Η λύση η οποία προκρίνεται οδηγεί στο διαχωρισμό των φορολογούμενων σε κατ’ επάγγελμα αγρότες και σε φορολογούμενους με άλλη κύρια πηγή εισοδήματος καθώς και στο διαχωρισμό των εκτός σχεδίου εκτάσεων σε αγροτική γη και μη αγροτική γη.
Πρακτικά αυτό σημαίνει:
Πρώτον, διαχωρισμός μεταξύ της αγροτικής γης (είτε αυτή καλλιεργείται είτε όχι) και των υπόλοιπων εκτός σχεδίου εκτάσεων. Δεν αποκλείεται να δηλώνεται αν η εκτός σχεδίου έκταση είναι αγροτική ή μη γη.
Δεύτερον, διαχωρισμός μεταξύ στους κατ’ επάγγελμα αγρότες και στους υπόλοιπους φορολογούμενους. Έτσι, η αντικειμενική αξία της αγροτικής γης που θα ανήκει σε μη κατ’ επάγγελμα αγρότες (π.χ. μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους, συνταξιούχους ) θα μειώνεται κατά 50% και θα φορολογείται με βάση την κλίμακα φορολόγησης των κτισμάτων και των εντός σχεδίου εκτάσεων .
Αναφορικά με την κλίμακα του νέου ενιαίου φόρου ακινήτων θα έχει αφορολόγητο όριο, σύμφωνα με το επικρατέστερο σενάριο, ύψους 50.000 ευρώ και οκτώ έως δέκα κλιμάκια με κατώτατο συντελεστή 0,1% ή 0,2% και ανώτατο 1,5% ή 2%. Για τους κατ’ επάγγελμα αγρότες σχεδιάζεται να δημιουργηθεί ειδική κλίμακα με ατομικό αφορολόγητο όριο 20.000 ευρώ ή και υψηλότερο 30.000 ευρώ. Τα κτίσματα και τα εντός σχεδίου ακίνητα που ανήκουν σε κατ’ επάγγελμα αγρότες θα φορολογούνται όπως και σήμερα με την κλίμακα που θα θεσπιστεί και για τους υπόλοιπους φορολογούμενους.
Πάντως με βάση τους φορολογικούς υπολογισμούς μας οι φορολογούμενοι που έχουν ακίνητη περιουσία αντικειμενικής αξίας έως 550.000 ευρώ θα έχουν ελάφρυνση σε σχέση με όσα πληρώνουν τώρα για το ΦΑΠ και το χαράτσι (ΕΕΤΗΔΕ).
Το ποσό όμως που αναζητείται από τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων ανέρχεται στα τουλάχιστον 600 εκατ. ευρώ ετησίως. Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο ποσό που δείχνει ότι τελικά εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενοι πρόκειται να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να πληρώσουν φόρο, όχι μόνο για τα κτίσματά τους, αλλά και για τα χωράφια που έχουν «στο χωριό».
