοντας να συγχαρούν καταρχήν τη μεγάλη αντίπαλο. Ο ίδιος ο Πέερ Στάινμπρουκ προγραμματίζει από σήμερα το βράδυ το επόμενο βήμα στην καριέρα του, αφού έχει δηλώσει ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε κυβέρνηση Μέρκελ. Όπως είχε κάνει και ο Γκέρχαρντ Σρέντερ το 2005. Χαμένος δεν πήγε. Όπως δεν θα πάει φυσικά και ο τωρινός μεγάλος χαμένος των εκλογών. Το παρελθόν δείχνει ότι πολυεθνικές και τράπεζες εκτιμούν περισσότερο από τους ψηφοφόρους τις γεμάτες χιούμορ ρητορικές του αρετές. Και μάλιστα τις χρυσοπληρώνουν.
