• Μπορεί τον περασμένο Μάιο να έχασε την έδρα του στη Βουλή, όμως ο Θανάσης Οικονόμου δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει τα κοινά. Μιλώντας στον «Π.Λ.» ο Γιαννιώτης πρώην βουλευτής δηλώνει πολιτικά «παρών», από άλλο όμως «μετερίζι», της κεντροαριστεράς κι όχι απ’ αυτό του σημερινού ΠΑΣΟΚ!
Όπως επισημαίνει, έχει πια διαχωρίσει τη θέση του από την υπό τον Β. Βενιζέλο ηγετική ομάδα του άλλοτε κραταιού κινήματος, ενώ εξαπολύει ευθείες… φαρμακερές βολές για την τακτική που αυτή ακολούθησε σε τοπικό επίπεδο!
Παράλληλα, ερωτηθείς για τη σχέση του με τον Ανδρέα Λοβέρδο κάνει λόγο για «συμμαχίες σε ιδέες και αξίες» και τονίζει με έμφαση πως η διαχείριση της λίστας Λαγκάρντ βάζει ουσιαστικά την «ταφόπλακα» στην Μεταπολίτευση!
Η συνέντευξη
– Κύριε Οικονόμου, πώς είναι η ζωή σας σήμερα, μακριά πλέον απ’ τη Βουλή;
Σίγουρα πιο ήρεμη. Ξέρετε, την περίοδο κατά την οποία εγώ ήμουν βουλευτής, κάποιοι χρειάστηκε να γίνουμε «κυματοθραύστες». Αυτή η στάση είχε μεγάλο κόστος και για μένα και για την οικογένειά μου. Αλλά ήταν ένας αναγκαίος ιστορικός συμβιβασμός απέναντι στις αξίες και τα πιστεύω μας, που έδωσε στην πατρίδα πολύτιμο χρόνο.
– Μετανιώνετε για κάτι απ’ αυτά που κάνατε ενώ ήσασταν βουλευτής;
Για το ότι ήμουν καλοπροαίρετος! Κάνοντας αυτοκριτική λέω πως έπρεπε από πιο νωρίς να είχα τη στάση που κράτησα από το καλοκαίρι του 2011. Σας θυμίζω ότι από τότε είχα εντείνει τις δημόσιες παρεμβάσεις μου και επισήμαινα σε όλους τους τόνους δύο πράγματα. Πρώτον, πως τα σκληρά μέτρα λιτότητας πρέπει να συνδεθούν με την ανάπτυξη. Τη δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος, αυτό που πετύχαμε φέτος για πρώτη φορά μετά από 12 ολόκληρα χρόνια. Μιλούσα, δηλαδή, για ένα εθνικό σχέδιο άμεσων αποφάσεων που συνδυάζει τον δημοσιονομικό έλεγχο με την αύξηση της παραγωγικότητας. Και δεύτερον, για την ανατροπή της στρεβλής λειτουργίας του κομματικού συστήματος, το τέλος των πελατειακών δεσμεύσεων που κάνουν τους πολίτες «ομήρους», αυτό που εν πολλοίς είναι η κύρια αιτία των δεινών μας.
– Ήσασταν απ’ τους πρώτους που άνοιξαν την κουβέντα περί μεταρρυθμίσεων και κεντροαριστεράς. Τώρα λοιπόν κάποιοι σας θέλουν να κινείστε σε παράλληλους δρόμους με τον Ανδρέα Λοβέρδο. Πώς το σχολιάζετε αυτό;
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Εγώ μιλάω για συμμαχίες, όχι για ταυτίσεις. Συμμαχίες σε ιδέες, αξίες και προτεραιότητες και όχι ταυτίσεις με πρόσωπα. Μιλάω για συλλογικότητες και σ’ αυτό το ευρύτερο πλαίσιο εντάσσεται ο Λοβέρδος.
