Τώρα κλαις, γιατί κλαις;

Πριν από είκοσι μόλις ημέρες, στο Βερολίνο, η Ελλάδα είπε,
με δική της πρωτοβουλία, στο ύψιστο επίπεδο και σε όλους τους τόνους ότι θα
συμμορφωθεί με όλα αυτά που της απαιτούνται. Το άκουσε όλος ο πλανήτης. Ετσι
ήταν που η χώρα  πήρε χαδάκια στην πλάτη και καλά λογάκια, που πολύ τα
καμάρωσε. Πήγε ο υπουργός Εξωτερικών, πήγε ο πρωθυπουργός, πήγε ο υπουργός
Οικονομικών και είπαν ακριβώς τα ίδια. Τώρα γιατί ακριβώς διαμαρτύρεται αυτή, η
ίδια χώρα; Που είναι το πρόβλημά της;

Μέσα στην τραγωδία μας, έχουμε πλάκα: Μετά το Βερολίνο
 μέσα σε λίγες ώρες είχε, λέει, «αλλάξει το κλίμα». Όμως μόλις αυτά που
βροντοφωνάξαμε ότι θα κάνουμε, μας είπαν να τα κάνουμε, ανακαλύψαμε ξαφνικά
τον… «κακό Τόμσεν».

Μας χάλασε τα πανηγύρια με τη Μέρκελ και με την
καρδιά της που ματώνει. Αποτέλεσμα; Ολα αυτά τα ωραία λόγια και τα εύσημα από
τις γερμανικές εφημερίδες, κράτησαν τελικά λιγότερο από είκοσι μέρες.

Και σήμερα είμαστε πίσω στην πραγματικότητα. Οι
ψευδαισθήσεις που με άφρονα τρόπο δημιουργήθηκαν έχουν πλέον φέρει την Ελλάδα
σε ακόμα χειρότερη θέση από πριν. Γιατί; Επειδή μετά από αυτή τη διεθνή
υπερέκθεση τεχνητής αισιοδοξίας, ο Τόμσεν και οι δικοί του μπορούν να λένε και
να κάνουν απολύτως ό,τι θέλουν. Κι αυτό, επειδή ξέρουν κάτι πολύ απλό: ότι αν η
Ελλάδα, έπειτα από όλα αυτά, κάνει «νερά» στο παραμικρό, θα είναι απολύτως
αδύνατο να σταθεί στο διεθνές περιβάλλον, έπειτα από τόσες και τέτοιες
υποσχέσεις.

Η ψεύτικη αισιοδοξία είχε πολύ μεγάλο κόστος και τώρα το
πληρώνουμε. Μόνοι μας δεν πήγαμε και υπερθεματίσαμε στο ότι θα τα κάνουμε όλα
αυτά που μας ζητούν; Ετσι δεν «εισπράξαμε» τα εύσημα που έρχονται τώρα να μας
πνίξουν;

Στην καλύτερη περίπτωση, ίσως η χώρα να είχε μια
«στρατηγική», να κερδίσει χρόνο. Στη χειρότερη, ήταν ξανά ένα φτερό στον άνεμο.

Σε κάθε περίπτωση όμως, ξέχασε ότι δεν μιλάει με τους όρους
του ελληνικού πολιτικού συστήματος ή του μπαλκονιού, αλλά μιλάει με την
καγκελαρία και το διεθνή οικονομικό έλεγχο. Και αυτοί ούτε μία στιγμή δεν είπαν
κάτι άλλο από εκείνο που εννοούσαν: η Μέρκελ, και όχι μόνον εκείνη, δήλωσε κατ’
επανάληψη ότι κάθε συζήτηση με την Ελλάδα θα βασιστεί πάνω σε αυτά που θα πει η
τρόικα. Δεν μετακινήθηκε ποτέ από αυτή τη θέση, αντίθετα την επανέλαβε
απειράριθμες φορές.  

Όμως, εμείς, προφανώς δεν την πήραμε στα σοβαρά. Είχαμε το
νου μας στο «καλό κλίμα». Και τώρα που η τρόικα μίλησε, άντε όλο αυτό να το
μαζέψεις…

 Γ. Μαλούχος