 |
Ο κ. Φώτης Κουβέλης κοντά στα 70
πλέον, αποτελεί μια ήρεμη δύναμη σωφροσύνης πράγμα που σπανίζει τόσο στις μέρες
μας, ώστε ο γηραιός πολιτικός να αποτελεί αληθινή εθνική εφεδρεία Πρόκειται για
μια από τις σημαντικότερες μορφές της αριστερής διανόησης αλλά και
ευρύτερα του ελληνικού πολιτικού βίου κατά τη ταραγμένη περίοδο που ζούμε.
Προώθησε τον εκσυγχρονισμό στην αριστερά, επηρέασε καθοριστικά τις σχέσεις
εξουσίας και λαϊκού κινήματος αλλά και συνολικά τις σχέσεις της βαλκανικής μας χώρας
με την Ευρώπη. Ιδιαίτερα μορφωμένος αναδείχτηκε σε δεινό ρήτορα με μεγάλη
προσφορά στην κοινοβουλευτική και θύραθεν γραμματεία. Έχει δημοσιεύσει πλήθος
βιβλίων και άρθρων, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην σχετική με την προάσπιση των
εργασιακών δικαιωμάτων φιλολογία
πλέον, αποτελεί μια ήρεμη δύναμη σωφροσύνης πράγμα που σπανίζει τόσο στις μέρες
μας, ώστε ο γηραιός πολιτικός να αποτελεί αληθινή εθνική εφεδρεία Πρόκειται για
μια από τις σημαντικότερες μορφές της αριστερής διανόησης αλλά και
ευρύτερα του ελληνικού πολιτικού βίου κατά τη ταραγμένη περίοδο που ζούμε.
Προώθησε τον εκσυγχρονισμό στην αριστερά, επηρέασε καθοριστικά τις σχέσεις
εξουσίας και λαϊκού κινήματος αλλά και συνολικά τις σχέσεις της βαλκανικής μας χώρας
με την Ευρώπη. Ιδιαίτερα μορφωμένος αναδείχτηκε σε δεινό ρήτορα με μεγάλη
προσφορά στην κοινοβουλευτική και θύραθεν γραμματεία. Έχει δημοσιεύσει πλήθος
βιβλίων και άρθρων, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην σχετική με την προάσπιση των
εργασιακών δικαιωμάτων φιλολογία
Φώτιος Α’ ο Μέγας: (πριν το 820-891). Πατριάρχης
Κωνσταντινουπόλεως (858-867 και 878-886). Μια από τις σημαντικότερες μορφές του
εκκλησιαστικού και πνευματικού βίου κατά τη Βυζαντινή περίοδο. Προώθησε τον
εκχριστιανισμό των Σλάβων και επηρέασε τις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας και
Βυζαντίου-Δύσης. Ιδιαίτερα μορφωμένος αναδείχτηκε σε δεινό συγγραφέα με μεγάλη
προσφορά στην εκκλησιαστική και θύραθεν γραμματεία. Γνωστότερα έργα του η
“Περί της του Αγίου Πνεύματος Μυσταγωγίας” για την προσθήκη του filioque στο Σύμβολο της Πίστεως και
η “Βιβλιοθήκη” ή “Μυριόβιβλος” με περιγραφές 279 έργων
αρχαίων γραμματικών, ιστορικών κ.ά. που έχουν χαθεί
Κωνσταντινουπόλεως (858-867 και 878-886). Μια από τις σημαντικότερες μορφές του
εκκλησιαστικού και πνευματικού βίου κατά τη Βυζαντινή περίοδο. Προώθησε τον
εκχριστιανισμό των Σλάβων και επηρέασε τις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας και
Βυζαντίου-Δύσης. Ιδιαίτερα μορφωμένος αναδείχτηκε σε δεινό συγγραφέα με μεγάλη
προσφορά στην εκκλησιαστική και θύραθεν γραμματεία. Γνωστότερα έργα του η
“Περί της του Αγίου Πνεύματος Μυσταγωγίας” για την προσθήκη του filioque στο Σύμβολο της Πίστεως και
η “Βιβλιοθήκη” ή “Μυριόβιβλος” με περιγραφές 279 έργων
αρχαίων γραμματικών, ιστορικών κ.ά. που έχουν χαθεί
Οι ιστορικές αναλογίες
ανάμεσα στις δύο αυτές μορφές του ελληνισμού είναι προφανείς
ανάμεσα στις δύο αυτές μορφές του ελληνισμού είναι προφανείς
Αυτοκράτωρ Σταυράκιος
Ο νέος πατριάρχης
Φώτιος είναι πράγματι έτοιμος να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της αριστεράς με
τους νεοφιλελεύθερους εταίρους της στην συγκυβέρνηση, με αφορμή τα εργασιακά!
Οδηγός στους λεπτούς χειρισμούς του είναι ο τρόπος που χειρίστηκε το θέμα του
σχίσματος ο προηγούμενος Φώτιος ο Μέγας
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΑΠΟΚΑΥΚΟΥ: το Σχίσμα
ήταν για τα εργασιακά
ήταν για τα εργασιακά
Ο νέος πατριάρχηςΦώτιος είναι πράγματι έτοιμος να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της αριστεράς με
τους νεοφιλελεύθερους εταίρους της στην συγκυβέρνηση, με αφορμή τα εργασιακά!
Οδηγός στους λεπτούς χειρισμούς του είναι ο τρόπος που χειρίστηκε το θέμα του
σχίσματος ο προηγούμενος Φώτιος ο Μέγας
(*) Για
τους αμαθείς (Σλάβους , αριστερούς κοκ)
παραθέτουμε το παρακάτω ιστορικό σημείωμα περί του σχίσματος:
τους αμαθείς (Σλάβους , αριστερούς κοκ)
παραθέτουμε το παρακάτω ιστορικό σημείωμα περί του σχίσματος:
filioque: λατινική λέξη που σημαίνει “και από
τον Yιό”. Προστέθηκε στο Σύμβολο της Πίστεως (Νίκαιας-Κωνσταντινούπολης)
στη Σύνοδο του Τολέδο της Ισπανίας το 589. Σ’ αυτή τη σύνοδο επιβεβαιώθηκε ότι
το ‘Aγιο Πνεύμα απέρρεε και από τον Υιό. Η πίστη αυτή ήταν μια από τις αιτίες
του Σχίσματος μεταξύ της Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας (1054).
τον Yιό”. Προστέθηκε στο Σύμβολο της Πίστεως (Νίκαιας-Κωνσταντινούπολης)
στη Σύνοδο του Τολέδο της Ισπανίας το 589. Σ’ αυτή τη σύνοδο επιβεβαιώθηκε ότι
το ‘Aγιο Πνεύμα απέρρεε και από τον Υιό. Η πίστη αυτή ήταν μια από τις αιτίες
του Σχίσματος μεταξύ της Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας (1054).
