Τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, οι αυτοδιοικητικοί άρχοντες (α΄& β΄ βαθμού) σε όλη την επικράτεια, επιδίδονται και συναγωνίζονται σ΄ ένα καινούργιο πολιτικό σπορ, επιτυγχάνοντας μάλιστα και υψηλά σκορ.
Περιφερειακοί και δημοτικοί προύχοντες & παράγοντες, αστραφτεροί – λουστραρισμένοι και προπάντων καλοζωισμένοι, παρελαύνουν στα κανάλια, διαφημίζοντας την πραμάτεια τους.
Περάστε κόσμε!! Τζάμπα πράμα!! Δημοτικοί λαχανόκηποι, ιατρεία, παντοπωλεία, συσσίτια, όλα καλομαγειρεμένα και καλοσερβιρισμένα, από αυτοδιοικητικά χεράκια, που στην ούγια τους, έχουν ως στάμπα την ένδειξη, ζαρζαβατικά Βρυξελλών, Μερκελάκια τραπεζών και πασών των καπιταλιστών.
Οι κύριοι αυτοί προσπαθούν να μπουκώσουν τον εξαθλιωμένο λαό, με «δωρεάν ψωμί κι ελιά και κάθε κεφαλαιοκράτη βασιλιά» σερβίροντας το μενού με μπόλικη σάλτσα γενναιοψυχίας, γαρνιρισμένο και με αφράτη σαντιγί φιλανθρωπίας.
Στην πραγματικότητα, η δήθεν κοινωνική και αλληλέγγυα δράση των αυτοδιοικητικών παρατάξεων, της τρικομματικής & συνάμα τριτοκοσμικής κυβέρνησης, ανά την χώρα, είναι το κοινωνικό τους λίφτιγκ, στις ρυτίδες που έχει χαράξει στα πρόσωπά τους, η πολιτική του ακραίου νεοφιλελευθερισμού που υπηρετούν και θέλουν να κρύψουν, με φιλανθρωπικά μικροαστικά φτιασίδια. Και η αλήθεια βέβαια αυτής της τακτικής, είναι και ακόμη χειρότερη. Οι τοπικοί άρχοντες, για να έχουν την ευκαιρία να εκδηλώσουν την «γενναιοψυχία τους», έναντι πινακίου φακής εξαργυρωμένο σε ψήφους, έχουν μάλιστα ως αναγκαία και ικανή συνθήκη την επιβολή και τη διαιώνιση αυτής της πολιτικής, που οδηγεί σε σχέσεις εξάρτησης με τους φτωχοποιημένους ψηφοφόρους τους. Αφού πρώτα με την πολιτική συναίνεση και τη συνενοχή τους διαλύθηκαν τα τελευταία χρόνια, οι δομές πρόνοιας και υγείας του κοινωνικού κράτους, μετά με περίσσια υποκρισία και φαρισαϊσμό, έρχονται οι ίδιοι να στήσουν τοπικά αυτοδιοικητικά παραμάγαζα, παρέχοντας «με στοργή και προδέρμ» δήθεν αλληλεγγύη και φιλανθρωπία. Αλισβερίσια να γίνονται δηλαδή κι ούτε λόγος βέβαια για την ανατροπή αυτών των πολιτικών.
Γιατί αληθινή γενναιοψυχία για τις Αντουανέτες της Αυτοδιοίκησης, δεν θα ήταν να πουλάνε τα ψίχουλα από το παντεσπάνι του καπιταλισμού, από τα παντοπωλεία τους και τα λοιπά δήθεν κοινωνικά τους μπακαλίστικα «στασίδια», αλλά να αγωνιστούνε για να εξαλειφθούν οι αιτίες που θρέφουν και θεριεύουν τις πολιτικές αυτές που οδηγούν στην ανεργία, στην εξαθλίωση, στην ανασφάλιστη εργασία και τέλος στα απλωμένα τρεμάμενα χέρια, που ζητούν υποταγμένα ελεημοσύνη, για 2 πακέτα ρύζι , λίγα τετραγωνικά λαχανόκηπο κι ένα ματσάκι μακεδονήσι (κοινώς μαιδανό). Η πραγματική γενναιοψυχία για όλους αυτούς, θα ήταν η πάλη για να περιοριστεί και να παύσει η ανάγκη που οδηγεί τον εξαθλιωμένο λαό, να σέρνεται επαίτης & ικέτης, στα περισσεύματα των μεγαλοαστών, που μοιράζουν γραβατωμένα αυτοδιοικητικά στρατιωτάκια, πάντα βέβαια υπό την αιγίδα και τη δημοσιότητα των καναλιών.
Αυθεντική γενναιοψυχία και αλληλεγγύη, σημαίνει να μπεις στην κατάσταση εκείνου με τον οποίο είσαι αλληλέγγυος, σημαίνει να αγωνίζεσαι στο πλευρό του για την αλλαγή και προπάντων την ανατροπή, της αντικειμενικής πραγματικότητας, που τον οδήγησε να ζητιανεύει αλληλεγγύη , για την επιβίωσή του.
Η ανατροπή όλων αυτών των εφαρμοζόμενων βάρβαρων & απάνθρωπων πολιτικών, είναι
σήμερα το ιστορικό καθήκον σας κύριοι της αυτοδιοίκησης. Ίσως η κάθαρση για όλους εσάς, που για χρόνια βαδίσατε στα χνάρια του αμαρτωλού συστήματος της κεντρικής εξουσίας, θα ήταν τώρα να προσπαθήσετε να βαδίσετε έστω και για λίγο, στα χνάρια της «Ανάστασης» του Δημητρώφ Ιβάνοβιτς (Τολστόι).
Μαρία Αντουανέτα (χωρίς παντεσπάνι)
Για την αντιγραφή Π. Τ. (εν δυνάμει προλετάριος)
