 |
Του Δημήτρη Κυριακόπουλου
Η ΔΗΜΑΡ είναι στο 3% και αν γίνονταν αύριο εκλογές θα πάλευε για να μπει στη Βουλή. Αλήθεια, ποιος θα κερδίσει αν η ΔΗΜΑΡ δεν εκλέξει βουλευτές; Ποιος θα χάσει αν η ΔΗΜΑΡ μείνει εκτός Βουλής;
Τρέξαμε να κατασπαράξουμε τη ΔΗΜΑΡ και τον Κουβέλη γιατί αποχώρησε από την κυβέρνηση, γιατί; Μήπως γιατί από την ώρα που είπε το μεγάλο “φεύγω” έπεσαν οι μάσκες αυτών που τόσα χρόνια έκαναν καριέρα στην πλάτη της Κεντροαριστεράς;
Τι σχέση είχε ο άνθρωπος που έχει κορνίζα τον Λεωνίδα Κύρκο στο γραφείο του με το ΠΑΣΟΚ του αντιπροέδρου Βενιζέλου και των δεκαπέντε υπουργών; Τι σχέση έχει το παλιό ΚΚΕ Εσωτερικού με τον Σαμαρά, τον Μητσοτάκη και τον Αβραμόπουλο;
Μπράβο σε όλους που ωρύονται ότι η ΔΗΜΑΡ πρόδωσε τη μεταρρυθμιστική Αριστερά, μπράβο σε όλους που εκφράζουν το μένος τους για την παράταξη που σταμάτησε να στηρίζει τον πρωθυπουργό, εκείνον που αποφάσισε ότι δεν έχουμε πρόβλημα ρατσισμού, αυτόν που νταηλίκι έκλεισε την ΕΡΤ και έστειλε 2.650 εργαζομένους στο δρόμο, άξιους και τεμπέληδες μαζί. Μπράβο και πάλι μπράβο, μετά από ένα χρόνο κατάφεραν να βγάλουν για πρώτη φορά ανοδικό το αγαπημένο μας ΠΑΣΟΚ σε δημοσκόπηση, άντε και πιο ψηλά…
Όλοι αυτοί που τον πίεζαν να δεχθεί το φλερτ Βενιζέλου, τι έχουν να πουν τώρα που ο αντιπρόεδρος ερωτοτροπεί ανοιχτά με τον γιο της Θάτσερ; Τελικά, έκανε για γαμπρός;
Αυτοί που διέρρεαν σε δημοσιογράφους ότι έχουν έτοιμη την Ελληνική Ελιά και ότι εντός τριών ημερών θα την ανακοινώσουν (πρωτοσέλιδο σε κυριακάτικη εφημερίδα) τι έχουν να πουν τώρα που, τελικά, το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να γίνει συνιστώσα της Ν.Δ.;
Το ΠΑΣΟΚ θα πεθάνει κυβερνώντας και εσύ, να μου το θυμηθείς, θα πεθάνεις ανάμεσα στις μυλόπετρες του δικομματισμού. Γιατί στην Κεντροαριστερά το μόνο που ξέρουμε είναι, καπνίζοντας το τσιμπούκι μας, να κατακεραυνώνουμε Δεξιούς, Αριστερούς και Κεντρώους, να κάνουμε κριτική εκ του ασφαλούς από τη μεγάλη μας βιβλιοθήκη σε όλους αυτούς που προσπαθούν και εκτίθενται κρυμμένοι πίσω από την ασφάλεια της απραξίας μας.
Ποιο, τελικά, είναι το πρόβλημά μας; Ότι λόγω του «υψηλού» επιπέδου μας δεν δεχόμαστε να πειθαρχήσουμε ενώπιον ενός αρχηγού, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στους υπόλοιπους πολιτικούς χώρους; Ότι το πιο μαχητικό που μπορούμε να κάνουμε είναι να γράψουμε ένα άρθρο στο protagon.gr και να συμμετάσχουμε σε ένα think tank, βρε αδελφέ; Ότι αδυνατούμε να μιλήσουμε στη γλώσσα του λαού; Ή, μήπως, ότι δεν έχουμε τον ηγέτη; Περισσότερο φόβο μου προκαλεί η εντύπωση ότι μπορεί να ισχύουν ταυτόχρονα τα παραπάνω.
Καληνύχτα, Κεντροαριστερά και ας ελπίσουμε ότι κάτι θα γίνει για να μη μοιάζει η κυβίστηση του Αλέξη με τη μόνη μας ελπίδα…
