Ο λόγος είναι «φυσικός» και έχει σχέση με τον εύθριπτο λίθο από τον οποίο κατασκευάσθηκε και ο οποίος μετατρέπεται, με γοργό ρυθμό πλέον, σε χαλίκι.
Την αναστήλωση των επτά πρώτων σειρών των εδωλίων είδαν λοιπόν τα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου πριν από μερικές εβδομάδες σε αυτοψία που έγινε στη Δωδώνη και παρότι συμφώνησαν ότι το έργο εκτελείται με σωστό τρόπο, δεν μπόρεσαν να μην επισημάνουν, για μία ακόμη φορά, πως ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μας. Γιατί η φθορά «τρέχει» ταχύτερα από τις όποιες επεμβάσεις.
Η αυθεντικότητα του υλικού που χρησιμοποιείται στην αναστήλωση αλλά και η αυθεντικότητα της μορφής του μνημείου είναι βασικά επίσης ζητήματα.
Τεχνητός λίθος λοιπόν θα εξακολουθήσει να χρησιμοποιείται στο κατώτερο επίπεδο των εδωλίων ώστε να εξασφαλίζεται η στερέωσή τους, ενώ στην άνω επιφάνεια θα τοποθετείται φυσικός λίθος για την καλύτερη εικόνα του μνημείου.
Ακόμη και μετά το πέρας της όλης αναστήλωσης όμως, που θα αργήσει πολύ να γίνει, το θέατρο δεν θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Γιατί ακόμη κι αν κάποιος πατήσει ή καθήσει σε κάποιο εδώλιο, ο λίθος θα κινδυνεύει να σπάσει.
