Το ζουζουνάκι μελισσούλα ξέχασε όσα έλεγε πριν από λίγα εικοσιτετράωρα για τη Δημοκρατία. Θυμόμαστε την ανησυχία, το θυμό: «Η βίαιη διακοπή της εκπομπής της ελληνικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης θέτει ένα ζήτημα δημοκρατίας, ένα ζήτημα θεσμικό». Δεν παραξενεύεται κανείς. Στο πλαίσιο της δημοκρατίας εξανίσταται για το μαύρο στην οθόνη, στο πλαίσιο της δημοκρατίας καταλαβαίνει ότι η τηλεόραση δεν είναι τίποτε μπροστά στην πιθανότητα να εξαφανιστεί το ίδιο από τα λιβάδια της πολιτικής. Εντάξει, απείλησε λιγάκι ή μάλλον υπονόησε ότι μπορεί να πάρει αποφάσεις καθώς το κλείσιμο της ΕΡΤ «θέτει ένα πρόβλημα που αφορά τη λειτουργία και την προγραμματική βάση της κυβέρνησης συνεργασίας». Ξεχνιούνται αυτά_ λόγια είναι.
Το ζουζουνάκι κουνούπι θέλει ανοιχτή τηλεόραση και αναδιαρθρώσεις: «Δεν πρόκειται μόνο για μετακινήσεις υπαλλήλων, δημοσιογράφων, τεχνικών. Πρόκειται για την ανάγκη του εξορθολογισμού της λειτουργίας του κρατικού ραδιοφώνου και της κρατικής τηλεόρασης». Σε γενικές γραμμές όμως συμφωνεί, προσυπογράφει: «Εμείς θέλουμε να υπάρχει ο κοινός πολιτικός τόπος, να υπάρχει ο συντονισμός του κυβερνητικού έργου».
Το ζουζουνάκι χρυσόμυγα συνεχίζει να κάνει τη δουλειά του. Δεν θέλει να παραδοθεί η χώρα στον λαϊκισμό «για να αποφύγουμε τις εκλογές και να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις και οι αποκρατικοποιήσεις». Μ’ αυτά και μ’ αυτά παραμένει αρχηγός στα ζουζουνάκια και εφαρμόζει ό,τι θέλει.
Η κυβέρνηση Disney με τα τρία ζουζουνάκια κυβερνά τη χώρα βάσει σεναρίου. Δηλαδή αποφασίζουν κάτι, το ανακοινώνει η χρυσόμυγα, διαμαρτύρεται εντόνως η μελισσούλα, ζουζουνίζει το κουνούπι. Μετά τα ξαναβρίσκουν και εκδίδουν ανακοινώσεις για νέα προγραμματική συμφωνία και καλύτερο συντονισμό της κυβέρνησης. Τα τρία ζουζουνάκια έχουν την εντύπωση πως απευθύνονται σε νήπια, που δεν αντιλαμβάνονται τη διαφορά του θεάματος από την πραγματικότητα. Έχουν την εντύπωση ότι κανείς δεν καταλαβαίνει ότι πρόκειται για καβγαδάκια με σενάριο και σκηνοθεσία.
