 |
Είναι ο Βενιζέλος τέτοιος άνθρωπος, όπως τον περιγράφουν δεξιά αριστερά οι σύμβουλοι και εξ απορρήτων του Αντώνη Σαμαρά; Είναι “ιδιοτελής”, ”αδίστακτος”, ”υπονομευτής”, ”εκβιαστής”; Είναι από την άλλη ο Αντώνης Σαμαράς “αναλώσιμος” και “ανίκανος” όπως διαβεβαιώνουν πολλοί πως τον περιγράφει ο Βενιζέλος;
Και αν συμβαίνουν τα μισά απ αυτά, πώς μια κυβέρνηση με ανίκανους, αδίστακτους, ιδιοτελείς και ολίγον εκβιαστές λειτουργεί για το καλό της χώρας;
Για να μην νομίζετε πως όλα αυτά που γράφω είναι δημιουργήματα της φαντασίας μου, παραθέτω απόσπασμα από άρθρο του site antinews το οποίο λέει όσα δεν θέλει να πει ο Σαμαράς,αλλά θέλει σίγουρα να τα ακούσουν.
Και αν συμβαίνουν τα μισά απ αυτά, πώς μια κυβέρνηση με ανίκανους, αδίστακτους, ιδιοτελείς και ολίγον εκβιαστές λειτουργεί για το καλό της χώρας;
Για να μην νομίζετε πως όλα αυτά που γράφω είναι δημιουργήματα της φαντασίας μου, παραθέτω απόσπασμα από άρθρο του site antinews το οποίο λέει όσα δεν θέλει να πει ο Σαμαράς,αλλά θέλει σίγουρα να τα ακούσουν.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο ο Βενιζέλος:
“Με καθαρά ιδιοτελείς όρους, επιλέγει να υπονομεύει συστηματικά και προσπαθεί να εκβιάσει τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά, υποσκάπτοντας σε οικονομικούς και εκδοτικούς κύκλους των Αθηνών και ασκώντας του σκληρή και λυσσαλέα κριτική στο παρασκήνιο”
Το βασικό βεβαίως που παρατηρεί κάποιος είναι πως το πεδίο πολιτικής και δράση στο οποίο υπονομεύεται ο Σαμαράς είναι “οι οικονομικοί και εκδοτικοί κύκλοι”. Εκεί το κόστος είναι κόστος και όχι στην σφαίρα της κοινωνικής για παράδειγμα δυσφορίας. Γιατί ως γνωστόν αν έχεις τους συγκεκριμένους κύκλους μαζί σου, μπορείς να κάνεις τους άλλους να πιστέψουν πως όλα είναι καλά.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Βενιζέλος έχει βγει στο κλαρί, παρουσιάζοντας τον μεγάλο τιμονιέρη της τρικομματικής ανίκανο να οδηγήσει σκαραβαίο. Ας αφήσουμε όμως την ευφράδεια των χαρακτηρισμών που σίγουρα διαθέτει ο Βενιζέλος και ας δούμε την ουσία.
Η ουσία λοιπόν είναι πως ο Βενιζέλος συμμετέχει στην τρικομματική επειδή τον νοιάζει η πολιτική και φυσική του επιβίωση. Με τα ποσοστά των προηγούμενων εκλογών μπορεί να ρυθμίζει τις εξελίξεις και να πιέζει τον Σαμαρά. Όσο δεν γίνονται εκλογές, μπορεί να τον κρατά όμηρο. Ξέρει όμως πως κάποια στιγμή εκ των πραγμάτων οι εκλογές θα γίνουν και ο ίδιος δεν θα έχει κανένα πολιτικό μέλλον.
Μπορεί περιστασιακά και με το επιχείρημα της σωτηρίας να λειτουργεί ως συνιστώσα της ΝΔ, αλλά αυτό δεν μπορεί να εξαργυρωθεί πολιτικά. Στις εκλογές θα βρεθεί εκτός νυμφώνος. Πράγμα που σημαίνει χωρίς καμιά κάλυψη από τους προστάτες του και κυρίως χωρίς ασυλία.
Έτσι ο Βενιζέλος πρέπει να προετοιμάσει την επόμενη μέρα του. Προσπαθεί να περισωθεί κάνοντας απλωτές στη μεγάλη θάλασσα των αναποφάσιστων του Κέντρου και της φοβισμένης Αριστεράς. Γι αυτό επισείει τον κίνδυνο της Χρυσής Αυγής και του φασισμού αυτός, που μιλώντας για την λίστα Λαγκάρντ είχε πει εντελώς ρατσιστικά πως “υπάρχουν μέσα κάποιοι Εβραίοι με πολλά λεφτά”.
Ο Βενιζέλος θα οικοδομήσει σταδιακά το προφίλ του διαφωνούντα με τον Σαμαρά, και θα ερωτοτροπήσει ασύστολα με τη ΔΗΜΑΡ, θεωρώντας πως μπορεί να εξασφαλίσει μαζί της κοινή εκλογική κάθοδο και πλυντήριο.
Και επειδή για τον Βενιζέλο πολιτική είναι αυτό που χρόνια συνηθίζει, θα προσπαθήσει να πλήξει τον Σαμαρά στο πεδίο που ορίζεται η πολιτική στην Ελλάδα. Δηλαδή στους “οικονομικούς και εκδοτικούς κύκλους” που λέει και το άρθρο.