Η ανάγκη να υπάρξει μία σοβαρή και πλήρης πρόταση που να αγκαλιάζει όλο το φάσμα της σύγχρονης, φιλοευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς στη χώρα είναι υπαρκτή και σ’ αυτή την κατεύθυνση εργάζομαι.
– Δηλώνετε, λοιπόν, «παρών» στα πολιτικά πράγματα. Ποιους αφορά ο διάλογος στον οποίο αναφέρεστε;
Αυτή η προσπάθεια συνεργασίας αφορά το υγιές ΠΑΣΟΚ, φυσικά τη ΔΗΜ.ΑΡ, ανθρώπους της Αυτοδιοίκησης όπως ο Γιάννης Μπουτάρης, διάφορες κινήσεις όπως η Δυναμική Ελλάδα και προσωπικότητες που είναι έτοιμες να μπουν σ’ ένα διάλογο χωρίς να προεξοφλούν τίποτα για λογαριασμό τους. Στόχος μας πρέπει να είναι το οικονομικό και πολιτικό αντίδοτο στην κρίση, όχι η πολιτική επιβίωση.
– Αυτό που λέτε ουσιαστικά σημαίνει ότι έχετε απομακρυνθεί πλέον απ’ το ΠΑΣΟΚ;
Αυτό σημαίνει ότι έχω διαχωρίσει τη θέση μου από την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ! Δεν είναι μονάχα ότι έκανε ό,τι μπορούσε για να αποδυναμώσει τα όποια θετικά ξεκίνησαν τα δύο τελευταία χρόνια και να έρθει μετά να στηρίξει τον Σαμαρά.. που αν δεν απατώμαι εφαρμόζει την ίδια πολιτική!
Είναι ότι και σε τοπικό επίπεδο, η ηγεσία -αν και ήξερε- επέλεξε να ταυτιστεί με «καρκινώματα» που θεωρούν την εξουσία ως μέσο προσωπικού παραγοντισμού και πλουτισμού. Ταυτίζεται με ανθρώπους που προσπαθούν να είναι διαρκώς στα πράγματα οι ίδιοι ή τα φερέφωνά τους, προς ίδιον όφελος. Τρανή απόδειξη το παιχνιδάκι που παίχτηκε στη «Δωδώνη» σε βάρος των απλών κτηνοτρόφων. Λέω, λοιπόν, όχι στις «παράγκες». Αγωνιώ, όμως, για τη δημοκρατική παράταξη και αγωνίζομαι για την ανασυγκρότηση του δημοκρατικού σοσιαλισμού.
– Θα ήθελα και ένα σχόλιό σας για την περιβόητη λίστα Λαγκάρντ. Πιστεύετε ότι είναι τελικά υπόθεση μόνο του Γ. Παπακωνσταντίνου;
Η συνολική διαχείριση της λίστας Λαγκάρντ είναι η «ταφόπλακα» της Μεταπολίτευσης. Αποδεικνύει την αυθαιρεσία των πολιτικών και την προστασία των ισχυρών. Μαζί με την υπόθεση του ΕΟΤ, διάφορα «μικρά» θέματα που όλοι ξέρουμε στις τοπικές μας κοινωνίες δείχνουν την παλιά Ελλάδα που πρέπει να αφήσουμε πίσω μας.
Νομίζω, όμως, ότι αυτό που πληγώνει περισσότερο δεν είναι ότι την ώρα που κόβονταν μισθοί και συντάξεις κάποιοι δεν προσπάθησαν να δουν αν γίνεται φοροδιαφυγή. Είναι που συνειδητοποιούμε πόσο εγκληματική γίνεται η πολιτική όταν εξασκείται χωρίς ηθική και λογοδοσία. Γι’ αυτό πρέπει να υπάρξει παραδειγματική τιμωρία, χωρίς αυτό να γίνει άλλοθι για να σταματήσει η οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας. Να μπει «στοπ» στην πολιτική αλητεία, να δημευτούν περιουσίες, να αλλάξει ο στρεβλός νόμος περί ευθύνης υπουργών. Να πάμε ουσιαστικά μπροστά…
