Ακόμη και αν το χρέος καταστεί βιώσιμο, ποιος εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα της κοινωνίας;
Μπορεί να θριαμβολογεί η εσωτερική τρόικα για τη συμφωνία όμως το κλίμα στις “αγορές” δεν είναι το ίδιο, αφού είναι αρκετά τα γκρίζα σημεία της και το κυριότερο όπως όλοι επισημαίνουν δεν λύνεται το πρόβλημα του χρέους, που μόνο ο Σαμαράς το θεωρεί βιώσιμο
Έτσι η Societe Generale εκτιμά ότι, αν και με τη συμφωνία η Ελλάδα «αγοράζει χρόνο» μέχρι τις γερμανικές εκλογές, το φθινόπωρο του 2013 όμως θα απαιτηθούν επιπλέον μέτρα για να βοηθήσουν στη διαχειρισιμότητα του ελληνικού χρέους και πέραν αυτής της ημερομηνίας.
Το άλλο πρόβλημα έχει σχέση με την επαναγορά των ομολόγων και από τη στιγμή όπου τα νέα ελληνικά ομόλογα διέπονται πια από τον βρετανικό νόμο και διαφυλάσσονται με μια συμφωνία συγχρηματοδότησης με το EFSF, τα κίνητρα που δίνονται στους ομολογιούχους να πουλήσουν τα ομόλογα που κατέχουν σε τόσο χαμηλές τιμές πιθανότατα θα είναι λίγα. Το ΔΝΤ έθεσε ως όρο για τη συνέχιση της στήριξής του προς την Ελλάδα, μεταξύ άλλων, την επιτυχή έκβαση της επαναγοράς ομολόγων.
Πάντως οι υπολογισμοί των επίσημων πιστωτών της Ελλάδας εμφανίζουν ότι τα μέτρα που ανακοινώθηκαν από το Eurogroup, εξακολουθούν να αφήνουν το χρέος της Ελλάδας στο 126,6% του ΑΕΠ το 2020, υψηλότερα από τον ανακοινωθέντα στόχο του 124% του ΑΕΠ, σύμφωνα με έγγραφο που ήρθε στην κατοχή της Wall Street Journal.
Και το σπουδαιότερο ακόμη και αν το χρέος με το ένα ή τον άλλο τρόπο θεωρηθεί ή καταστεί βιώσιμο ποιος εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα της ελληνικής κοινωνίας που βρίσκεται πια σε τραγικά επίπεδα και που με τα νέα μέτρα βυθίζεται ακόμη πιο πολύ στην ανέχεια, την φτώχεια και τη δυστυχία…