απ’ ό,τι λέει το ρεπορτάζ – το μόνο που έβαλε στο στόμα της ήταν δυο κρακεράκια
με ροκφόρ. Να προσπεράσω το γεγονός ότι… το ροκφόρ είναι μούχλα γαλλική: Λες
και δεν έχουμε εμείς ντόπιες μούχλες ωραιότατες να τρατάρουμε τη γυναίκα!
μάθανε. Είμαστε φιλόξενος λαός. Μη βλέπεις τώρα που ο Ξένιος Ζευς είναι αγκαζέ
με τους μετανάστες – παλιότερα πηγαινέλα στην κουζίνα τον είχαμε.
πολλά και οι πολιτικοί αναλυτές διχάζονται:
και την τρομοκράτησε τη γυναίκα. Της πάει μετά ένα γκαρσόνι ένα τοστ ανάμεικτο
με μια ντομάτα σε κατατονία. Κάνει η Ανγκελα να απλώσει χέρι ΑΛΛΑ: Αλλά εκεί
χιμάει ο αίλουρος Αντώνης και κάνει ΤΗΝ επαναδιαπραγμάτευση. Της λέει «Ανγκελα,
μικρή χαρωπή Τιρολέζα, αν φας το τοστ να ξέρεις πως κλέβεις τη μπουκιά από ένα
φτωχό ελληνάκι». Κωλώνει η άλλη, σου λέει «μην το στερήσω, το παιδί θα το πάρει
μπόι, εγώ θα το πάρω μπάκα» και το άφησε. Ετσι ξηγιούνται οι δικοί μας στις
επαναδιαπραγματεύσεις ρέεεε!
ισοδύναμο φάβα παντρεμένη. Αλλά όταν της μεταφράσανε «would you like some
married fava instead?» λέει αυτή «δεν κόβετε καλύτερα κι άλλο τις συντάξεις να
“μαι πιο σίγουρη;».
Εκεί που πάει με το στεφάνι της και τρώει δυο φορές την εβδομάδα κεφτεδάκια.
Της έβαλε στο καλαθάκι τα κεφτεδάκια τα φέιμους, αυγά βραστά, σαλάτα και λίγα
γιαουρτάκια αχρείαστα να “ναι. Γιατί όλοι πλέον στο εξωτερικό γνωρίζουν πως τα
όπλα των αρχαίων Ελλήνων ήταν κάτι ακόντια και σάρισες (όχι το νερό) και των
νέων τα γιαούρτια. Ανεξαρτήτως λιπαρών. Αγελαδίτσες, γουρουνίτσες, ό,τι βρεις.
(Τα οποία γιαούρτια τα κάνουνε στοκ τώρα που η γαλακτοκομική εταιρεία που μας
εφοδίαζε με πολεμοφόδια ξενιτεύτηκε στο Λουξεμβούργο).
σου ρίξουν ναρκωτικό μέσα»! Λες κι έχουμε εμείς τώρα λεφτά να ρίχνουμε
ναρκωτικά στον έναν και στον άλλον…
δηλητηριάσουμε.
τι το “θελες εκείνο το «σώσε με, δος μου να πιω το δηλητήριο»; Τόσα τραγούδια
έχουμε. Πες της το «σ” αγαπώ γιατί είσαι ωραία, σ” αγαπώ γιατί είσαι εσύ». Θα
μου πεις, δεν θα το πιστέψει. Ναι, έχεις κι εσύ τα δίκια σου. Εστω, πιάσ” το
από πιο παλιά: «Στο Ζάππειο μια μέρα περιπατούσα, συνάντησα μια νέα
ξανθομαλλούσα»;
αλλά αυτή η βόλτα στους κήπους του Μέγαρου, αχ έτσι παιδιά μου, πάντα τέτοια
εύχομαι!
δίπλα και ξυστά σε τσολιαδάκι-θαμνάκι, τσολιαδάκι-θαμνάκι, τσολιαδάκι-θαμνάκι.
Και σας ζηλέψαμε. Εμείς οι γυναίκες κυρίως. Διότι αυτή είναι αγάπη αληθινή. Να
τηνε πας την άλληνε στα μέγαρα και να “χεις εκκενώσει και μια πόλη ολόκληρη για
πάρτη της. Να, αυτά κάνουν οι Ελληνες κι η μισή Ρόδος παντρεύεται Σουηδέζες (η
άλλη μισή τις χωρίζει)!
δεν τον άφηνε ο Κουβέλης. Κι εγώ όταν αγαπούσα έναν φαντάρο στον Εβρο κι είχαμε
μόνο λίγες μέρες, σιγά μην θέλαμε και τα σόγια μαζί. Ασε που δεν είχε και
νόημα. Αφού η Ανγκελα είπε σε σένα – που όσο να πεις μοιραστήκατε κι από μισή
μούχλα – «εύχομαι κι ελπίζω να παραμείνετε στην Ευρώπη», στον Βενιζέλο τι θα
“λεγε; Κάτι πιο αισιόδοξο τύπου: «Αν δεν μείνετε Ευρώπη, εγώ πηδάω απ” την
Καγκελαρία ΤΩΡΑ»;
έναν ύπνο; Ούτε ένα δεύτερο βρακί; Με το λαχανί ήρθε με το λαχανί έφυγε. Αλλά
τι να πεις; Αμα αγαπιούνται τα παιδιά…
Κι έφυγε… Ετσι όπως ήρθε… Ξαφνικά σαν άνοιξη. Σαν ουρανού κατάνυξη… Κι ενώ το
αεροσκάφος έσκιζε τους γαλανούς ουρανούς σε αυτό το πικρό ταξίδι επιστροφής,
μια μελωδία πλημμύρισε τους αιθέρες…
Σ” ένα ταξίδι αστραπή
να ξεδιπλώνω
Να παίρνει ανάσα η ζωή
Για λίγο μόνο…
Δυο κράκερ μόνο.