Όταν ο Σαμαράς έβαλε τον Βενιζέλο στην κυβέρνηση, ήταν αρκετοί από τον κύκλο του, που του είπαν πως βάζει “ένα αρκετά μεγάλο φίδι στον κόρφο του”. Αλλά ο Σαμαράς ήθελε την εξουσία και πίστευε πως αφού την αποκτήσει όλα τα άλλα θα είναι δευτερεύοντα. Ξαφνικά μοιάζει να έρχεται η ώρα της κρίσης. Όχι δεν θα πέσει τώρα η κυβέρνηση από τον Βενιζέλο γιατί δεν συμφέρει κανέναν τους. Αλλά ο Βενιζέλος θα την ρίξει όταν πιστέψει πως όλα είναι έτοιμα γι αυτόν. Μα, από τους “εκδοτικούς και οικονομικούς” κύκλους φυσικά. Οπότε και θα έχει δικαιωθεί με όσα προσάπτει στον εταίρο Σαμαρά, δημιουργώντας μια αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία.
“Με καθαρά ιδιοτελείς όρους, επιλέγει να υπονομεύει συστηματικά και προσπαθεί να εκβιάσει τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά, υποσκάπτοντας σε οικονομικούς και εκδοτικούς κύκλους των Αθηνών και ασκώντας του σκληρή και λυσσαλέα κριτική στο παρασκήνιο”
Το βασικό βεβαίως που παρατηρεί κάποιος είναι πως το πεδίο πολιτικής και δράση στο οποίο υπονομεύεται ο Σαμαράς είναι “οι οικονομικοί και εκδοτικοί κύκλοι”. Εκεί το κόστος είναι κόστος και όχι στην σφαίρα της κοινωνικής για παράδειγμα δυσφορίας. Γιατί ως γνωστόν αν έχεις τους συγκεκριμένους κύκλους μαζί σου, μπορείς να κάνεις τους άλλους να πιστέψουν πως όλα είναι καλά.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Βενιζέλος έχει βγει στο κλαρί, παρουσιάζοντας τον μεγάλο τιμονιέρη της τρικομματικής ανίκανο να οδηγήσει σκαραβαίο. Ας αφήσουμε όμως την ευφράδεια των χαρακτηρισμών που σίγουρα διαθέτει ο Βενιζέλος και ας δούμε την ουσία.
Η ουσία λοιπόν είναι πως ο Βενιζέλος συμμετέχει στην τρικομματική επειδή τον νοιάζει η πολιτική και φυσική του επιβίωση. Με τα ποσοστά των προηγούμενων εκλογών μπορεί να ρυθμίζει τις εξελίξεις και να πιέζει τον Σαμαρά. Όσο δεν γίνονται εκλογές, μπορεί να τον κρατά όμηρο. Ξέρει όμως πως κάποια στιγμή εκ των πραγμάτων οι εκλογές θα γίνουν και ο ίδιος δεν θα έχει κανένα πολιτικό μέλλον.
Μπορεί περιστασιακά και με το επιχείρημα της σωτηρίας να λειτουργεί ως συνιστώσα της ΝΔ, αλλά αυτό δεν μπορεί να εξαργυρωθεί πολιτικά. Στις εκλογές θα βρεθεί εκτός νυμφώνος. Πράγμα που σημαίνει χωρίς καμιά κάλυψη από τους προστάτες του και κυρίως χωρίς ασυλία.
Έτσι ο Βενιζέλος πρέπει να προετοιμάσει την επόμενη μέρα του. Προσπαθεί να περισωθεί κάνοντας απλωτές στη μεγάλη θάλασσα των αναποφάσιστων του Κέντρου και της φοβισμένης Αριστεράς. Γι αυτό επισείει τον κίνδυνο της Χρυσής Αυγής και του φασισμού αυτός, που μιλώντας για την λίστα Λαγκάρντ είχε πει εντελώς ρατσιστικά πως “υπάρχουν μέσα κάποιοι Εβραίοι με πολλά λεφτά”.
Ο Βενιζέλος θα οικοδομήσει σταδιακά το προφίλ του διαφωνούντα με τον Σαμαρά, και θα ερωτοτροπήσει ασύστολα με τη ΔΗΜΑΡ, θεωρώντας πως μπορεί να εξασφαλίσει μαζί της κοινή εκλογική κάθοδο και πλυντήριο.
Και επειδή για τον Βενιζέλο πολιτική είναι αυτό που χρόνια συνηθίζει, θα προσπαθήσει να πλήξει τον Σαμαρά στο πεδίο που ορίζεται η πολιτική στην Ελλάδα. Δηλαδή στους “οικονομικούς και εκδοτικούς κύκλους” που λέει και το άρθρο.
Όταν ο Σαμαράς έβαλε τον Βενιζέλο στην κυβέρνηση, ήταν αρκετοί από τον κύκλο του, που του είπαν πως βάζει “ένα αρκετά μεγάλο φίδι στον κόρφο του”. Αλλά ο Σαμαράς ήθελε την εξουσία και πίστευε πως αφού την αποκτήσει όλα τα άλλα θα είναι δευτερεύοντα. Ξαφνικά μοιάζει να έρχεται η ώρα της κρίσης. Όχι δεν θα πέσει τώρα η κυβέρνηση από τον Βενιζέλο γιατί δεν συμφέρει κανέναν τους. Αλλά ο Βενιζέλος θα την ρίξει όταν πιστέψει πως όλα είναι έτοιμα γι αυτόν. Μα, από τους “εκδοτικούς και οικονομικούς” κύκλους φυσικά. Οπότε και θα έχει δικαιωθεί με όσα προσάπτει στον εταίρο Σαμαρά, δημιουργώντας μια αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία.
