 |
Η ευγενική χορηγία του Ηλία Κασιδιάρη στον Ευάγγελο Βενιζέλο και το ερώτημα που πρέπει να θέτει στον εαυτό του, όποιος ψήφισε το κόμμα της Χρυσής Αυγής
Του Μάνου Χωριανόπουλου
Όποιος θυμάται τι κατέθεσε την Πέμπτη ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην Προανακριτική για τον Διώτη και τον Παπακωνσταντίνου, να σηκώσει το χέρι του. Κανείς;
Ας ρωτήσω κάτι πιο εύκολο. Τι πρόβλημα υπάρχει στην Προανακριτική και ποιο κακό παιδί αποβλήθηκε;
Είμαι βέβαιος ότι όλοι γνωρίζετε την απάντηση. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα τεστοστερόνης και αποβλήθηκε ο Ηλίας Κασιδιάρης.
Ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, σαν να ήταν παιδάκι δημοτικού, ασχολήθηκε με το βάρος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, αντί για να προσπαθήσει να τον «στριμώξει» με ερωτήσεις.
Αν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, είχε όφελος από το να ανασύρει αναμνήσεις από το στρατό και να εύχεται στην Ζ. Κωνσταντοπούλου «να κυοφορήσει» (πνευματικώς, όπως είπε), ο Ηλίας Κασιδιάρης τι όφελος είχε από το να τινάξει στον αέρα την διαδικασία στο πρώτο 20λεπτο; Ποιον εξυπηρέτησε ουσιαστικά;
Μπορεί κανείς να επικαλεστεί την παρορμητικότητα της νιότης, όπως τότε που φοβούμενος ότι θα τον κόψει το σφυροδρέπανο της εφημερίδας «Ριζοσπάστης», υπερασπίστηκε αντρίκεια τον εαυτό του απέναντι στο θηρίο Λιάνα Κανέλλη, που απειλούσε τη σωματική του ακεραιότητα.
Αν δούμε όμως πιο προσεκτικά, τη στάση της «αντισυστημικής» Χρυσής Αυγής, η συμπεριφορά Κασιδιάρη, δεν εκπλήσσει.
Από τον Χ. Παππά, που έκανε την ανάγκη του μπροστά στο MEGA, μέχρι τον Η. Κασιδιάρη, που είναι διαρκώς σε μια κατάσταση «φέρτε τις κάμερες, να τα σπάσω όλα», οι κινήσεις εντυπωσιασμού πολλαπλασιάζονται, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο. Ουσία μηδέν, κυνήγι στους αδύναμους και άλλοθι στην κυβέρνηση για να στρίβει όλο και πιο δεξιά.
Μπορεί το μαντρόσκυλο να γαβγίζει, αλλά στα δύσκολα (μεταλλεία χρυσού, φορολόγηση κεφαλαίου, εναντίωση στις απεργίες) τον αφέντη του, δεν τον δαγκώνει.
Αφού οι φίλοι του Η. Κασιδιάρη, σταματήσουν να πανηγυρίζουν για τη «μαγκιά» του προς τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούν τι βγήκε από αυτόν τον καυγά;
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα, πέρα από το να εμφανιστεί ένας από τους βασικούς υπεύθυνους για τα δεινά του ελληνικού λαού, ως θύμα μιας χυδαίας επίθεσης.
Αν οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, αναρωτιόνταν πιο συχνά, «ποιος ωφελείται;» από τα πανηγυράκια, που στήνουν συχνά πυκνά οι βουλευτές της (παρουσία καμερών), το ποσοστό της θα παρέμενε ανάλογο με αυτό της νικοτίνης στα τσιγάρα.
Το ποσοστό δηλαδή, που πρέπει να έχει ένα κόμμα, που χτυπά τους αδύνατους και προστατεύει με αριστοτεχνικό τρόπο τους δυνατούς.
