Οι Εσωτερικοί φύλακες δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν τα όπλα μέσα στις φυλακές των Τρικάλων και οι εξωτερικοί να αποτρέψουν την απόδραση. Οι δραπέτες κινήθηκαν με κλεμμένα αυτοκίνητα στην ελληνική επαρχία. Πυροβολούσαν ασύστολα. Μια κοπέλα 25 ετών έπεσε νεκρή από τα πυρά που κατευθύνονταν προς αστυνομικούς.
Στα κανάλια κάποιος πρόεδρος των εσωτερικών φρουρών διατείνεται ότι και τανκς μπορεί να περάσουν εντός των φυλακών αν υπήρχαν πιο μεγάλες πόρτες. Το ίδιο δήλωσε και ο αντίστοιχος πρόεδρος των εξωτερικών φρουρών. Για τα όπλα και τα τανκς εντός των φυλακών δεν φταίνε οι εσωτερικοί αλλά ούτε και οι εξωτερικοί φρουροί σύμφωνα με τον αντίστοιχό πρόεδρο.
Στην μεγάλη πορεία για την ανατροπή των μνημονιακών μέτρων πριν από μερικά χρόνια, κάποιοι κουκουλωμένοι νεαροί και νεαρές παρέκκλιναν της πορείας, μπήκαν μέσα στο βιβλιοπωλείο Ιανός και πέταξαν μολότοφ φωνάζοντας ότι «θα μας κάψουν όλους». Πήγαν απέναντι, πέταξαν μολότοφ και στην τράπεζα. Τρεις νέοι άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί.
Για τα παιδιά που πέταξαν τις μολότοφ και για τα άλλα που έπιασαν τα καλάσνικοφ οι δάσκαλοί τους έχουν έναν καλό λόγο να πουν. Παιδιά ευαίσθητα, χαμένα, οργισμένα. Και οι γονείς τα ίδια θα πουν. Κανείς όμως δε θα αναλάβει την ευθύνη για το γεγονός ότι τα παιδιά αυτά δε σεβάστηκαν την ανθρώπινη ζωή ούτε αθώους ανθρώπους, για το γεγονός ότι έγιναν σαν τα παιδιά- στρατιώτες της Αφρικής. Στυγνοί δολοφόνοι.
Αρχές της μεταπολίτευσης, ένας γοητευτικός νέος έγινε η ουρά του λαοπρόβλητου πολιτικού αρχηγού. Δεν είχε πνευματικές δυνατότητες ούτε ηθικές αναστολές. Αργότερα έγινε υπουργός, και παραλίγο πρωθυπουργός. Έκλεψε εκατοντάδες εκατομμύρια από το ελληνικό δημόσιο. Άλλα τα σπατάλησε και άλλα φρόντισε να τα κρύψει.
Στον αντίποδα, σε σταματούν πια στο δρόμο και σου ζητούν 5 Ευρώ γιατί μια ολόκληρη εβδομάδα τρώνε από τα σκουπίδια. Στη Νέα Σμύρνη προχτές ένα νέο ζευγάρι κοιμόταν στο βολάν του αυτοκινήτου. Στην οροφή είχαν δέσει το στρώμα του κρεβατιού τους και στα πίσω καθίσματα είχαν στριμώξει την οικοσκευή τους.
Κι όμως αν ρωτήσεις τους ψηφοφόρους του πρώην υπουργού που μας γύρισε αυτός και οι όμοιοί του 50 χρόνια πίσω, θα σου πουν ότι σήμερα ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ και δε φταίνε που τον έβγαζαν τόσα χρόνια βουλευτή. Αν τολμήσεις να πεις για αυτόν που έκανε σημαντικούς ανθρώπους που κανονικά ούτε ο θυρωρός τους δε θα τους έδινε σημασία, θα σου βάλει πιπέρι στο στόμα τουλάχιστον η μισή Ελλάδα, που μίλησες άσχημα για τον ηγέτη της.
Όλα αυτά τα παραδείγματα, όλα τα αθώα θύματα των εγκλημάτων που βασανίζουν ως άλλος Εγκέλαδος αυτή τη χώρα, μας υπενθυμίζουν απλώς ότι είμαστε Έθνος Περιορισμένης Ευθύνης. Ελλάς Ε.Π.Ε. Χάνεται η λογική. Όλοι δηλώνουμε υπεύθυνοι και ως τέτοιοι επιζητούμε την μισθοδοσία μας από το κράτος και όλοι είμαστε ανεύθυνοι όταν κάτι άσχημο συμβαίνει, εξαιτίας άγνοιας, αμέλειας, παράβασης καθήκοντος, ανικανότητας. Ως πότε;
Τη λύση την υπέδειξε ο Σουν Τζου πριν από χιλιάδες χρόνια. Οι παλλακίδες του αυτοκράτορα δε σέβονταν τίποτα, έκαναν φασαρία, γελούσαν και τσακώνονταν. Ο έμπειρος στρατηγός τις έβαλε στη σειρά, διάλεξε τυχαία μερικές από αυτές και τις έχρισε υπεύθυνες για την τάξη στο παλάτι. Φυσικά τίποτα δεν άλλαξε. Οι παλλακίδες συνέχισαν τη φασαρία. Τότε ο στρατηγός έκοψε τα κεφάλια των υπευθύνων παλλακίδων που είχε χρίσει επικεφαλής. Αυτές που τις αντικατέστησαν επέβαλαν φυσικά την τάξη.
Κάποιος πρέπει λοιπόν να πει στον χαμένο στη μετάφραση κο Μανιτάκη ότι η διοικητική μεταρρύθμιση δε θέλει χρόνο και μάλιστα πολύ. Θέλει τόλμη, αποφασιστικότητα, και μια υπερβάλλουσα αίσθηση του καθήκοντος για όποιον αποφασίσει να κόψει κεφάλια, να στείλει σπίτι τους διευθυντάδες και παραδιευθυντάδες και να μεταλαμπαδεύσει την έννοια της ευθύνης σε ένα πραγματικά καινούριο κράτος.
