Η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ και η υπερπροσπάθεια να μην αγγίξουν οι επιπτώσεις της τον Βενιζέλο, μας φέρνει όλους σε μεγάλη αμηχανία. Δεν υπάρχει λογικά σκεπτόμενος μέσος Έλληνας που να μην θεωρεί υπεύθυνο κυρίως τον Μπένυ και δευτερευόντως τον Παπακωνσταντίνου για την συγκάλυψη που επιχειρήθηκε με τα cd και τα στικάκια να χάνονται και να «μεταλλάσσονται» από χέρι σε χέρι. Οι περισσότεροι από μας, τους πολίτες-ψηφοφόρους, δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη σκέψη πως αν τα βλέπαμε όλα αυτά σε ταινία, θα είχαμε σίγουρα υποψιαστεί ότι την «παραχάραξη» και την διαγραφή συγγενών του Παπακωνσταντίνου από τη λίστα, μόνο ο ίδιος δεν θα ήταν λογικό και δεν θα μπορούσε να την είχε κάνει. «Too Obvious» που θα έλεγε και ο Σέρλοκ Χόλμς ή η μις Μάρπλ. Μπορούμε να συμπαθούμε περισσότερο, λιγότερο ή καθόλου τον Παπακωνσταντίνου, αλλά κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι είναι τόσο βλάξ. Γιατί μόνο ένας πολύ ανόητος άνθρωπος θα παρελάμβανε από τα χέρια της ίδιας της Γαλλίδας Υπουργού Οικονομικών –τότε – μια λίστα (που ο ίδιος ζήτησε) και, παραλαμβάνοντας την θα εξαφάνιζε βιαστικά τις δυό ξαδέρφες και τις συζύγους τους και θα μετέφερε όλα τα υπόλοιπα ονόματα σε ένα στικάκι που μετά θα το «έχανε», λέγοντας απλά «το έχασα» -ενώ η παγκοσμίως γνωστή «σιδηρά κυρία» που τον είχε εξυπηρετήσει είχε ήδη γίνει γενική διευθύντρια του ΔΝΤ και πρωταγωνιστούσε μάλιστα στην «προσπάθεια διάσωσης της Ελλάδας».
Η ηρωίδα της Αγκάθα Κρίστι, η αξιαγάπητη μις Μάρπλ, σίγουρα θα θεωρούσε πιθανότερο να είχε διαγράψει κάποιος άλλος τους «συγγενείς Παπακωνσταντίνου»-και σίγουρα πρώτος ύποπτος στο μυαλό της θα ήταν ο πολυμήχανος Μπένυ που, παρ’ ότι θεωρείται «έξυπνος», χαρακτηρίζεται από πολλούς (όχι φίλους του βέβαια) κυρίως ως «κάπου ανάμεσα στο πονηρός και το «κουτοπόνηρος»: Μας έχει δηλώσει ο ίδιος εξ’ άλλου πως «μια ματιά της έριξε της λίστας» (που έμεινε πάνω από ένα χρόνο στα χέρια του) και το μόνο που πήρε το μάτι του ήταν «κάτι ονόματα Εβραίων». Αυτά τα ονόματα πρόλαβε να δει και μετά κάπου την καταχώνιασε την πολύτιμη για την ταλαιπωρημένη Ελλάδα λίστα, ελπίζοντας πως θα ξεχαστεί κι’ αυτό το τεκμήριο όπως «ξεχάστηκαν» τόσα και τόσα άλλα, πιο χοντρά και πιο μεγάλα, στην διάρκεια της λαμπρής του καριέρας στο γήπεδο της Ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας. Το γεγονός πως επέλεξε να μας πει ότι πρόλαβε να δει μόνο ονόματα «Εβραίων» πριν χάσει (λέγε καταχωνιάσει) το δωράκι της Κριστίν Λαγκάρντ, προβλημάτισε ιδιαίτερα και τον Σέρλοκ Χόλμς και τον φίλο του τον Ουάτσον που δεν κοιμήθηκαν δυό νύχτες κουβεντιάζοντας το ζήτημα πίνοντας μπράντι μπροστά στο τζάκι. Κανένας από τους δύο δεν μπόρεσε να εντοπίσει το κίνητρο του Μπένυ να αναφέρει τους «Εβραίους» της λίστας και ποιές πολιτικές σκοπιμότητες μπορεί να έκρυβε αυτή επιλογή του τότε Υπουργού Οικονομικών. Γιατί Εβραίους και όχι Πομάκους της Θράκης ας πούμε ή Έλληνες Μουσουλμάνους; Γιατί Εβραίους και όχι Χριστιανούς Καθολικούς ή Προτεστάντες, Βουδιστές, Ινδουϊστές ή Ισλαμιστές Ελληνικής Ιθαγένειας;
Όπως και να έχει το πράγμα, τόσο η Αγκάθα Κρίστι όσο και σερ Άρθουρ Κόναν Ντόϋλ μαζί με τους ήρωές τους, δεν πιστεύουν ότι ο ένοχος έχει βρεθεί – είναι δε βέβαιοι ότι, πάντως, δεν είναι ο Παπακωνσταντίνου. Η Μις Μάρπλ, ο Σέρλοκ Χόλμς με τον Ουάτσον αλλά και ο αγαπητότατος Ηρακλής Πουαρό αλλού προσανατολίζονται. Πιστεύουν ότι ο Μπένυ την έκανε τη δουλειά για να καταφέρει να πυροβολήσει μ’ έναν σμπάρο δυό τρυγόνια: Να γλυτώσει από ένα κηπουρό που πολύ αντιπαθούσε και να τον «κάψει» μια για πάντα αφ’ ενός – και να θάψει κάπου βαθειά την περιβόητη λίστα που μπορεί να περιλαμβάνει (λέει τώρα ο Ουάτσον) «ισχυρούς» πολιτικούς υποστηρικτές του.
Αλλά δεν μπορεί τελικά κανείς να είναι σίγουρος για τίποτα μέχρι να δοθούν στη δημοσιότητα όλες οι λίστες για να λυθεί το μυστήριο και να κάνουμε εμείς πιά, οι ψηφοφόροι, την επαλήθευση…
