| Διαβασμένο κορίτσι |
Μιλένα Αποστολάκη: «… Έκανα κοπάνα στην 2α Λυκείου και πήγα με μια καλή μου φίλη στο Αιγαίον για λουκουμάδες και στην Πανεπιστημίου μας σταμάτησαν δύο δημοσιογράφοι από εφημερίδα με κασετοφωνάκι και φωτογραφική και μας ρωτήσανε για τα γεγονότα της Νομικής την εποχή του Πολυτεχνείου. Εγώ άρχισα να μιλάω και να με τραβάνε φωτογραφίες και την επόμενη μέρα γυρνώντας από το σχολείο μου λέει η μητέρα μου έχοντας ανοιχτή την εφημερίδα, πότε έγινε αυτό; Τελείωσα το Αρσάκειο και μετά μπήκα στην Νομική. Έπαιζα Μπάσκετ, μου άρεσε το αιφνιδιαστικό παιχνίδι, είχα πολύ καλό σουτ, Πήγαινα στο Καλλιμάρμαρο για τρέξιμο. Η οικογένεια μου ήταν της γνώσης. Η βασική αξία ήταν να έχουμε μόρφωση. Η μητέρα μου ήταν αυτή που καθόριζε την οικογένεια. Τελείωσα σχολείο θηλέων και μέχρι τότε ήμουν λίγο αγοροκόριτσο. Εντάχθηκα στο γραφείο του Ανδρέα Παπανδρέου το 1993. Ο Παπανδρέου είχε ισχυρή προσωπικότητα, ήταν μαγνήτης. Χαρισματικός είναι και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν χαρισματικοί ηγέτες. Πόσο μπορεί να εμπνεύσει η Μέρκελ; Διαβάζω τον γιο μου κάθε μέρα. Ο γιος μου είναι η απόλυτη προτεραιότητα μου. Διαβάζουμε κάθε βράδυ ένα βιβλίο, δύο σελίδες. Το τελευταίο βιβλίο που διαβάσαμε ήταν ο Δον Κιχώτης του Θερβάντες, φυσικά για παιδιά. Ο πάτος που πιάσαμε δεν πάει άλλο. Υπάρχει ουσιαστικός λόγος να έχουμε ελπίδα…»
